Wat kan snel (en onbedoeld) gewichtsverlies veroorzaken

Gewichtsverlies moet een punt van zorg zijn wanneer het onbedoeld voorkomt, zonder dat de persoon zich realiseert dat hij gewicht verliest. Over het algemeen is het normaal om af te vallen na fasen van stress, zoals van baan veranderen, door een scheiding gaan of een geliefde verliezen.

Als gewichtsverlies echter niet is gekoppeld aan deze factoren, noch aan voeding of verhoogde lichamelijke activiteit, moet u een arts raadplegen om de oorzaak van het probleem te beoordelen, dit kunnen ziekten zijn zoals schildklierproblemen, diabetes of kanker.

Mogelijke oorzaken

In het algemeen, wanneer onbedoeld gewichtsverlies optreedt zonder duidelijke reden, kan dit te wijten zijn aan gastro-intestinale veranderingen, neurologische aandoeningen, schildklierproblemen, zoals hyperthyreoïdie, chronische obstructieve longziekte en infectieziekten zoals tuberculose en aids, bijvoorbeeld. Bovendien kan het te wijten zijn aan diabetes, psychische problemen zoals depressie, overmatig gebruik van alcohol of drugs en kanker.

Gewichtsverlies kan ook specifieke oorzaken hebben op basis van de leeftijd van de persoon en bijbehorende situaties, zoals:

1. Bij ouderen

Gewichtsverlies tijdens het ouder worden wordt als normaal beschouwd als het langzaam is, en is meestal gekoppeld aan een gebrek aan eetlust, veranderingen in smaak of als gevolg van bijwerkingen van geneesmiddelen. Een andere veel voorkomende reden is dementie, waardoor mensen vergeten goed te eten en te eten. Naast gewichtsverlies is botverlies ook normaal, waardoor ouderen kwetsbaarder worden en een groter risico lopen op botbreuken.

2. Tijdens de zwangerschap

Gewichtsverlies tijdens de zwangerschap is geen normale situatie, maar het kan vooral voorkomen wanneer de zwangere vrouw veel misselijkheid en braken heeft in het begin van de zwangerschap en niet in staat is om goed te eten. In deze gevallen is het essentieel om een ​​voedingsdeskundige te raadplegen om te weten wat te doen en om ernstige complicaties te voorkomen die de groei van de foetus kunnen belemmeren, omdat wordt verwacht dat de gezonde zwangere vrouw met een normaal gewicht tijdens de gehele zwangerschap met 11 tot 15 kg zal toenemen.

3. Bij de baby

Gewichtsverlies komt vaak voor bij pasgeboren baby's, die meestal tot 10% van hun lichaamsgewicht verliezen tijdens de eerste 15 dagen van hun leven, als gevolg van de verdrijving van vloeistoffen door urine en ontlasting. Daarna wordt verwacht dat de baby ongeveer 250 g per week zal toenemen tot de leeftijd van 6 maanden en altijd in gewicht en lengte zal toenemen naarmate hij ouder wordt. Als dit niet gebeurt, is het belangrijk dat de baby constant wordt gevolgd door de kinderarts, zodat er geen veranderingen zijn in het ontwikkelingsproces van de baby

Hoe is de diagnose

Het is belangrijk om de oorzaak van gewichtsverlies te kennen, zodat de arts de meest geschikte behandeling kan aangeven en dus complicaties kunnen worden voorkomen. Om de oorzaak van gewichtsverlies te diagnosticeren, moet de arts daarom de gepresenteerde symptomen evalueren en tests bestellen zoals bloed-, urine- en ontlastingstests, MRI en röntgenfoto's van de borst, en het onderzoek voortzetten volgens de verkregen resultaten.

Over het algemeen is de huisarts de eerste arts die wordt geraadpleegd en pas na de resultaten van de examens kan hij een specialist aanwijzen op basis van de oorzaak van het probleem, bijvoorbeeld een endocrinoloog, psychiater of oncoloog.

Zoek naar tekenen en symptomen die op kanker kunnen wijzen om de oorzaak van het probleem te helpen vaststellen.

Wanneer zorgen te maken

Gewichtsverlies is zorgwekkend wanneer de patiënt per ongeluk meer dan 5% lichaamsgewicht verliest gedurende een periode van 6 maanden tot 1 jaar. Bij een persoon met 70 kg bijvoorbeeld is het verlies zorgelijk wanneer het groter is dan 3, 5 kg, en bij een persoon met 50 kg ontstaat de zorg wanneer ze onbedoeld nog eens 2, 5 kg verliest.

Bovendien moet u zich ook bewust zijn van tekenen zoals vermoeidheid, verlies van eetlust, veranderingen in de snelheid van de darmfunctie en verhoogde frequentie van infecties zoals griep.