Omdat de permanente tand tijd nodig heeft om geboren te worden

Wat moet worden gedaan wanneer de melktand valt en de permanente tand niet wordt geboren, zelfs na 3 maanden wachten, is het kind naar de tandarts brengen, vooral als het kind symptomen heeft zoals kiespijn, tandvleesveranderingen en slechte adem, bijvoorbeeld. De tandarts kan alle twijfels verhelpen en zeggen wat normaal is en wat moet worden behandeld, indien nodig.

Meestal duurt het na de val van de melktand ongeveer 1 maand om geboren te worden. Als de melktand echter uitvalt en de permanente tand zelfs na 1 jaar niet verschijnt, kan het nodig zijn om een ​​houder te plaatsen om de ruimte te behouden die nodig is voor de groei van permanente tanden.

Implantaten zijn geen optie omdat ze niet in de kindertijd, na een val of trauma aan de melktand mogen worden geplaatst, omdat ze de ontwikkeling van permanente tanden kunnen belemmeren.

De tandarts moet de leeftijd en het gebit van het kind observeren en een panoramisch röntgenonderzoek uitvoeren om de hele tandboog te controleren en of de ongeboren tand op andere plaatsen in de mond is verborgen. Deze test mag echter alleen worden uitgevoerd bij kinderen ouder dan 6 jaar.

Het is niet altijd nodig om een ​​behandeling uit te voeren wanneer de permanente tand tijd nodig heeft om te verschijnen en in de meeste gevallen gewoon wachten tot de permanente tand groeit, zelfs als het 1 jaar duurt.

Waarom duurt het te lang voordat de permanente tand is geboren?

De vertraging in de geboorte van de permanente tand kan optreden wanneer de melktand vóór de ideale periode viel, bijvoorbeeld door een klap of de aanwezigheid van gaatjes. In dit geval moet de permanente tand alleen op het geplande tijdstip verschijnen, dat kan variëren tussen 6 en 12 jaar oud, afhankelijk van de aangetaste tand.

Melktanden vallen meestal uit in de volgende volgorde:

Wanneer het kind ouder dan 6 jaar is en melktanden begint te verliezen, maar niet alle permanente tanden tevoorschijn komen, moeten ze maximaal 3 maanden wachten om het kind naar de tandarts te brengen voor een evaluatie, om te controleren of de tandkiem is gevonden. of aanwezig of niet.

Anodontie - wanneer er geen permanente tand is

Bij sommige kinderen is het mogelijk dat de melktand uitvalt en een andere tand niet wordt geboren, omdat deze geen vervangende tand heeft, een situatie die anodontie wordt genoemd. In dit geval is het noodzakelijk om een ​​tandarts te vergezellen.

Je kunt anodontie vermoeden wanneer er andere gevallen in de familie zijn en wanneer de melktand meer dan 2 jaar is gevallen en je er geen teken van in je mond ziet. In sommige gevallen kan de tand zich echter in een ander gebied van de mond bevinden en kan alleen een panoramische röntgenfoto van de mond de locatie aangeven.

Behandeling

Wanneer de tand niet wordt geboren, maar aanwezig is in het tandvlees, kan de tandarts kiezen om een orthodontisch apparaat te plaatsen om de tanden te trekken, waardoor er ruimte is voor de permanente tand om zichzelf te positioneren en geboren te worden.

Als er geen reservetand in het tandvlees zit, kan de tandarts aanbevelen om beugels op de tanden te plaatsen zodat de andere tanden in hun ideale positie blijven en in de toekomst, wanneer het kind ongeveer 17 of 18 jaar oud is, kan een tandheelkundig implantaat worden geplaatst permanent. Als de tanden goed zitten, ondanks het ontbreken van de andere tand, is het misschien niet nodig om een ​​behandeling uit te voeren, omdat dit in dit geval het kauwen of het uiterlijk van het kind niet beïnvloedt.

Wat te doen als de tand niet is geboren

Om de mondgezondheid te waarborgen, moeten kinderen worden geleerd hoe ze hun tanden goed moeten wassen om gaatjes en gingivitis te voorkomen. Tanden moeten minstens 3 keer per dag worden geborsteld, na de maaltijd en altijd voor het slapen gaan. Als het kind een goede ruimte tussen de tanden heeft, is het niet nodig om te flossen, maar als de tanden te dichtbij zijn, moet hij flossen vóór de laatste poetsbeurt van de dag.

Andere belangrijke voorzorgsmaatregelen zijn om voedsel te eten dat rijk is aan calcium, zodat tanden en botten sterk zijn en om te voorkomen dat het eten van zoet voedsel omdat ze de voorkeur geven aan gaatjes.

Zie ook: