Candida albicans: wat het is, symptomen, behandeling en hoe de infectie gebeurt

Candida albicans is een schimmel die van nature in het lichaam aanwezig is zonder infecties of symptomen te veroorzaken. Normaal kunnen Candida albicans in verschillende delen van het lichaam worden gevonden, en komen ze vaker voor in het vaginale slijmvlies van vrouwen, de mondholte, het maagdarmkanaal en de urinewegen.

Deze schimmel leeft in evenwicht met zijn gastheer, dat wil zeggen met mensen, maar als er een verandering in dit evenwicht is, kunnen Candida albicans zich verspreiden en symptomen veroorzaken afhankelijk van de locatie waar het wordt gevonden, en er kunnen plaques verschijnen wit in de mond, keel en tong, pijn en branderig gevoel bij het plassen en bijvoorbeeld witte en dikke afscheiding.

Symptomen van Candida albicans

Symptomen van Candida albicans- infectie variëren afhankelijk van waar de schimmel zich ontwikkelde. In het geval van orale candidiasis verschijnen witte plaques en stippen in de mond, wangen, tong en keel, en dit type infectie komt vaker voor bij pasgeborenen wiens moeder vaginale candidiasis had tijdens de zwangerschap.

In het geval van vaginale candidiasis kunnen de symptomen ongemakkelijk zijn vanwege de verbranding en jeuk die meestal wordt geassocieerd met deze situatie. Doe de volgende test om te zien of er een mogelijkheid is om genitale candidiasis te hebben:

1. Intense jeuk in de genitale regio Nee
2. Roodheid en zwelling in het genitale gebied Nee
3. Witachtige plaques op de vagina of op de kop van de penis Nee
4. Witachtige, klonterige afscheiding, vergelijkbaar met gesneden melk Nee
5. Pijn of branderig gevoel bij het plassen Nee
6. Ongemak of pijn tijdens intiem contact Nee

De diagnose Candida albicans- infectie wordt in eerste instantie gesteld door middel van de beoordeling van symptomen, maar laboratoriumtests zijn noodzakelijk om de diagnose te bevestigen. Het wordt meestal aanbevolen om een urinetest uit te voeren wanneer Candida-urineweginfectie wordt vermoed, naast urinekweek, waarin de soort wordt geïdentificeerd en het beste medicijn om de infectie te behandelen wordt gezien. Begrijp hoe urinekweek wordt gemaakt.

In het geval van orale candidiasis kan het bijvoorbeeld nodig zijn om de laesies uit de mond te schrapen zodat ze in het laboratorium kunnen worden geanalyseerd en de infectie kan worden bevestigd. Leer hoe u orale candidiasis kunt identificeren.

Candida albicans tijdens de zwangerschap

Candidiasis tijdens de zwangerschap komt veel voor en treedt op vanwege hormonale veranderingen die kenmerkend zijn voor die periode. Tijdens de zwangerschap zijn de oestrogeenspiegels vrij hoog, wat bijvoorbeeld de proliferatie van Candida albicans bevordert .

Candidiasis tijdens de zwangerschap is niet ernstig en kan gemakkelijk worden behandeld met het gebruik van vaginale zalven of crèmes die door de verloskundige of gynaecoloog moeten worden aanbevolen. Als de vrouw echter op het moment van de bevalling nog steeds met candidiasis is, is het mogelijk dat de baby geïnfecteerd raakt, waardoor de orale vorm van de candidiasis ontstaat. Lees meer over candidiasis tijdens de zwangerschap.

Hoe de infectie gebeurt

Candida albicans- infectie treedt op wanneer er een onbalans in het lichaam is die leidt tot een grotere kwetsbaarheid van het immuunsysteem. Dus situaties zoals stress, gebruik van antibiotica, voorbehoedsmiddelen of immunosuppressiva, bijvoorbeeld gebrek aan goede mondhygiëne of genitale regio.

Bovendien kunnen ziekten zoals influenza, AIDS en diabetes mellitus ook de proliferatie van Candida- soorten en het optreden van symptomen bevorderen.

Hoewel Candida albicans vaak wordt gevonden in het vaginale slijmvlies, is de overdracht van deze schimmel op een andere persoon door seksueel contact zeldzaam, maar het kan gebeuren en het gebruik van condooms bij intiem contact is belangrijk.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

Behandeling voor infectie door Candida albicans wordt gedaan door het gebruik van antischimmelmiddelen in de vorm van een pil of zalf die rechtstreeks op de getroffen regio moet worden aangebracht.

Het door de arts aanbevolen antischimmelmiddel varieert afhankelijk van de plaats van de schimmelproliferatie, het gevoeligheidsprofiel en de gepresenteerde symptomen en het gebruik van bijvoorbeeld Imidazol, Nystatine, Amfotericine B, Miconazol, Fluconazol of Itraconazol kan worden aanbevolen.