- Tekenen en symptomen van selectieve eetstoornis
- Wat veroorzaakt selectieve eetstoornis
- Behandeling van selectieve eetstoornis
- Waarschuwingssignalen om zo snel mogelijk naar de dokter te gaan
De weigering om te eten kan een aandoening zijn die selectieve eetstoornis wordt genoemd en die zich meestal ontwikkelt in de kindertijd, wanneer het kind alleen hetzelfde voedsel eet, waarbij alle andere opties buiten zijn acceptatienorm worden afgewezen, weinig eetlust hebben en geen interesse hebben in nieuw voedsel. Het is dus gebruikelijk dat kinderen graag altijd dezelfde maaltijden eten, nieuwe voedingsmiddelen afwijzen en moeite hebben met eten in restaurants en bij anderen.
Vaak wordt deze aandoening door ouders gezien als een driftbui van een verwend kind of frisheid om te eten, maar dit kan een aandoening zijn, waarbij het kind door een kinderarts en een psycholoog moet worden geëvalueerd om de juiste diagnose te stellen, zodat met de behandeling kan het kind een gevarieerder en uitgebalanceerder dieet volgen.
Weigering om te eten komt vaak voor bij kinderen tussen 2 en 6 jaar oud, dus ouders zijn gewend aan scènes zoals driftbuien, het nemen van een lange tijd om te eten, proberen te onderhandelen over het voedsel dat zal worden geconsumeerd, opstaan van de tafel tijdens de maaltijd en knijpen de hele dag door. Wanneer het kind echter voortdurend dit soort gedrag vertoont, eet hij altijd hetzelfde voedsel, naast deze fase is een evaluatie met een arts en psycholoog aangewezen.
Tekenen en symptomen van selectieve eetstoornis
Om deze aandoening te identificeren, moet u zich bewust zijn van de volgende symptomen:
- Het kind eet altijd hetzelfde voedsel, eet slechts 15 verschillende voedingsmiddelen of minder; Vermijd hele voedselgroepen, zoals melk en zuivelproducten of alle fruit; Sluit uw mond stevig om te voorkomen dat u anders een ander voedsel eet; Driftbuien tijdens de maaltijd, waardoor de tijd stressvol is voor het hele gezin; Het kind kan misselijkheid en braken ervaren wanneer het wordt geconfronteerd met de noodzaak om nieuw voedsel te eten; Het kind heeft misschien liever alleen koud of warm voedsel; Het kind kan de voorkeur geven aan gearomatiseerd voedsel zacht als lichtgekleurde zoals melk, brood, pasta; in bepaalde gevallen is het mogelijk om de voorkeur voor bepaalde merken voedsel waar te nemen; het kind tolereert mogelijk de geur van een bepaald voedsel niet, hoeft zich terug te trekken uit de keuken of woonkamer en is angstig Sommige kinderen zijn misschien angstig over voedsel, vooral als het gemakkelijk is om vies te worden, zoals vlees met sauzen, vanwege de vereiste van de moeder in de kindertijd in het kind wordt niet vies.
Deze symptomen kunnen tot in de volwassenheid aanhouden wanneer de ziekte niet correct wordt gediagnosticeerd, waardoor constante spanning en ruzies in het gezin tijdens de maaltijd worden veroorzaakt.
De diagnose van deze eetstoornis wordt gemaakt op basis van de klinische geschiedenis van de symptomen die door het kind worden gepresenteerd en die naar de kinderarts moet worden gebracht om de ernst van de voedselafwijzing te beoordelen. Het bijhouden van een voedingsdagboek gedurende 1 week is, naast de gevoelens die gevoeld worden tijdens het eten, een goede manier om het probleem te begrijpen.
Bovendien zal de arts ook controleren op andere problemen die kunnen leiden tot voedselafstoting, zoals problemen bij het kauwen en slikken, voedselallergieën en gastro-intestinale problemen. Het kind is niet altijd ondergewicht of heeft ontwikkelingsproblemen, maar kan op school problemen hebben met slechte schoolprestaties, naast een droge huid en zwak haar en nagels, vanwege een gebrek aan voedingsstoffen als gevolg van slechte voeding.
Wat veroorzaakt selectieve eetstoornis
Overdreven en aanhoudende weigering om te eten kan worden veroorzaakt door psychische problemen, sociale fobieën en smaakveranderingen zoals de 'super smaak'. Moeilijkheden met kauwen, slikken of misselijkheid in de maag of buikpijn kunnen ook van invloed zijn op deze aandoening.
Behandeling van selectieve eetstoornis
De behandeling zodat het kind alles kan eten, wordt meestal gedaan met medische monitoring en psychologische behandeling, waarbij strategieën worden gemaakt om de maaltijdomgeving te verbeteren en het kind aan te moedigen om nieuwe voedingsmiddelen te proberen, door middel van cognitieve gedragstherapie. Sommige strategieën die kunnen helpen bij het variëren van babyvoeding zijn:
- Verminder stress en gevechten tijdens de maaltijd, bevorder een kalme en vredige omgeving en laat het kind niet geaard als hij niet wil eten; geef niet op met het serveren van nieuw voedsel aan het kind, maar leg altijd minstens 1 voedsel op het bord zoals en eet natuurlijk, die door haar is gekozen; Bied hetzelfde voedsel aan, variërend in de vorm van bereiding, presentatie en textuur. Bijvoorbeeld: het aanbieden van gebakken aardappelen, gesneden of gesneden aardappelen besprenkeld met olijfolie, niet precies hetzelfde als aardappelpuree; Bied nieuw voedsel aan en eet dit voedsel voor het kind om te laten zien hoe lekker ze zijn, omdat deze gewoonte de acceptatie bevordert van het kind; Vertrouw op de keuzes van het kind en laat hem zoveel eten als hij wil tijdens de maaltijd; Toon vergelijkbare kenmerken tussen sommige voedingsmiddelen die het kind accepteert en nieuwe, om hem aan te moedigen om ze te proberen, zoals: pompoen heeft dezelfde kleur als wortelen, de smaak van boerenkool is vergelijkbaar met spinazie…
Bekijk de volgende video en bekijk deze en andere tips die uw kind kunnen helpen beter te eten:
Bovendien, als het kind problemen heeft met de ontwikkeling van kauw-, spraak-, slik- of maag-darmproblemen, is monitoring met professionals zoals logopedist en ergotherapeut ook noodzakelijk omdat specifieke technieken zullen worden geïmplementeerd die kunnen worden gebruikt om de ervaring van het kind met de eten.
Hier zijn tips om de voedselvariëteit van uw kind te stimuleren:
Waarschuwingssignalen om zo snel mogelijk naar de dokter te gaan
De selectieve voedingsstoornis kan het kind ernstige problemen bezorgen, vooral de vertraagde groei en ontwikkeling door het gebrek aan voldoende voedingsstoffen en calorieën. Het kind kan dus iets kleiner en lichter zijn dan hij zou moeten zijn, hoewel dit niet altijd een kenmerk is dat de aandacht van de ouders trekt. Gebrek aan vitamines en mineralen kan ook leiden tot bloedend tandvlees, botzwakte, droge ogen en huidproblemen.
Bovendien kan de overmaat van dezelfde voedingsstof, verkregen door overmatige consumptie van hetzelfde voedsel, ook gezondheidsproblemen veroorzaken zoals jeuk, vermoeidheid, zwakte en gewrichtspijn. Daarom, als deze symptomen aanwezig zijn, kan het nodig zijn om een bloedtest te laten doen om het tekort of teveel aan voedingsstoffen te identificeren, waarvoor mogelijk medicatie nodig is.
