Disautonomie: wat het is, belangrijkste symptomen en behandeling

Dysautonomie, of autonome disfunctie, is een medische term die wordt gebruikt om een aandoening te beschrijven die verschillende functies van het lichaam aantast omdat het veranderingen in het autonome zenuwstelsel veroorzaakt. Dit systeem bestaat uit de hersenen en zenuwen en is verantwoordelijk voor onwillekeurige bewegingen van het lichaam zoals hartslag, controle van de ademhaling, functioneren van de nieren en verwijding van de pupillen.

De symptomen van dysautonomie zijn niet altijd zichtbaar, maar tekenen zoals duizeligheid, flauwvallen, kortademigheid, overmatige vermoeidheid, onvermogen om te staan, problemen met het gezichtsvermogen, duizeligheid en zelfs geheugenverlies kunnen optreden. Omdat deze symptomen in andere situaties voorkomen, kunnen ze dus worden verward met andere ziekten.

Deze verandering heeft geen specifieke oorzaken, maar het kan gebeuren als gevolg van ziekten zoals diabetes, fibromyalgie, amyloïdose, porfyrie, trauma's en verwondingen van het centrale zenuwstelsel. De diagnose van dysautonomie wordt gesteld door middel van een klinisch onderzoek door een neuroloog of cardioloog en door genetische tests, omdat er geen remedie is, maar therapieën en medicijnen kunnen worden uitgevoerd om de symptomen te verlichten.

Belangrijkste symptomen

De symptomen van dysautonomie kunnen verschillen afhankelijk van het type, variëren van persoon tot persoon en zijn niet altijd mogelijk om waar te nemen. Omdat deze ziekte echter veranderingen in het zenuwstelsel veroorzaakt, kan dit leiden tot het verschijnen van tekenen zoals:

Duizeligheid; Flauwvallen; plotseling kortademigheid; zwakte van spieren; onvermogen om te staan; misselijkheid en braken buitensporig.

Sommige tekenen van dysautonomie worden alleen geïdentificeerd met specifieke apparaten of tests, zoals een daling van de druk, een verhoging of verlaging van de hartslag, een daling van de bloeddruk, problemen bij het handhaven van de lichaamstemperatuur en een verlaging van de bloedsuikerspiegel.

De diagnose van deze aandoening kan worden gesteld door een neuroloog of cardioloog door de analyse van deze symptomen en door aanvullende tests, zoals genetische tests die dienen om veranderingen in de genen van het lichaam te identificeren.

Mogelijke oorzaken

Dysautonomie kan voorkomen bij mensen van elke leeftijd, geslacht of ras, maar sommige soorten komen vaker voor bij vrouwen, zoals bijvoorbeeld orthostatisch orthostatisch tachycardiesyndroom. De oorzaken van deze verandering zijn niet goed gedefinieerd, maar het kan optreden als gevolg van andere ziekten zoals diabetes, amyloïdose, fibromyalgie, multipel myeloom, porfyrie, trauma en verwondingen aan het centrale zenuwstelsel.

Sommige situaties kunnen ook leiden tot het optreden van dysautonomie, zoals overmatig gebruik van alcohol en bepaalde medicijnen, zoals antidepressiva, antihypertensiva, antipsychotica of antineoplastische geneesmiddelen, maar deze gevallen zijn zeldzamer. Zie meer andere ziekten die kunnen worden veroorzaakt door overmatig gebruik van alcoholische dranken.

Welke soorten zijn er?

Dysautonomie is een aandoening die veranderingen in het autonome zenuwstelsel veroorzaakt en op verschillende manieren kan verschijnen, de belangrijkste typen zijn:

Posturaal orthostatisch tachycardiesyndroom: het is gebaseerd op het optreden van symptomen zoals duizeligheid, verhoogde hartslag, ernstige kortademigheid en pijn op de borst, vooral bij jongere vrouwen, jonger dan 40 jaar; Neurocardiogene syncope: het is het meest voorkomende type, het leidt tot het verschijnen van constant flauwvallen; Familiedysautonomie: het is zeer zeldzaam, het komt alleen voor bij mensen die afstammen van Ashkenazische joden; Meervoudige systeematrofie: bestaat uit het ernstigste type, waarbij de symptomen vergelijkbaar zijn met de ziekte van Parkinson en na verloop van tijd erger worden; Autonomische dysreflexie: treft vooral mensen die een dwarslaesie hebben gehad.

Een ander type dysautonomie is de autonome diabetische neuropathie die optreedt als gevolg van de wijzigingen die worden veroorzaakt door diabetes en die de zenuwen beïnvloeden die het hart beheersen, wat leidt tot het verschijnen van problemen om de lichaamstemperatuur, bloedglucose, bloeddruk, het functioneren van de blaas te reguleren. en het kan ook erectiestoornissen veroorzaken. Ontdek hoe autonome neuropathie wordt behandeld.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

Dysautonomie is een ernstige ziekte en geneest niet, dus de behandeling is gebaseerd op ondersteunende maatregelen en voor de verlichting van symptomen die kunnen worden gedaan door fysiotherapiesessies om de beweging van het lichaam te versterken, activiteiten met logopedie, als de persoon moeite hebben met slikken en therapie met een psycholoog om de persoon te helpen met deze aandoening om te gaan.

In sommige gevallen, omdat dysautonomie verlies van evenwicht en bloeddrukdaling veroorzaakt, kan de arts aanbevelen dat de persoon meer dan 2 liter water per dag drinkt, een zoutrijk dieet eet en medicijnen gebruikt zoals fludrocortison.