Is zwangerschapsafscheiding normaal? weet wanneer het ernstig kan zijn en wat de oorzaak is

Het hebben van natte slipjes tijdens de zwangerschap of het hebben van een soort vaginale afscheiding is heel normaal, vooral wanneer deze afscheiding helder of witachtig is, omdat het gebeurt door de toename van oestrogenen in het lichaam, evenals een verhoogde circulatie in het bekkengebied. Dit type lozing behoeft geen specifieke behandeling, het wordt alleen aanbevolen om de gebruikelijke hygiënische zorg te behouden.

De lozing die geen reden tot zorg is, heeft doorgaans de volgende kenmerken:

• Transparant of witachtig; Iets dik, vergelijkbaar met slijm; Geen geur.

Dus als de ontlading enig verschil vertoont, zoals een groenachtige kleur of een vieze geur, is het erg belangrijk om onmiddellijk naar het ziekenhuis te gaan of snel de verloskundige te raadplegen, omdat dit kan wijzen op de aanwezigheid van een probleem dat moet worden behandeld, met een infectie of seksueel overdraagbare aandoening, bijvoorbeeld.

Wanneer de ontlading ernstig kan zijn

Over het algemeen kan ontlading een teken zijn van een gezondheidsprobleem wanneer het groenachtig, geelachtig is, een sterke geur heeft of een soort pijn veroorzaakt. Enkele van de meest voorkomende oorzaken van veranderingen in ontlading zijn:

1. Candidiasis

Vaginale candidiasis is een schimmelinfectie, meer in het bijzonder de schimmel candida albicans , die symptomen zoals witachtige afscheiding veroorzaakt, vergelijkbaar met kwark , ernstige jeuk in het genitale gebied en roodheid.

Dit type infectie komt vrij vaak voor tijdens de zwangerschap vanwege hormonale veranderingen en, hoewel het de ontwikkeling van de baby in de baarmoeder niet beïnvloedt, moet het worden behandeld om te voorkomen dat de baby tijdens de bevalling met schimmels wordt besmet.

• Wat te doen: raadpleeg de verloskundige of gynaecoloog om de behandeling met zalven of anti-schimmelpillen, zoals bijvoorbeeld Miconazol of Terconazol, te starten. Sommige huismiddeltjes, zoals natuurlijke yoghurt, kunnen echter ook worden gebruikt om de symptomen te verlichten en de door de arts aanbevolen behandeling te versnellen.

2. Bacteriële vaginose

Vaginose is een veel voorkomende vaginale infectie, zelfs tijdens de zwangerschap, omdat de verandering in oestrogeenspiegels de ontwikkeling van schimmels en bacteriën bevordert, vooral als er geen goede hygiëne in de regio is.

In deze gevallen is de afvoer enigszins grijs of geelachtig en ruikt het naar rotte vis.

• Wat te doen: u moet de verloskundige of gynaecoloog raadplegen om de diagnose te bevestigen en de behandeling te starten met antibiotica die veilig zijn voor zwangerschap, zoals Metronidazol of Clindamycin, gedurende ongeveer 7 dagen. Lees meer over hoe deze infectie wordt behandeld.

3. Gonorroe

Dit is een infectie veroorzaakt door de bacterie Neisseria gonorrhoeae die wordt overgedragen door onbeschermd seksueel contact met iemand die besmet is en die daarom tijdens de zwangerschap kan ontstaan, vooral als u contact hebt met een geïnfecteerde partner. Symptomen zijn bijvoorbeeld gelige afscheiding, urineren, incontinentie en knobbels in de vagina.

Aangezien gonorroe de zwangerschap kan beïnvloeden, waardoor het risico op een miskraam, vroeggeboorte of vruchtwaterinfectie toeneemt, is het erg belangrijk om de behandeling snel te starten. Kijk welke andere complicaties bij de baby kunnen optreden.

• Wat te doen: als er een vermoeden bestaat van een infectie met een seksueel overdraagbare aandoening, is het erg belangrijk om snel naar het ziekenhuis of de verloskundige te gaan om de diagnose te stellen en de behandeling te starten, wat in dit geval wordt gedaan met het gebruik van antibiotica, zoals penicilline, ofloxacine of Ciprofloxacine.

4. Trichomoniasis

Trichomoniasis is een andere seksueel overdraagbare aandoening die ook kan ontstaan ​​tijdens de zwangerschap als er een intieme relatie optreedt zonder condoom. Trichomoniasis kan het risico op vroeggeboorte of een laag geboortegewicht verhogen en moet daarom zo snel mogelijk worden behandeld.

De meest karakteristieke tekenen van deze infectie zijn groenachtige of geelachtige afscheiding, roodheid in het genitale gebied, pijn bij het plassen, jeuk en de aanwezigheid van kleine vaginale bloedingen.

• Wat te doen: Ga naar de verloskundige of gynaecoloog om de diagnose te bevestigen en de behandeling met een antibioticum, zoals metronidazol, gedurende ongeveer 3 tot 7 dagen te starten.

Hoe onderscheid te maken tussen ontlading en breuk van de zak

Om onderscheid te maken tussen vaginale afscheiding en breuk van de zak, moet rekening worden gehouden met de kleur en de dikte van de vloeistof, namelijk:

• Lopend: het is viskeus en kan ruiken of kleuren; Aminotische vloeistof: het is zeer vloeibaar, kleurloos of zeer lichtgeel, maar zonder geur; Slijmprop: het is meestal geelachtig, dik, ziet eruit als slijm of kan sporen van bloed hebben, met een bruinachtige kleur die heel anders is dan de afscheiding die de vrouw in het leven heeft gehad. Meer details in: Hoe de slijmprop te identificeren.

Sommige vrouwen kunnen een licht verlies van vruchtwater ervaren voordat de bevalling begint en daarom is het belangrijk om de verloskundige op de hoogte te stellen als hij de zak vermoedt, zodat hij deze kan evalueren. Controleer hoe u kunt vaststellen of u gaat bevallen.

Het is dus belangrijk om oplettend te zijn en een absorptiemiddel te gebruiken om de kleur, hoeveelheid en viscositeit van de secretie te begrijpen, omdat het ook bloed kan zijn.

Wanneer moet je naar de dokter?

Het wordt aanbevolen om naar de gynaecoloog te gaan wanneer de vrouw de volgende symptomen heeft:

• Sterk gekleurde afscheiding; Ruikende afscheiding: Pijn en branderig gevoel bij het plassen; Pijn tijdens intiem contact of bloeden; Wanneer er een vermoeden bestaat van bloedverlies door de vagina tijdens de bevalling; Wanneer er een vermoedelijke breuk van de zak is.

In het medisch consult moet u uzelf informeren wanneer de symptomen begonnen en het vuile slipje laten zien, zodat de arts de kleur, geur en dikte van de ontlading kan controleren om tot de diagnose te komen en vervolgens aan te geven welke stappen moeten worden genomen.