- Belangrijkste symptomen
- Hoe de diagnose wordt gesteld
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
- Wat kan encefalitis veroorzaken
Auto-immuunencefalitis is een ontsteking van de hersenen die ontstaat wanneer het immuunsysteem de hersencellen zelf aanvalt, hun functioneren aantast en symptomen veroorzaakt zoals tintelingen in het lichaam, visuele veranderingen, epileptische aanvallen of agitatie, die al dan niet gevolgen kunnen hebben.
Deze ziekte is zeldzaam en kan mensen van alle leeftijden treffen. Er zijn verschillende soorten auto-immuun encefalitis, omdat ze afhankelijk zijn van het type antilichaam dat de cellen en het gebied van de hersenen aantast, met enkele van de belangrijkste voorbeelden zijn anti-NMDA encefalitis, acute verspreide encefalitis of limbische encefalitis, die kan ontstaan door een neoplasma, na infecties of zonder een duidelijke oorzaak.
Hoewel auto-immuunencefalopathie geen specifieke remedie heeft, kan het worden behandeld met het gebruik van sommige medicijnen, zoals anticonvulsiva, corticosteroïden of immunosuppressiva, die symptomen verlichten, ontstekingen verminderen en helpen bij het herstellen van alle hersenfuncties.
Belangrijkste symptomen
Omdat auto-immuunencefalitis het functioneren van de hersenen beïnvloedt, variëren de symptomen afhankelijk van het getroffen gebied. De meest voorkomende symptomen zijn echter:
- Zwakte of veranderingen in gevoeligheid in verschillende delen van het lichaam; Verlies van evenwicht; Spreekproblemen; Onwillekeurige bewegingen; Veranderingen in het gezichtsvermogen, zoals wazig zien; Moeilijkheden met begrijpen en geheugenveranderingen; Veranderingen in smaak; Moeilijkheden met slapen en frequente agitatie; Veranderingen van humor of persoonlijkheid.
Wanneer de communicatie tussen neuronen ernstig wordt beïnvloed, kunnen ze ook ontstaan als hallucinaties, wanen of paranoïde gedachten.
Zo kunnen sommige gevallen van auto-immuunencefalitis verkeerd worden gediagnosticeerd, zoals een psychiatrische stoornis van het type schizofrenie of bipolaire stoornis. Wanneer dit gebeurt, wordt de behandeling niet goed uitgevoerd en kunnen de symptomen na verloop van tijd erger worden of geen tekenen van significante verbetering vertonen.
Hoe de diagnose wordt gesteld
Om de juiste diagnose van deze ziekte te stellen, is het belangrijk om een neuroloog te raadplegen, want naast het beoordelen van de symptomen is het ook belangrijk om andere diagnostische tests uit te voeren, zoals analyse van hersenvocht, magnetische resonantiebeeldvorming of elektro-encefalogram om hersenletsels te detecteren die wijzen op het bestaan van auto-immuunencefalitis.
Bloedonderzoek kan ook worden gedaan om te bepalen of er antilichamen zijn die dit soort veranderingen kunnen veroorzaken. Enkele van de belangrijkste auto-antilichamen zijn bijvoorbeeld anti NMDAR, anti VGKC of anti GlyR, specifiek voor elk type encefalitis.
Om auto-immuunencefalitis te onderzoeken, moet de arts bovendien andere frequentere oorzaken van hersenontsteking uitsluiten, zoals virale of bacteriële infecties.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De behandeling voor auto-immuunencefalitis wordt gestart met een of meer van de volgende soorten behandelingen:
- Gebruik van corticosteroïden, zoals prednison of hydrocortison, om de reactie van het immuunsysteem te verminderen; Gebruik van immunosuppressiva, zoals rituximab of cyclofosfamide, voor een krachtigere vermindering van de werking van het immuunsysteem; Plasmaferese, om het bloed te filteren en overtollige antilichamen die de ziekte veroorzaken te verwijderen; Immunoglobuline-injecties, omdat het de binding van schadelijke antilichamen aan hersencellen vervangt; Verwijdering van tumoren die de bron kunnen zijn van de antilichamen die encefalitis veroorzaken.
Medicijnen kunnen ook nodig zijn om symptomen zoals anticonvulsiva of anxiolytica te verminderen.
Bovendien is het belangrijk dat de persoon die wordt getroffen door auto-immuunencefalitis revalidatie ondergaat, en er kan behoefte zijn aan fysiotherapie, ergotherapie of psychiatrische monitoring om de symptomen te verminderen en mogelijke gevolgen te verminderen.
Wat kan encefalitis veroorzaken
De specifieke oorzaak van dit soort encefalitis is nog niet bekend en komt in veel gevallen voor bij gezonde mensen. Er wordt ook aangenomen dat auto-antilichamen kunnen ontstaan na sommige soorten infecties, door bacteriën of virussen, wat kan leiden tot de productie van ongepaste antilichamen.
Auto-immuunencefalitis kan echter ook verschijnen als een van de manifestaties van een tumor in de verte, zoals bijvoorbeeld long- of baarmoederkanker, het zogenaamde paraneoplastisch syndroom. Daarom is het in aanwezigheid van een auto-immuunencefalitis noodzakelijk om de aanwezigheid van kanker te onderzoeken.
