Myelodysplastisch syndroom of myelodysplasie komt overeen met een groep ziekten die worden gekenmerkt door progressief beenmergfalen, wat leidt tot de productie van defecte of onrijpe cellen die in de bloedbaan verschijnen, wat resulteert in bloedarmoede, overmatige vermoeidheid, neiging tot infecties en bloedingen. frequent, wat kan leiden tot zeer ernstige complicaties.
Hoewel het op elke leeftijd kan voorkomen, komt deze ziekte vaker voor bij mensen ouder dan 70 jaar en in de meeste gevallen zijn de oorzaken niet duidelijk, hoewel het in sommige gevallen kan optreden als gevolg van de behandeling van een eerdere kanker met chemotherapie, stralingstherapie of blootstelling aan chemicaliën, zoals bijvoorbeeld benzeen of rook.
Myelodysplasie kan meestal worden genezen met beenmergtransplantatie, dit is echter niet mogelijk voor alle patiënten, het is belangrijk om advies van de huisarts of hematoloog te vragen.
Belangrijkste symptomen
Het beenmerg is een belangrijke plaats in het lichaam die bloedcellen produceert, zoals rode bloedcellen, die rode bloedcellen zijn, leukocyten, de witte bloedcellen die verantwoordelijk zijn voor het verdedigen van het lichaam en bloedplaatjes, die van fundamenteel belang zijn voor de bloedstolling. Daarom veroorzaakt hun stoornis tekenen en symptomen zoals:
- Overmatige vermoeidheid; Bleekheid; Kortademigheid; Neiging tot infecties; Koorts; Bloeding; Verschijning van rode vlekken op het lichaam.
In de eerste gevallen vertoont de persoon mogelijk geen symptomen en wordt de ziekte ontdekt in routine-onderzoeken. Bovendien zijn de hoeveelheid en de intensiteit van de symptomen afhankelijk van het type bloedcellen dat het meest wordt getroffen door myelodysplasie en ook de ernst van elk geval. Ongeveer 1/3 van de gevallen van myelodysplastisch syndroom kan zich ontwikkelen tot acute leukemie, een soort ernstige kanker van de bloedcellen. Lees meer over acute myeloïde leukemie.
Het is dus niet mogelijk om een tijd van levensverwachting voor deze patiënten te bepalen, omdat de ziekte tientallen jaren zeer langzaam kan evolueren, omdat deze kan evolueren naar een ernstige vorm, met weinig respons op de behandeling en binnen enkele maanden meer complicaties kan veroorzaken. jaren.
Wat zijn de oorzaken?
De oorzaak van het myelodysplastisch syndroom is niet erg bekend, maar in de meeste gevallen heeft de ziekte een genetische oorzaak, maar de verandering in DNA wordt niet altijd gevonden en de ziekte wordt geclassificeerd als primaire myelodysplasie. Hoewel het een genetische oorzaak kan hebben, is de ziekte niet erfelijk.
Myelodysplastisch syndroom kan ook worden geclassificeerd als secundair wanneer het ontstaat als gevolg van andere situaties, zoals intoxicaties veroorzaakt door chemicaliën, zoals chemotherapie, radiotherapie, benzeen, pesticiden, tabak, lood of kwik, bijvoorbeeld.
Hoe te bevestigen
Om de diagnose myelodysplasie te bevestigen, voert de hematoloog de klinische evaluatie en besteltests uit, zoals:
- CBC, dat de hoeveelheid rode bloedcellen, leukocyten en bloedplaatjes in het bloed bepaalt; Myelogram, het beenmergaspiraat dat in staat is de hoeveelheid en kenmerken van cellen op deze locatie te evalueren. Begrijp hoe het myelogram wordt gemaakt; Genetische en immunologische tests, zoals karyotype of immunofenotyping; Beenmergbiopsie, die mogelijk meer informatie geeft over het beenmerggehalte, vooral wanneer het ernstig is veranderd of andere complicaties heeft, zoals fibrose-infiltraties; Dosering van ijzer, vitamine B12 en foliumzuur, omdat hun tekort veranderingen in de bloedproductie kan veroorzaken.
Op deze manier kan de hematoloog het type myelodysplasie detecteren, onderscheiden van andere beenmergziekten en het type behandeling beter bepalen.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De belangrijkste vorm van behandeling is beenmergtransplantatie, wat kan leiden tot genezing van de ziekte, maar niet alle mensen zijn gekwalificeerd voor deze procedure, wat moet worden gedaan bij mensen die geen ziekten hebben die hun fysieke capaciteit beperken en bij voorkeur jonger dan 65 jaar.
Een andere behandelingsoptie omvat chemotherapie, wat meestal wordt gedaan met medicijnen zoals Azacitidine en Decitabine, bijvoorbeeld uitgevoerd in cycli bepaald door de hematoloog.
Bloedtransfusie kan in sommige gevallen nodig zijn, vooral als er sprake is van ernstige bloedarmoede of een tekort aan bloedplaatjes die voldoende bloedstolling mogelijk maken. Controleer de indicaties en hoe de bloedtransfusie wordt uitgevoerd.
