Hoe de varusknie en behandelingsopties te identificeren

De varusknie is een aandoening waarbij de knieën uit elkaar worden gehouden, zelfs wanneer de persoon de ene enkel tegen de andere kan raken. Dit gebeurt meestal omdat het scheenbeen niet correct is uitgelijnd met het dijbeen, waardoor de beenlijn een andere vorm krijgt. Het staat ook bekend als geno varo of "cowboybenen".

De varusknie is dus precies het tegenovergestelde van de valgusknie, waarbij de benen naar binnen worden gedraaid en de knieën altijd in contact staan, zelfs wanneer de persoon probeert de benen te spreiden. Lees meer over de valgusknie en hoe deze wordt gecorrigeerd.

De behandeling voor varusknie, die vaker voorkomt bij mannen, varieert afhankelijk van de oorzaak en daarom is het erg belangrijk om een ​​orthopedist te raadplegen om de mate van de verandering, het probleem dat aan de oorsprong ligt, te beoordelen en dus te beslissen wat is de beste behandelingsoptie.

Tests om de varusknie te identificeren

In overleg met de specialist kan de vorming van de varusknie worden waargenomen, maar om de ernst ervan te weten, is het gebruikelijk dat de orthopedist tests aanvraagt ​​zoals:

• Röntgenfoto van de benen, staand; röntgenfoto van de knieën van voren en van opzij;

Minder gebruikelijk zijn Computing Axial Tomography (CT), MRI en Nuclear Magnetic (NMR) onderzoeken.

Bloedtesten kunnen worden besteld als een ziekte wordt vermoed.

Welke behandelingsopties zijn beschikbaar

Behandeling om knieën op afstand te corrigeren kan worden aangegeven wanneer:

• Als de persoon de ziekte van Blount heeft: een operatie vanaf graad III van de ziekte is geïndiceerd; als de persoon pijn in de benen of knieën heeft; als er moeite is met lopen of rennen; als de patella niet goed is uitgelijnd in het midden van de knie; als er instabiliteit in de knie is als gevolg van slappe ligamenten; als er bezorgdheid is over het fysieke uiterlijk.

Omdat er verschillende oorzaken zijn voor de ontwikkeling van de varusknie, kan de behandeling van persoon tot persoon verschillen. Het belangrijkste is dus om altijd een orthopedist te raadplegen om niet alleen de diagnose te bevestigen, maar ook om de oorzaak van het probleem te achterhalen en de meest geschikte behandeling te starten. Enkele van de meest gebruikte behandelingsopties zijn:

• Suppletie van calcium en vitamine D: het wordt voornamelijk gebruikt in gevallen van gebrek aan deze voedingsstoffen in het lichaam om botten te versterken, zoals in geval van rachitis; Spierversterkende oefeningen: moet worden gedaan met een fysiotherapeut om de beenspieren sterker te maken en de benen te helpen uitlijnen; Chirurgie: het wordt gebruikt in meer geavanceerde gevallen, wanneer de andere technieken geen verandering in de uitlijning van de benen veroorzaken

Chirurgie helpt meestal om de vorm van de botten aan te passen om de druk op het gewricht te verminderen en het scheenbeen opnieuw in lijn te brengen met het dijbeen. Omdat het een zeer invasieve techniek is, kan herstel lang duren en kan het tot 8 maanden duren voordat het mogelijk is om terug te keren naar dagelijkse activiteiten.

Voorbeelden van varus knie-oefeningen

Oefeningen om de varusknie te helpen corrigeren, moeten altijd worden geleid door een fysiotherapeut na fysieke evaluatie, omdat er een toename is in de kracht van de spieren van de binnenkant van de dij, het dijbeen in abductie is en het scheenbeen overmatig is geroteerd. Daarom is het in de meeste gevallen noodzakelijk om de spieren van het laterale deel van de dij, de achterkant van het been en de gluteus te versterken. Daarom kunnen enkele van de gebruikte oefeningen zijn:

1. Oefening om de zijkant van de dij te versterken

Een geweldige oefening om de laterale dijspieren sterker te maken en ook de middelste gluteus is om op je zij te liggen en je voet achter de knie van het andere been te plaatsen. De beweging die moet worden uitgevoerd, is vergelijkbaar met het openen van een shell, en daarom moet u uw knieën openen en sluiten zoals weergegeven in de afbeelding.

2. Oefening om de gluteus te versterken

In het geval van varusknie is het ook erg belangrijk om de gluteus maximus te versterken en hiervoor bestaat een goede oefening uit op 4 steunen op de vloer te staan ​​en vervolgens een been naar het plafond te heffen. Deze beweging moet langzaam worden uitgevoerd en 8 tot 10 keer worden herhaald, voor 3 sets, met elk been.

3. Oefening om de achterkant van het been te versterken

Een van de beste manieren om de spieren in de achterkant van het been te versterken, is door een scheenkussen te gebruiken om deze oefening te doen, maar het is ook mogelijk om een ​​soort gewicht aan het enkelgebied te bevestigen, bijvoorbeeld een bonenpakket.

Om de oefening te doen, moet je staan ​​en een hand tegen de muur of op een stoel steunen, en dan, met je knieën samen, je been naar achteren buigen zonder je knieën te scheiden. Deze oefening moet 8 tot 10 keer met elk been worden gedaan, voor 3 sets.

Wat zijn de mogelijke oorzaken van varusknie

De varusknie komt zeer vaak voor bij jonge kinderen en kan kort na de geboorte worden gezien, een fysiologische aandoening die zichzelf meestal corrigeert tot 2 jaar oud, zonder dat een behandeling nodig is. Soms kan het tot 8 jaar oud blijven, zonder dat een specifieke behandeling nodig is, hoewel het in dit stadium door de kinderarts, orthopedist en fysiotherapeut moet worden geëvalueerd.

Andere mogelijke oorzaken zijn:

• Geboorteverandering die door de jaren heen voortduurt; Sterke klappen op de knie; Botinfecties; Bottumoren; Ziekten zoals rachitis, achondroplasie, Paget of Blount.

Gewoonlijk wordt de varusknie geïdentificeerd tot een leeftijd van 10 jaar, maar het kan ook voorkomen bij volwassenen vanwege gewrichtsaandoeningen zoals artrose. Vaak, wanneer de varusknie tot 2 jaar oud lijkt, is het mogelijk dat de correctie van de vervorming natuurlijk vies wordt met de ontwikkeling van de botten, zonder dat een specifieke behandeling nodig is.

Welke andere symptomen kunnen zich voordoen

Naast de zichtbare vervorming van de benen, kunnen sommige mensen pijn ervaren tijdens het lopen, vooral in de binnenknie. Deze symptomen zijn zeldzamer bij kinderen, omdat de gewrichten zich aanpassen aan de verandering en geen pijn veroorzaken.