- Waar is het voor
- Hoe wordt intubatie gedaan
- Wanneer het niet zou moeten gebeuren
- Mogelijke complicaties
Orotracheale intubatie, vaak alleen bekend als intubatie, is een procedure waarbij de arts een buis van de mond van de persoon naar de luchtpijp steekt om een open weg naar de long te behouden en voldoende ademhaling te waarborgen. Deze buis is ook verbonden met een beademingsapparaat, dat de functie van de ademhalingsspieren vervangt en lucht in de longen duwt.
Intubatie is dus geïndiceerd wanneer de arts volledige controle moet hebben over de ademhaling van de persoon, wat vaker gebeurt tijdens operaties met algemene anesthesie of om te blijven ademen bij mensen die in een ernstige toestand in het ziekenhuis zijn opgenomen.
Deze procedure mag alleen worden uitgevoerd door een gekwalificeerde gezondheidsdeskundige en op een locatie met voldoende apparatuur, zoals ziekenhuizen, omdat er een risico bestaat op ernstig letsel aan de luchtwegen.
Waar is het voor
Orotracheale intubatie wordt uitgevoerd wanneer het nodig is om de luchtwegen volledig te regelen, wat nodig kan zijn in situaties zoals:
- Blijf onder algemene verdoving voor een operatie; Intensieve behandeling bij mensen in ernstige toestand; Cardiorespiratoire arrestatie; Luchtwegobstructie, zoals glottisoedeem.
Bovendien kan elk gezondheidsprobleem dat de luchtwegen kan beïnvloeden ook een indicatie zijn voor intubatie, omdat het noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat de longen zuurstof blijven ontvangen.
Er zijn buizen van verschillende grootte voor intubatie, en wat varieert is hun diameter, de meest voorkomende is 7 en 8 mm bij volwassenen. In het geval van kinderen wordt de maat van de buis voor intubatie gemaakt op basis van leeftijd.
Hoe wordt intubatie gedaan
Intubatie wordt gedaan met de persoon die op zijn rug ligt en over het algemeen bewusteloos is, en in het geval van een operatie wordt intubatie alleen gedaan na het begin van de anesthesie, omdat intubatie een uiterst ongemakkelijke procedure is.
Om de intubatie correct uit te voeren, zijn twee mensen nodig: één die de nek veilig houdt, zorgt voor de uitlijning van de wervelkolom en de luchtwegen en de ander om de buis in te brengen. Deze zorg is uiterst belangrijk na ongevallen of bij mensen die ruggenmergschade hebben bevestigd, om ruggenmergletsels te voorkomen.
Wie vervolgens de intubatie doet, moet de kin van de persoon terugtrekken en de mond van de persoon openen om een laryngoscoop in de mond te plaatsen, een apparaat dat naar het begin van de luchtweg gaat en u toelaat de glottis en stembanden te observeren. Vervolgens wordt de intubatiebuis door de mond en door de opening van de glottis geplaatst.
Ten slotte wordt de buis met een kleine opblaasbare ballon aan de site bevestigd en verbonden met een beademingsapparaat, dat het werk van de ademhalingsspieren vervangt en lucht de longen laat bereiken.
Wanneer het niet zou moeten gebeuren
Er zijn weinig contra-indicaties voor orotracheale intubatie, omdat het een noodprocedure is die helpt de ademhaling te waarborgen. Deze procedure moet echter worden vermeden bij mensen die een snee in de luchtpijp hebben, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan een operatie waarbij de buis op zijn plaats wordt geplaatst.
De aanwezigheid van een laesie in de wervelkolom is geen contra-indicatie voor intubatie, omdat het mogelijk is om de nek te stabiliseren om niet te verergeren of nieuwe laesies in het ruggenmerg te veroorzaken.
Mogelijke complicaties
De meest ernstige complicatie die kan optreden bij een intubatie is het plaatsen van de buis op de verkeerde locatie, zoals in de slokdarm, lucht naar de maag sturen in plaats van de longen, wat resulteert in een gebrek aan zuurstof.
Bovendien kan intubatie, indien niet uitgevoerd door een zorgverlener, nog steeds schade aan de luchtwegen veroorzaken, bloeden en zelfs leiden tot aspiratie van braaksel in de longen.
