Long oppervlakteactieve stof is een door het lichaam geproduceerde vloeistof die de uitwisseling van ademhalingsgassen in de longen vergemakkelijkt. De werking ervan zorgt ervoor dat de longblaasjes, kleine zakjes die verantwoordelijk zijn voor gasuitwisseling, open blijven tijdens het ademen, door een spanning, die het binnendringen van zuurstof in de bloedcirculatie vergemakkelijkt.
Zeer premature pasgeborenen hebben mogelijk nog niet voldoende productie van pulmonaire oppervlakteactieve stof om een efficiënte ademhaling te garanderen en kunnen daarom infantiel ademhalingsnoodsyndroom ontwikkelen, wat ernstige ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt.
Gelukkig is er een medicijn, de exogene oppervlakteactieve stof, die de natuurlijke substantie van het lichaam nabootst en de baby helpt te ademen totdat deze zelfstandig kan produceren. Dit medicijn kan worden toegediend in het eerste uur nadat de baby is geboren, voor een sneller resultaat, via een buis direct in de longen.
Surfactant-functies
De belangrijkste functie van de pulmonaire oppervlakteactieve stof is het vormen van een filmlaag die de juiste opening van de longblaasjes mogelijk maakt en ademhaling mogelijk maakt door:
- Onderhoud van de opening van de longblaasjes; Vermindering van de kracht die nodig is voor de expansie van de longen; Stabilisatie van de grootte van de longblaasjes.
Op deze manier zijn de longen altijd actief en kunnen ze gasuitwisselingen goed uitvoeren.
Wat veroorzaakt het gebrek aan oppervlakteactieve stof
De oppervlakteactieve stof wordt geproduceerd tijdens de rijping van de longen van de baby, nog steeds in de baarmoeder, na ongeveer 28 weken. Daarom kunnen premature baby's die vóór deze periode zijn geboren, nog steeds niet voldoende productie van deze stof hebben, wat het ademhalingsnoodsyndroom van het kind veroorzaakt.
Deze ziekte, ook bekend als hyaline membraan syndroom of respiratory distress syndrome, veroorzaakt ademhalingsproblemen, snelle ademhaling, piepende ademhaling en blauwe lippen en vingers, die zelfs fataal kunnen zijn.
In deze gevallen kan de kinderarts de dosis exogene oppervlakteactieve stof voor de pasgeborene aangeven, die natuurlijk kan zijn, gewonnen uit dieren of synthetisch, die de functie van de in de longen geproduceerde oppervlakteactieve stof kan vervangen en voldoende ademhaling mogelijk maakt. Meer informatie over symptomen en hoe het infantiel respiratory distress syndrome te behandelen.
