8 Schildkliergerelateerde ziekten en hoe te identificeren

De schildklier is een klier in het voorste deel van de nek, die een uiterst belangrijke rol speelt bij het reguleren van het metabolisme en de balans van het lichaam, gerelateerd aan de werking van het hart, de hersenen, de lever en de nieren. Bovendien beïnvloedt de schildklier ook de groei, menstruatiecyclus, vruchtbaarheid, gewicht en emotionele toestand.

Deze effecten zijn mogelijk omdat de schildklier hormonen T3 en T4 in de bloedbaan afscheidt en zich door het lichaam kan verspreiden. De schildklier wordt bestuurd door de hypofyse, een andere klier in de hersenen die op zijn beurt wordt bestuurd door een hersengebied dat de hypothalamus wordt genoemd, dus veranderingen in een van deze gebieden kunnen schildkliergerelateerde ziekten en symptomen veroorzaken, waaronder hypothyreoïdie, hyperthyreoïdie, thyroiditis of schildklierkanker, bijvoorbeeld.

De tests die kunnen wijzen op veranderingen in de schildklier zijn de meting van T3, T4 en TSH in het bloed, naast andere zoals meting van antilichamen, echografie, scintigrafie of biopsie, die door de endocrinoloog kunnen worden besteld om de reden voor de veranderingen beter te onderzoeken. Meer informatie over de tests die de schildklier meten.

8 Veel voorkomende schildklieraandoeningen

Schildklierstoornissen kunnen optreden als gevolg van verschillende ziekten, en alleen de evaluatie van de arts kan ze onderscheiden en bevestigen, we noemen hier echter enkele van de meest voorkomende in de populatie. Ontdek hoe elk van hen zich manifesteert en hun behandelingen.

1. Hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie

Hypo en hyperthyreoïdie zijn ziekten die worden veroorzaakt door veranderingen in hormoonspiegels die worden uitgescheiden door de schildklier en kunnen bijvoorbeeld aangeboren, auto-immuun-, ontstekings- of secundaire oorzaken hebben voor andere ziekten of bijwerkingen van behandelingen.

Over het algemeen is er bij hyperthyreoïdie een toename van de productie van hormonen T3 en T4 en een afname van TSH, terwijl in hypothyreoïdie een afname van T3 en T4 is met een toename van TSH, maar er kunnen variaties zijn afhankelijk van de oorzaak.

Tekenen en symptomen van hyperthyreoïdie	Tekenen en symptomen van hypothyreoïdie
Verhoogde hartslag of hartkloppingen	Moeheid, zwakte en ongesteldheid
Nervositeit, agitatie, rusteloosheid	Fysiek en mentaal traag
Slapeloosheid of slaapproblemen	Moeite met concentreren en slecht geheugen
Afslanken	Zwelling van het lichaam, overgewicht
Verhoogd gevoel van warmte, roodachtige huid, roze gezicht	Droge en ruwe huid
Emotionele instabiliteit	Constipatie
Diarree	Koude intolerantie
Warme, vochtige huid	Seksuele impotentie
Struma	Haaruitval
Lichaamstrillingen	Koud gevoel

Voor meer informatie over de symptomen die op deze ziekten wijzen, bekijk je symptomen die op schildklierproblemen wijzen.

2. Thyroiditis - ontsteking van de schildklier

Thyroiditis is de ontsteking van de schildklier, die kan optreden voor verschillende oorzaken, waaronder virale infecties, zoals coxsackievirus, adenovirus en de bof- en mazelenvirussen, auto-immuniteit of intoxicaties door bepaalde geneesmiddelen, bijvoorbeeld amiodaron.

Thyroiditis kan zich manifesteren in een acute, subacute of chronische vorm, en de symptomen variëren van asymptomatische aandoeningen tot intensere aandoeningen die pijn in de schildklier veroorzaken, moeite met slikken, koorts of rillingen, afhankelijk van de oorzaak. Begrijp hoe thyroiditis gebeurt en de belangrijkste oorzaken.

3. Hashimoto's thyroiditis

Hashimoto's thyroiditis is een vorm van chronische auto-immuun thyroiditis, die ontstekingen, celschade en vervolgens een verminderde schildklierfunctie veroorzaakt, die mogelijk onvoldoende hormonen in de bloedbaan afscheiden.

Bij deze ziekte neemt de schildklier meestal in omvang toe, wat een struma veroorzaakt, en symptomen van hypothyreoïdie of afwisselend tussen perioden van hyper- en hypothyreoïdie kunnen aanwezig zijn. Het is een auto-immuunziekte die antilichamen zoals anti-thyroperoxidase (anti-TPO), anti-thyroglobuline (anti-Tg), anti-TSH-receptor (anti-TSHr) genereert. Bekijk de behandeling door hier te klikken.

4. Postpartum thyroiditis

Postpartum thyroiditis is een van de vormen van auto-immuun thyroiditis, die vrouwen tot 12 maanden na de geboorte treft, en komt vaker voor bij vrouwen met type 1 diabetes of andere auto-immuunziekten.

Tijdens de zwangerschap wordt de vrouw blootgesteld aan de weefsels van de baby en om afstoting te voorkomen, ondergaat het immuunsysteem verschillende veranderingen, die de kans op het ontwikkelen van auto-immuunziekten kunnen vergroten. Deze verandering manifesteert zich meestal met symptomen van hypothyreoïdie, maar het hoeft niet altijd te worden behandeld omdat de schildklierfunctie na 6 tot 12 maanden weer normaal kan worden.

5. Struma

Struma is een toename van de schildklier. Het kan verschillende oorzaken hebben, waaronder een tekort aan jodium, ontsteking van de schildklier als gevolg van auto-immuunziekten of de vorming van knobbeltjes in de schildklier, en kan symptomen veroorzaken zoals beklemming in de keel, slikproblemen, heesheid, hoesten en, in gevallen ernstiger, zelfs moeite met ademhalen.

De behandeling is variabel naargelang de oorzaak en kan bestaan ​​uit het gebruik van jodium, geneesmiddelen voor hyper- of hypothyreoïdie of, in het geval van knobbeltjes en cysten, zelfs de uitvoering van een schildklieroperatie. Meer informatie over wat een struma is, hoe u deze kunt identificeren en behandelen.

6. Ziekte van Graves

De ziekte van Graves is een vorm van hyperthyreoïdie als gevolg van auto-immuunoorzaken, en naast de symptomen van hyperthyreoïdie, kan het een vergrote schildklier, uitstekende ogen (terugtrekking van het ooglid), vorming van verharde en rode plaques onder de huid (myxoedeem) vertonen.

De behandeling wordt gedaan met de controle van schildklierhormoonspiegels, met medicijnen zoals Propiltiouracil of Metimazol, bijvoorbeeld, of met radioactief jodium. Bekijk hier meer informatie over de symptomen en de behandeling van deze ziekte.

7. Schildklierknobbeltje

De oorzaak van het verschijnen van een cyste of knobbeltje in de schildklier wordt niet altijd ontdekt. Er zijn verschillende soorten knobbeltjes in de schildklier, en gelukkig zijn de meeste goedaardig en kunnen zich presenteren door een brok in het voorste deel van de nek, die geen pijn veroorzaakt, maar die kan worden gezien wanneer de persoon bijvoorbeeld voedsel doorslikt.

Het kan worden geïdentificeerd door palpatie en tests zoals echografie, tomografie en schildklierscintigrafie, en soms kan de arts een biopsie bestellen om het type te achterhalen en of het goedaardig of kwaadaardig is. Over het algemeen wordt alleen de knobbel gecontroleerd, behalve wanneer de persoon symptomen heeft, wanneer er een risico is op schildklierkanker of wanneer de knobbel van uiterlijk verandert of meer dan 1 cm groeit. Bekijk meer details door hier te klikken.

8. Schildklierkanker

Het is de kwaadaardige schildkliertumor, en wanneer het wordt ontdekt, moeten tests, zoals hele lichaamsscintigrafie, worden uitgevoerd om te zien of andere delen van het lichaam zijn aangetast. De behandeling wordt gedaan met het verwijderen van de schildklier door middel van een operatie, en er kan behoefte zijn aan andere aanvullende therapieën, zoals het gebruik van radioactief jodium, bijvoorbeeld. In gevallen van ernstigere en agressievere tumoren kan ook radiotherapie worden gebruikt. Zie 7 symptomen die kunnen wijzen op schildklierkanker.

Bekijk ook de volgende video en leer wat voedsel te eten tijdens de behandeling van schildklierkanker: