Wat is autonome neuropathie

Autonomische neuropathie treedt op wanneer de zenuwen die de onvrijwillige functies van het lichaam regelen beschadigd raken, wat de bloeddruk, temperatuurregulatie, spijsvertering en blaas en seksuele functie kan beïnvloeden. Deze zenuwschade interfereert met de communicatie tussen de hersenen en andere organen, en kan meerdere systemen beïnvloeden, zoals cardiovasculair, gastro-intestinaal, urogenitaal, onder anderen.

In de meeste gevallen is diabetes de ziekte die autonome neuropathie veroorzaakt en kan zelden door andere factoren worden veroorzaakt. De behandeling is afhankelijk van de oorzaak van de ziekte en bestaat meestal uit symptoomverlichting.

Mogelijke oorzaken

De meest voorkomende oorzaak van autonome neuropathie is diabetes, wanneer glucose niet goed wordt geregeld, wat geleidelijk zenuwschade kan veroorzaken.

Hoewel het zeldzamer is, kan autonome neuropathie nog steeds worden veroorzaakt door:

• Amyloïdose, die de organen en het zenuwstelsel aantast. Leer hoe u amyloïdose kunt identificeren; Auto-immuunziekten, waarvan het immuunsysteem het lichaam zelf aanvalt, waaronder in dit geval zenuwen; Geneesmiddelen, vooral die worden gebruikt bij behandelingen voor kankerchemotherapie; Infectieziekten zoals botulisme, HIV of de ziekte van Lyme;

Bovendien kan autonome neuropathie ook worden veroorzaakt door sommige erfelijke ziekten.

Wat zijn de tekenen en symptomen

Autonomische neuropathie kan de cardiovasculaire, spijsverterings-, urogenitale, zweet- en pupilmotriciteitssystemen omvatten.

De tekenen en symptomen die kunnen optreden bij mensen met autonome neuropathie zijn afhankelijk van de aangetaste zenuwen en kunnen duizeligheid en flauwvallen omvatten, veroorzaakt door een bloeddrukdaling, urine-incontinentie, problemen bij het volledig legen van de blaas, problemen bij het onderhouden van een blaas. erectie of orgasme, verminderd seksueel verlangen, maagdarmstoornissen zoals diarree, zich vol voelen, misselijkheid en braken.

Bovendien kan het lichaam in sommige gevallen het moeilijk vinden om hypoglykemie te herkennen, de temperatuur aan te passen, het oog aan te passen aan lichte of donkere plaatsen en moeite hebben om de hartslag aan te passen aan lichaamsbeweging.

Autonomische neuropathie kan de kwaliteit van leven van diabetespatiënten aanzienlijk in gevaar brengen. Over het algemeen komt deze ziekte voor bij diabetici die deze ziekte al lang hebben.

Hoe te voorkomen

Autonomische neuropathie kan worden voorkomen met adequate controle van de bloedsuikerspiegel, het vermijden van overmatig alcoholgebruik en roken, het uitvoeren van de juiste behandeling van auto-immuunziekten, het beheersen van hypertensie en het handhaven van een gezonde levensstijl.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

De behandeling is in wezen symptomatisch en moet ook de oorzaak van het probleem aanpakken, dat wil zeggen, in het geval van diabetes is het ook noodzakelijk om de ziekte te beheersen.

1. Orthostatische hypotensie en tachycardie in rust

Abrupte houdingsveranderingen moeten worden vermeden, compressiekousen of -broeken moeten worden gebruikt en het hoofdeinde van het bed moet ongeveer 30 cm worden verhoogd. In ernstigere gevallen kan het nodig zijn om een ​​medicijn te gebruiken om de bloeddruk, fludrocortison te verhogen en dieet rijk aan zout en vloeistoffen.

Als de persoon in rust last heeft van tachycardie, kan de arts medicijnen voorschrijven om het hart te reguleren, zoals bètablokkers.

2. Gastro-intestinale problemen

Als de persoon last heeft van spijsverteringsproblemen, misselijkheid en braken, kan de arts medicijnen voorschrijven die symptomen verlichten, zoals metoclopramide, cisapride en domperidon.

In geval van diarree kan de arts loperamide voorschrijven en als de persoon last heeft van constipatie, kan het nodig zijn om laxerende medicijnen te gebruiken. In sommige gevallen van diarree kan de arts breedspectrumantibiotica voorschrijven om de proliferatie van pathologische bacteriën in de darm te beperken.

3. Urineproblemen

Om de blaas te legen, kan de arts aanbevelen om de blaas volledig te legen met buikcompressie en zelfonderzoekende manoeuvres, die moeten worden uitgevoerd door een arts, of medicijnen die helpen om de blaas te legen.

Als urineweginfecties optreden of in situaties waarin preventie gerechtvaardigd is, kan de arts antibiotica voorschrijven.

4. Seksuele impotentie

De eerste keuze om seksuele impotentie te behandelen, omvat medicijnen zoals sildenafil, vardenafil en tadalafil, die helpen een erectie te behouden. In het geval van vrouwen die minder seksueel verlangen en vaginale droogheid ervaren, kan het gebruik van een glijmiddel worden aanbevolen.