Loeffler-syndroom is een aandoening die wordt gekenmerkt door de grote hoeveelheid eosinofielen in de long die meestal wordt veroorzaakt door parasitaire infecties, voornamelijk door de parasiet Ascaris lumbricoides , en kan ook worden veroorzaakt door een allergische reactie op bepaalde medicijnen, door kanker of door een overgevoeligheid voor iets dat is geweest geïnhaleerd of ingenomen, bijvoorbeeld.
Dit syndroom veroorzaakt normaal gesproken geen symptomen, maar er kan sprake zijn van een droge hoest en progressieve kortademigheid, omdat overmatige eosinofielen in de long orgaanschade kunnen veroorzaken. De diagnose van het Loeffler-syndroom wordt gesteld door middel van een beeldonderzoek, zoals een röntgenfoto van de borst, en laboratoriumonderzoeken, zoals een volledige bloedtelling.
De behandeling varieert afhankelijk van de oorzaak, en het kan alleen door de opschorting van het medicijn dat het syndroom veroorzaakt of het gebruik van anti-parasieten, zoals Albendazole, bijvoorbeeld volgens medisch advies.
Belangrijkste symptomen
Symptomen van het syndroom van Loeffler verschijnen tussen 10 en 15 dagen na infectie en verdwijnen meestal 1 tot 2 weken na het starten van de behandeling. Dit syndroom is meestal asymptomatisch, maar sommige symptomen kunnen optreden, zoals:
- Droge of productieve hoest; Kortademigheid, die geleidelijk verergert; Lage koorts; Bloed ophoesten; Piepen of piepen in de borst; Spierpijn; Gewichtsverlies.
Dit syndroom wordt voornamelijk veroorzaakt door een infectie door parasieten die een deel van de biologische cyclus in de longen uitvoeren, zoals Necator americanus en Ancylostoma duodenale , die haakworm veroorzaken, Strongyloides stercoralis , wat strongyloidiasis en Ascaris lumbricoides veroorzaakt , wat een infectieus agens van ascariasis is. en de hoofdverantwoordelijke voor het Loeffler-syndroom.
Naast parasitaire infecties kan het syndroom van Loeffler optreden als gevolg van bijvoorbeeld neoplasmata of een overgevoeligheidsreactie op medicijnen, wat kan leiden tot een toename van eosinofielen in het bloed die naar de long gaan en cytokines uitscheiden die longschade veroorzaken. Meer informatie over eosinofielen en hun functies.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose van het syndroom van Loeffler wordt gesteld door klinische evaluatie door de arts en röntgenfoto van de borst, waarbij een longinfiltraat wordt waargenomen. Bovendien wordt een volledig bloedbeeld gevraagd, waarin meer dan 500 eosinofielen / mm³ worden geverifieerd, wat kan overeenkomen met tussen 25 en 30% van de totale leukocyteososofielen, wanneer de normaalwaarde tussen 1 en 5% is.
Het parasitologisch onderzoek van ontlasting is slechts ongeveer 8 weken na infectie positief, omdat de parasiet zich daarvoor nog steeds ontwikkelt en niet in de vorm van larven is, zonder eieren vrij te geven. Wanneer positief, worden talloze eieren van de parasiet die het syndroom veroorzaakt, gecontroleerd.
Hoe is de behandeling
De behandeling wordt uitgevoerd volgens de oorzaak, dat wil zeggen, als het syndroom van Loeffler wordt veroorzaakt door een reactie op een medicijn, bestaat de behandeling meestal uit het opschorten van het medicijn.
In het geval van parasieten wordt het gebruik van antiparasieten aanbevolen om de parasiet te elimineren en enkele late manifestaties van de ziekte veroorzaakt door de parasiet te voorkomen, zoals diarree, ondervoeding en darmobstructie. De medicijnen die meestal worden aangegeven, zijn vermifuges zoals Albendazole, Praziquantel of Ivermectin, bijvoorbeeld volgens de parasiet die het Loeffler-syndroom veroorzaakt en met medisch advies. Kijk wat de belangrijkste remedies voor worm zijn en hoe u deze kunt nemen.
Naast de behandeling met antiparasitaire geneesmiddelen is het in deze gevallen belangrijk om aandacht te besteden aan hygiënische omstandigheden, omdat parasieten meestal verband houden met slechte hygiënische omstandigheden. Het is dus belangrijk om je handen regelmatig te wassen, je nagels te knippen en je eten te wassen voordat je het klaarmaakt.
