Dissociatieve stoornis, ook bekend als conversiestoornis, is een psychische stoornis waarbij de persoon lijdt aan een psychologische onbalans, met veranderingen in bewustzijn, geheugen, identiteit, emotie, perceptie van de omgeving, controle van bewegingen en gedrag.
Aldus kan de persoon met deze stoornis verschillende soorten tekenen en symptomen van psychologische oorsprong ervaren, die afzonderlijk of samen voorkomen, zonder enige lichamelijke ziekte die de zaak rechtvaardigt. De belangrijkste zijn:
- Tijdelijk geheugenverlies, hetzij van specifieke gebeurtenissen of van een periode uit het verleden, dissociatieve geheugenverlies genoemd; Verlies of verandering van lichaamsdeelbewegingen, dissociatieve bewegingsstoornis genoemd; Traagheid van bewegingen en reflexen of onvermogen om te bewegen, vergelijkbaar met flauwvallen of een toestand van catatonie, dissociatieve stupor genoemd; Verlies van bewustzijn van wie je bent of waar je bent; Bewegingen vergelijkbaar met een epileptische aanval, dissociatieve aanval genoemd; Tintelingen of verlies van gevoel op een of meer plaatsen op het lichaam, zoals mond, tong, armen, handen of benen, dissociatieve anesthesie genoemd; Staat van extreme verwarring mint l; Meerdere identiteiten of persoonlijkheden, wat de dissociatieve identiteitsstoornis is. In sommige culturen of religies kan het een staat van bezit worden genoemd. Als u meer wilt weten over dit specifieke type dissociatieve aandoening, bekijk dan Dissociative Identity Disorder.
Het is gebruikelijk dat mensen met een dissociatieve stoornis gedragsveranderingen vertonen, zoals een plotselinge verhitte of onevenwichtige reactie, daarom is deze aandoening ook bekend als hysterie of hysterische reactie.
Over het algemeen manifesteert een dissociatieve stoornis zich meestal na traumatische of stressvolle gebeurtenissen en lijkt deze meestal abrupt. Afleveringen kunnen van tijd tot tijd verschijnen of frequent worden, afhankelijk van elk geval. Het komt ook vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
De behandeling van dissociatieve stoornis moet worden begeleid door een psychiater en kan het gebruik van anxiolytische of antidepressiva omvatten om symptomen te verlichten, waarbij psychotherapie erg belangrijk is.
Hoe te bevestigen
Tijdens crises van dissociatieve stoornis kan worden aangenomen dat het een lichamelijke ziekte is, dus het is gebruikelijk dat het eerste contact van deze patiënten met de arts op de eerste hulp is.
De arts identificeert de aanwezigheid van dit syndroom bij onderzoek naar veranderingen in klinische evaluatie en examens, maar er wordt niets van fysieke of organische oorsprong gevonden dat de aandoening verklaart.
De bevestiging van de dissociatieve stoornis wordt gedaan door de psychiater, die de symptomen van de crisis zal beoordelen en het bestaan van psychologische conflicten die de ziekte kunnen veroorzaken of verergeren. Deze arts moet ook de aanwezigheid van angst, depressie, somatisatie, schizofrenie of andere psychische stoornissen beoordelen die verergeren of die worden verward met dissociatieve stoornis. Begrijp wat ze zijn en hoe je de meest voorkomende psychische stoornissen kunt identificeren.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De belangrijkste vorm van behandeling voor dissociatieve stoornis is psychotherapie, met een psycholoog, om de patiënt te helpen strategieën te ontwikkelen om met stress om te gaan. De sessies worden gehouden totdat de psycholoog denkt dat de patiënt in staat is om zijn emoties en relaties veilig te beheren.
Follow-up met de psychiater wordt ook aanbevolen, die de voortgang van de ziekte zal beoordelen en medicijnen kan voorschrijven om symptomen te verlichten, zoals antidepressiva, zoals Sertraline, antipsychotica, zoals Tiapride of anxiolytica, zoals Diazepam, indien nodig.
