De nervus vagus, ook bekend als de pneumogastrische zenuw, is een zenuw die van de hersenen naar de buik loopt en langs zijn pad aanleiding geeft tot verschillende takken die verschillende cervicale, thoracale en buikorganen innerveren, met sensorische en motorische functies, belangrijk zijn voor het behoud van vitale functies zoals regulering van de hartslag en bloeddruk, bijvoorbeeld.
Het paar vaguszenuwen, gelegen aan elke kant van het lichaam, is het 10e paar van in totaal 12 schedelparen die de hersenen verbinden met het lichaam. Omdat hersenzenuwen worden aangeduid als Romeinse cijfers, wordt de nervus vagus ook het X-paar genoemd en wordt deze beschouwd als de langste van de hersenzenuwen.
Bepaalde stimuli voor de nervus vagus, veroorzaakt door angst, angst, pijn, veranderingen in temperatuur of gewoon door lang te staan, kunnen de zogenaamde vasovagale syncope veroorzaken, waarbij de persoon intense duizeligheid of flauwvallen kan ervaren, omdat deze zenuw kan een daling van de hartslag en bloeddruk veroorzaken. Begrijp wat vasovagale syncope is en hoe het te behandelen.
Anatomie van de nervus vagus
De nervus vagus is de grootste hersenzenuw en ontstaat aan de achterkant van de wervelkolom, een hersenstructuur die de hersenen verbindt met het ruggenmerg en de schedel verlaat via een opening die het halsspringend foramen wordt genoemd, afdalend door de nek en borst totdat deze eindigt in de maag.
Tijdens de loop van de nervus vagus, innerveert het de keelholte, het strottenhoofd, het hart en andere organen, en het is hierdoor dat de hersenen waarnemen hoe deze organen zijn en regelt verschillende van hun functies.
Hoofdfuncties
Enkele van de belangrijkste functies van de nervus vagus zijn:
- Reflexen van hoesten, slikken en braken; Samentrekking van de stembanden voor de productie van de stem; Controle van de samentrekking van het hart; Verminderde frequentie van de hartslag; Ademhalingsbewegingen en vernauwing van de bronchiën; Coördinatie van de bewegingen van de slokdarm en darm, en verhoogde secretie maag; Zweetproductie.
Bovendien deelt de nervus vagus sommige van zijn functies met de glossopharyngeale zenuw (IX-paar), met name in het nekgebied, die verantwoordelijk is voor het smaakgevoel, waarbij de nervus vagus meer verwant is aan zure en glossopharyngeale met een bittere smaak.
Vagus zenuwveranderingen
Een vagus-zenuwverlamming kan moeilijkheden bij het slikken, heesheid, spreekproblemen, samentrekkingen in de spieren van de keelholte en het strottenhoofd en veranderingen in bloeddruk en hartslag veroorzaken. Deze verlamming kan optreden als gevolg van trauma, verwondingen bij operaties, compressies door tumoren of bepaalde neurologische syndromen.
Bovendien zijn er situaties die overmatige stimulatie van de nervus vagus veroorzaken, waardoor een situatie wordt gegenereerd die vagale syncope of flauwvallen wordt genoemd. Het komt meestal voor bij jonge personen en is te wijten aan een verlaagde hartslag en bloeddruk door een gebrek aan zuurstof in de hersenen, waardoor flauwvallen ontstaat.
Vagale syncope kan worden veroorzaakt door:
- Blootstelling aan hitte; sterke emoties, zoals woede; langdurig blijven staan; temperatuursveranderingen; zeer groot voedsel inslikken; op grote hoogte zijn; honger hebben, pijn of andere onaangename ervaringen.
De stimulatie van de nervus vagus kan ook worden gedaan door een massage aan de zijkant van de nek. Soms wordt de vagale manoeuvre gedaan door artsen in een noodgeval om hartritmestoornissen te regulariseren.
