Lymfocyten

Lymfocyten zijn een soort afweercel in het lichaam, ook bekend als witte bloedcellen, die in grotere hoeveelheden worden geproduceerd wanneer er een infectie is en zijn daarom een ​​goede indicator voor de gezondheidstoestand van de patiënt.

Normaal gesproken kan het aantal lymfocyten worden bepaald door bloedonderzoek en wanneer ze worden verhoogd, is dit meestal een teken van een infectie en daarom wordt het aanbevolen om een ​​huisarts te raadplegen om het probleem te diagnosticeren en een passende behandeling te starten.

Veranderde lymfocyten

De normale referentiewaarden voor lymfocyten liggen tussen 1000 tot 5000 lymfocyten per mm³ bloed, wat 20 tot 50% in het relatieve aantal vertegenwoordigt, en kunnen variëren afhankelijk van het laboratorium waar de test wordt uitgevoerd. Wanneer de waarden boven of onder de referentiewaarde liggen, wordt respectievelijk een afbeelding van lymfocytose of lymfopenie gekarakteriseerd.

1. Hoge lymfocyten

Het aantal lymfocyten boven de referentiewaarden wordt lymfocytose genoemd en is meestal gerelateerd aan infectieuze processen. De belangrijkste oorzaken van hoge lymfocyten zijn dus:

• Acute infecties, zoals mononucleosis, polio, mazelen, rode hond, knokkelkoorts of kinkhoest, bijvoorbeeld; Chronische infecties zoals tuberculose, malaria; Virale hepatitis; Hyperthyreoïdie; Pernicieuze anemie, die wordt gekenmerkt door foliumzuur en vitamine B12-tekort; Benzeenvergiftiging en zware metalen; Diabetes; Obesitas; Allergie.

Bovendien kan de toename van het aantal lymfocyten ook optreden als gevolg van fysiologische situaties, zoals zwangere vrouwen en zuigelingen, naast voedingstekorten, zoals vitamine C, D of calciumgebrek.

2. Lage lymfocyten

Het aantal lymfocyten onder de referentiewaarden wordt lymfopenie genoemd en is meestal gerelateerd aan situaties waarbij het beenmerg betrokken is, zoals bijvoorbeeld aplastische anemie of leukemie. Bovendien kan lymfopenie ook een teken zijn van auto-immuunziekten, waarbij het lichaam zelf werkt tegen het immuunsysteem, zoals bijvoorbeeld systemische lupus erythematosus (SLE).

Lymfopenie kan nog steeds optreden als gevolg van aids, immunosuppressieve medicamenteuze behandeling of chemotherapie of radiotherapie, zeldzame genetische ziekten, of het gevolg zijn van stressvolle situaties, zoals postoperatieve en overbelasting van het lichaam.

Soorten lymfocyten

Er zijn 2 hoofdtypen lymfocyten in het lichaam, B-lymfocyten, die onrijpe cellen zijn die in het beenmerg worden geproduceerd en in de bloedbaan worden vrijgegeven om antilichamen tegen bacteriën, virussen en schimmels te produceren, en T-lymfocyten, die in het beenmerg worden geproduceerd. maar dan worden ze ontwikkeld in de thymus totdat ze zijn verdeeld in 3 groepen:

• CD4 T-lymfocyten: help B-lymfocyten om infecties te elimineren, zijnde de eerste waarschuwing van het immuunsysteem. Dit zijn meestal de eerste cellen die door het hiv-virus worden aangetast en bij geïnfecteerde patiënten geeft de bloedtest een waarde onder 100 / mm³ aan. CD8 T-lymfocyten: verminderen de activiteit van andere soorten lymfocyten en zijn daarom verhoogd in gevallen van HIV; Cytotoxische T-lymfocyten: vernietigen abnormale cellen en geïnfecteerd door virussen of bacteriën.

Tests van het type lymfocyten, vooral van het type CD4 of CD8, moeten echter altijd door een arts worden geïnterpreteerd om te evalueren of er bijvoorbeeld een risico is op HIV, omdat andere ziekten ook hetzelfde type wijzigingen kunnen veroorzaken.

Dus, als er enige twijfel bestaat over besmetting met HIV, is het raadzaam om de laboratoriumtest te doen die op zoek is naar het virus in de lichaamscellen. Meer informatie over hiv-testen.

Wat zijn atypische lymfocyten?

Atypische lymfocyten zijn lymfocyten die een gevarieerde vorm hebben en normaal verschijnen wanneer er infecties zijn, voornamelijk virale infecties, zoals mononucleosis, herpes, AIDS, rodehond en waterpokken. Naast het optreden van virale infecties, kunnen atypische lymfocyten worden geïdentificeerd in het bloedbeeld wanneer er een bacteriële infectie is, zoals tuberculose en syfilis, infectie door protozoa, zoals toxoplasmose, wanneer er overgevoeligheid is voor geneesmiddelen of bij auto-immuunziekten, zoals bij lupus.

Gewoonlijk keert het aantal van deze lymfocyten terug naar normaal (referentiewaarde voor atypische lymfocyten is 0%) wanneer het middel dat de infectie veroorzaakt is geëlimineerd.

Deze lymfocyten worden beschouwd als geactiveerde T-lymfocyten die worden geproduceerd in reactie op geïnfecteerde type B-lymfocyten en dezelfde functies vervullen als typische lymfocyten in de immuunrespons. Atypische lymfocyten zijn over het algemeen groter dan normale lymfocyten en variëren in vorm.