Overactieve of onderactieve blaas: symptomen en hoe te behandelen

De neurogene blaas is het onvermogen om de handeling van het urineren te beheersen als gevolg van een disfunctie in de blaas of urinesfincter, die verschillende oorzaken kan hebben, variërend van veranderingen in de zenuwen, die verhinderen dat de spieren van de regio goed functioneren, evenals situaties die irriteren de regio, zoals hormonale veranderingen, ontsteking van de blaas of infecties, bijvoorbeeld.

De neurogene blaas kan al dan niet worden genezen, die wordt bepaald na evaluatie door de uroloog, die de oorzaken ervan bepaalt en bepaalt of deze van het type is:

• Hypoactief: wanneer spieren niet op het juiste moment kunnen samentrekken; Hyperactief: bij overmatige spiercontractie en onvrijwillig urineverlies.

Op basis van het type blaas, zal de arts in staat zijn om een ​​van de behandelingsopties te definiëren, waaronder het gebruik van medicijnen, zoals oxybutynine, tolterodine of toepassing van botulinumtoxine, bijvoorbeeld, naast fysiotherapie, gebruik van blaaskatheter of chirurgie.

Belangrijkste symptomen

In de neurogene blaas is er een verandering in de zenuwen die de spieren rondom de blaas of de urinesfincter regelen, die niet op het juiste moment kunnen ontspannen of samentrekken.

Aldus verliest de persoon met deze wijziging het vermogen om volgens zijn wil op een gecoördineerde manier te urineren. Afhankelijk van het type verandering kan de neurogene blaas zijn:

1. Overactieve blaas

Het is ook bekend als spastische blaas of nerveuze blaas, omdat de blaas onwillekeurig samentrekt, waardoor urine onverwacht en op ongeschikte tijden lekt.

• Symptomen: urine-incontinentie, aandrang om vaak en in kleine hoeveelheden te urineren, pijn of branderig gevoel in de blaas, verlies van controle over het vermogen om te urineren.

De overactieve blaas komt vaker voor bij vrouwen en kan worden gestimuleerd door hormonale veranderingen in de menopauze of door een vergrote baarmoeder tijdens de zwangerschap. Meer informatie over het identificeren van de overactieve blaas.

2. Hypoactieve blaas

Het is ook bekend als een slappe blaas, omdat de blaas niet in staat is om vrijwillig samen te trekken, of de sluitspier niet in staat is om te ontspannen, wat de opslag van urine veroorzaakt, zonder het vermogen om het goed te elimineren.

• Symptomen: het gevoel dat de blaas niet volledig is geleegd na het plassen, druipen na het plassen of onvrijwillig urineverlies. Dit verhoogt de kans op urineweginfectie en verminderde nierfunctie, dus de behandeling moet zo snel mogelijk worden gestart.

Mogelijke oorzaken

De oorzaken van neurogene blaas kunnen zijn:

• Blaasirritatie, door urineweginfectie of hormonale veranderingen, zoals in de menopauze; Genetische veranderingen, zoals in myelomeningocele; Omkeerbare neurologische aandoeningen zoals neurocysticercosis of neuroschistosomiasis; Compressie van zenuwen van de lumbale regio door hernia; Ongeval dat de wervelkolom beschadigt en paraplegie veroorzaakt of quadriplegie; Degeneratieve neurologische ziekten zoals multiple sclerose of Parkinson; Post-beroerte neurologische stoornis; Perifere neurologische veranderingen als gevolg van diabetes; Verlies van elasticiteit van de blaas, veroorzaakt door ontsteking, infecties of neurologische veranderingen in het algemeen.

Bij mannen kan de vergrote prostaat veel symptomen van neurogene blaas simuleren, wat een belangrijke omkeerbare oorzaak is van een veranderde functie van de urinespieren.

Hoe de diagnose te bevestigen

Om de neurogene blaas te diagnosticeren, zal de uroloog de klinische geschiedenis van de persoon evalueren, de symptomen gedetailleerd beschrijven en het lichamelijk onderzoek, naast het aanvragen van tests die de werking van de urinewegen kunnen waarnemen, zoals echografie, contrastradiografie, urethrocystografie en urodynamisch onderzoek., om de samentrekking van urinespieren op het moment van urineren te beoordelen.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

Behandeling voor neurogene blaas is complex en kan inhouden:

• Gebruik van parasympathische agonisten, zoals bethanecholchloride, antimuscarinica, zoals oxybutynine (Retemic) of tolterodine, naast andere middelen die werken op neurotransmitters, zoals glutamaat, serotonine, norepinefrine, dopamine en gamma-aminoboterzuur (GABA)), gebruikt volgens elk geval; Botulinumtoxine (botox), dat kan worden gebruikt om de spasticiteit van sommige spieren te verminderen; Onderbroken peilen, dat is de doorgang van een blaasbuisje, dat periodiek door de patiënt zelf kan worden gebruikt (4 tot 6 keer per dag) en verwijderd na het legen van de blaas; Chirurgie, die kan zijn om de functionaliteit van de blaas te verbeteren of de urine naar een externe opening (stoma) in de buikwand te leiden; Fysiotherapie, met oefeningen om de bekkenbodem te versterken. Kijk hoe fysiotherapie wordt uitgevoerd voor urine-incontinentie.

Het type behandeling hangt af van de oorzaak van de ziekte en richt zich op de oplossing. Als dit echter niet mogelijk is, kan de arts een combinatie van behandelingen aanbevelen om de kwaliteit van leven van de persoon te verbeteren, naast het voorkomen van terugkerende infecties en nierinsufficiëntie.

Bekijk in deze video hoe u de oefeningen kunt doen om de bekkenbodem te versterken en de neurogene blaas te vermijden:

Is neurogene blaas te genezen?

De neurogene blaas kan worden genezen wanneer deze wordt veroorzaakt door omkeerbare oorzaken, zoals urineweginfectie of herseninfectie door neurocysticercosis, bijvoorbeeld verbetering na behandeling.

In veel gevallen kan de neurogene blaas echter niet worden genezen, maar behandeling kan helpen de spierspanning te verbeteren, symptomen te verlichten en de kwaliteit van leven van een persoon te verbeteren. Hiervoor is het belangrijk om een ​​follow-up te hebben met een uroloog en, in sommige gevallen, een neuroloog.