- Hoe te identificeren
- Hoe te bevestigen
- Wat veroorzaakt longabces
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
- Fysiotherapie voor longabces
Longabces is een holte die pus erin bevat, ontstaan door een necrose van het longweefsel als gevolg van een microbiële infectie.
Over het algemeen vormt het abces zich tussen 1 en 2 weken na besmetting door het micro-organisme, wat meestal gebeurt vanwege een complicatie van longontsteking veroorzaakt door aspiratie van de inhoud van de mond of maag, omdat ze bacteriën bevatten die meer kans hebben om dit type te ontwikkelen van letsel. Begrijp hoe aspiratiepneumonie ontstaat.
De diagnose wordt gesteld door de arts door middel van de evaluatie van het klinische beeld, longradiografie en bloedonderzoek. Vervolgens is het essentieel om de behandeling te starten met antibiotica die helpen bij het bestrijden van de micro-organismen die het veroorzaken, in combinatie met voedingsondersteuning en fysiotherapie. In ernstigere gevallen kan pulmonale drainage noodzakelijk zijn.
Hoe te identificeren
De belangrijkste symptomen van longabces zijn:
- Hoge koorts; Kortademigheid en vermoeidheid; Hoest met slijmvliesafscheiding, die een onaangename geur en bloedstrepen kan bevatten; Pijn in de borst die verergert bij ademhaling; Verlies van eetlust; Nachtelijk zweet en koude rillingen.
De verslechtering van het klinische beeld kan dagen tot weken duren, afhankelijk van de bacteriën die de infectie hebben veroorzaakt, de gezondheidstoestand en de afweer van het lichaam van de getroffen persoon. Over het algemeen wordt slechts één abces gevormd, met een diameter van meer dan 2 cm, in sommige gevallen kunnen echter meerdere abcessen optreden tijdens infectie.
Wanneer tekenen en symptomen verschijnen die op dit type longinfectie kunnen wijzen, is het noodzakelijk om zo snel mogelijk de longarts te raadplegen of naar de eerste hulp te gaan, zodat de oorzaak wordt geïdentificeerd en de juiste behandeling onmiddellijk wordt gestart.
Hoe te bevestigen
De diagnose van longabces wordt door de arts gesteld, door middel van de analyse van symptomen, lichamelijk onderzoek, naast tests zoals radiografie van de borst, die de aanwezigheid van secretie-infiltraten in de long en het holtegebied aantoont, meestal afgerond, gevuld met pus en lucht.
Bloedonderzoek, zoals een bloedbeeld, kan helpen de aanwezigheid van een infectie aan te tonen en de ernst te beoordelen. Computertomografie van de borst kan helpen om de locatie van het abces beter te definiëren en om andere complicaties te observeren, zoals een longinfarct of ophoping van pus in de pleuravocht.
De identificatie van het micro-organisme kan in sommige gevallen nodig zijn, vooral om de behandeling te leiden, waarvoor een kweek van pulmonaal sputum kan worden uitgevoerd, of het verzamelen van materiaal van infectie door bijvoorbeeld tracheale aspiratie of thoracentese of zelfs door een bloedcultuur.. Bekijk hoe de test wordt uitgevoerd om het beste antibioticum te identificeren om de infectie te behandelen.
Wat veroorzaakt longabces
Longabces wordt veroorzaakt wanneer micro-organismen, meestal bacteriën, zich in de long nestelen en weefselnecrose veroorzaken. De penetratie van micro-organismen kan gebeuren via de volgende mechanismen:
- Aspiratie van infectieus materiaal (meest voorkomende oorzaak): komt vaker voor in gevallen van alcoholisme, drugsgebruik, coma of anesthesie, waarbij het bewustzijnsverlies de aspiratie van inhoud uit de mond of maag vergemakkelijkt, evenals in gevallen van sinusitis, infecties in de tandvlees, tandbederf of zelfs wanneer een effectieve hoest niet kan worden bereikt; longinfectie; kanker; directe traumatische penetraties in de longen; verspreiding van infecties vanuit een naburig orgaan; embolie of longinfarct.
Wanneer longabces ontstaat door directe longinfectie, wordt het gekenmerkt als primair. In gevallen waarin het ontstaat als gevolg van complicaties van longveranderingen, zoals de verspreiding van infecties van andere organen of longembolie, wordt het secundair genoemd.
Enkele van de meest voorkomende micro-organismen als oorzaak van longabces zijn Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa of Streptococcus pyogenes, of anaërobe bacteriën, zoals Peptostreptococcus, Prevotella of Bacteroides sp , bijvoorbeeld. Schimmel- of mycobacteriële abcessen zijn zeldzamer en komen vaker voor bij mensen met een zeer zwakke immuniteit.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De behandeling voor longabces wordt gedaan met het gebruik van antibiotica zoals Clindamycin, Moxifloxacin of Ampicillin / Sulbactam, bijvoorbeeld gedurende gemiddeld 4 tot 6 weken, afhankelijk van het veroorzakende micro-organisme en de klinische omstandigheden van de patiënt.
Tijdens de acute fase zijn ook voedingsondersteuning en respiratoire fysiotherapie geïndiceerd. Als de initiële behandeling niet effectief is, moet een operatie worden uitgevoerd om het abces af te voeren en in het laatste geval het deel van de necrotische long te verwijderen.
Fysiotherapie voor longabces
Fysiotherapie is belangrijk om het herstel te bevorderen en wordt gedaan door:
- Posturale drainage: na lokalisatie van het longabces wordt het individu in de richting van de bronbronchus geplaatst voor daaropvolgende eliminatie van afscheidingen door hoest; stimulans: de persoon wordt geïnstrueerd om diep adem te halen (de lucht in de longen te trekken) en deze enkele seconden te houden. Het kan worden gedaan via apparaten zoals Respiron; aspiratie van secreties als de persoon niet kan hoesten.
Fysiotherapie voor longabces is het meest effectief bij samenwerkende mensen die reageren op verzoeken om hoesten en ademhalingsoefeningen. Meer informatie over hoe ademhalingsfysiotherapie wordt uitgevoerd en waarvoor het dient.
