Parenterale voeding: wat het is, waarvoor het dient en hoe het moet worden toegediend

Parenterale of parenterale (PN) voeding is een methode voor het toedienen van voedingsstoffen die rechtstreeks in de ader wordt gedaan, wanneer het niet mogelijk is om voedingsstoffen via normaal voedsel te verkrijgen. Dit soort voeding wordt dus gebruikt wanneer de persoon niet langer een functionerend maagdarmkanaal heeft, wat meestal gebeurt bij mensen in een zeer kritieke toestand, zoals bijvoorbeeld maag- of darmkanker in een zeer vergevorderd stadium.

Er zijn twee hoofdtypen parenterale voeding:

• Gedeeltelijke parenterale voeding: slechts enkele soorten voedingsstoffen en vitamines worden via de ader toegediend; Totale parenterale voeding (TPN): alle soorten voedingsstoffen en vitamines worden via de ader toegediend.

Over het algemeen worden mensen die dit soort voedsel doen ook in het ziekenhuis opgenomen, om een ​​continue beoordeling van hun gezondheidstoestand te behouden, maar het is mogelijk dat in sommige gevallen parenterale voeding ook thuis wordt gedaan en, in deze situaties moet de arts of verpleegkundige uitleggen hoe het voedsel correct moet worden toegediend.

Wanneer wordt aangegeven

Parenterale voeding wordt gebruikt om ondervoeding te voorkomen, vooral bij mensen die om een ​​of andere reden geen functionerend maagdarmkanaal hebben of rust moeten geven aan de maag of darm.

Om deze reden is parenterale voeding ook geïndiceerd wanneer orale voeding, zelfs met een sonde, niet langer dan 5 of 7 dagen in optimale omstandigheden kan worden gedaan.

De indicatie van dit type voeding kan ook op de korte termijn worden gedaan, wanneer het tot 1 maand wordt gedaan, of op de lange termijn, afhankelijk van de situatie van elke persoon:

Korte termijn (tot 1 maand)	Lange termijn (meer dan 1 maand)
Verwijdering van veel van de dunne darm	Korte darm syndroom
Enterocutane fistel met hoge output	Chronische pseudo-occlusie in de darm
Proximale enterotomie	Ernstige ziekte van Crohn
Ernstige aangeboren afwijkingen	Meerdere operaties
Pancreatitis of ernstige inflammatoire darmaandoeningen	Atrofie van het darmslijmvlies met aanhoudende malabsorptie
Chronische ulceratieve ziekte	Palliatieve fase van kanker
Bacterieel overgroei syndroom (SBID)	-
Necrotiserende enterocolitis	-
Complicatie van de ziekte van Hirschsprung	-
Aangeboren metabole ziekten	-
Uitgebreide brandwonden, ernstig trauma of complexe chirurgie	-
Beenmergtransplantatie, bloedziekte of kanker	-
Nier- of leverfalen die de darm aantasten	-

Hoe parenterale voeding te beheren

Meestal wordt parenterale voeding uitgevoerd door het verplegend personeel in het ziekenhuis, maar wanneer het nodig is om de toediening thuis te doen, is het belangrijk om de voedselzak eerst te evalueren en ervoor te zorgen dat deze binnen de vervaldatum valt, die de tas blijft intact en behoudt zijn normale eigenschappen.

Vervolgens moet in het geval van toediening via een perifere katheter de stap-voor-stap worden gevolgd:

1. Was uw handen met zeep en water; Stop elke infusie van serum of medicatie die via de katheter wordt toegediend; Desinfecteer de verbinding van het serumsysteem met een steriel alcoholdoekje; Verwijder het serumsysteem dat aanwezig was; injecteer langzaam 20 ml zoutoplossing; sluit het parenterale voedingssysteem aan.

Deze hele procedure moet worden uitgevoerd met behulp van het door de arts of verpleegkundige aangegeven materiaal, evenals een gekalibreerde afgiftepomp die ervoor zorgt dat het voedsel op de juiste snelheid en gedurende de door de arts aangegeven tijd wordt verstrekt.

Deze stap-voor-stap moet ook worden onderwezen en getraind met de verpleegkundige in het ziekenhuis, om eventuele twijfel weg te nemen en ervoor te zorgen dat er geen complicaties optreden.

Waar moet u op letten tijdens de administratie

Bij het toedienen van parenterale voeding is het belangrijk om de inbrengplaats van de katheter te evalueren en de aanwezigheid van zwelling, roodheid of pijn te beoordelen. Als een van deze symptomen verschijnt, wordt geadviseerd om te stoppen met parenterale voeding en naar het ziekenhuis te gaan.

Type parenterale voeding

Het type parenterale voeding kan worden geclassificeerd volgens de toedieningsroute:

• Centrale parenterale voeding: het wordt gedaan via een centrale veneuze katheter, een kleine buis die in een ader van groot kaliber, zoals de vena cava, wordt geplaatst en waarmee voedingsstoffen langer dan 7 dagen kunnen worden toegediend; Perifere parenterale voeding (PPN): het wordt uitgevoerd via een perifere veneuze katheter, die in een kleinere ader van het lichaam wordt geplaatst, meestal in de arm of hand. Dit type wordt het best aangegeven wanneer voeding tot 7 of 10 dagen wordt gehandhaafd, of wanneer het niet mogelijk is om een ​​centrale veneuze katheter te plaatsen.

De samenstelling van de zakken die in parenterale voeding worden gebruikt, kan per geval verschillen, maar het omvat meestal vetten, glucose en aminozuren, evenals water en verschillende mineralen en vitaminen.

Mogelijke complicaties

De complicaties die kunnen optreden bij parenterale voeding zijn zeer gevarieerd en daarom is het altijd belangrijk om alle richtlijnen van de arts en andere gezondheidswerkers te volgen.

De belangrijkste soorten complicaties kunnen worden gegroepeerd op basis van de duur van PN:

1. korte termijn

Op de korte termijn zijn de meest voorkomende complicaties die verband houden met de plaatsing van de centrale veneuze katheter, zoals pneumothorax, hydrothorax, inwendige bloedingen, schade aan de zenuwen in de arm of schade aan het bloedvat.

Bovendien kunnen ook infectie van de katheterwond, ontsteking van het bloedvat, obstructie van de katheter, trombose of gegeneraliseerde infectie door virussen, bacteriën of schimmels optreden.

Op metabolisch niveau omvatten de meeste complicaties veranderingen in de bloedsuikerspiegel, metabole acidose of alkalose, verminderde essentiële vetzuren, veranderingen in elektrolyten (natrium, kalium, calcium) en toename van ureum of creatinine.

2. lange termijn

Wanneer aprenterale voeding voor een lange termijn wordt gebruikt, zijn de belangrijkste complicaties veranderingen in de lever en het blaasje, zoals leververvetting, cholecystitis en portale fibrose. Om deze reden is het gebruikelijk dat de persoon verhoogde leverenzymen heeft in bloedtesten (transaminase, alkalische fosfatase, gamma-GT en totale bilirubine).

Bovendien kunnen ook een tekort aan vetzuren en carnitine, verandering van de darmflora en atrofie van de darmsnelheden en spieren optreden.