Hoe u uw kind kunt helpen bij het omgaan met kanker

Kinderen en adolescenten reageren verschillend op de diagnose van kanker, afhankelijk van hun leeftijd, ontwikkeling en persoonlijkheid. Er zijn echter enkele gevoelens die vaak voorkomen bij kinderen van dezelfde leeftijd, dus er zijn ook enkele strategieën die ouders kunnen doen om hun kind te helpen omgaan met kanker.

Kanker verslaan is mogelijk, maar de komst van het nieuws wordt niet altijd op de beste manier ontvangen, naast de behandeling met veel bijwerkingen. Er zijn echter enkele strategieën die u kunnen helpen deze delicate fase op een meer soepele en comfortabele manier te overwinnen.

Kinderen tot 6 jaar

Hoe voel je je?

Kinderen van deze leeftijd zijn bang om gescheiden te worden van hun ouders en zijn bang en overstuur omdat ze pijnlijke medische procedures moeten ondergaan en woedeaanvallen, schreeuwen, slaan of bijten kunnen hebben. Bovendien kunnen ze nachtmerries hebben, teruggaan naar oude gedragingen zoals bedplassen of duimzuigen en weigeren mee te werken, zich verzetten tegen bestellingen of omgaan met andere mensen.

Wat te doen?

Kalmeren, knuffelen, knuffelen, zingen, een liedje voor het kind spelen of hem afleiden met speelgoed; Blijf altijd bij het kind tijdens medische tests of procedures; Laat het favoriete knuffeldier, deken of speelgoed van het kind in de kamer; Creëer een vrolijke, kleurrijke ziekenhuiskamer, met goede verlichting, met de persoonlijke objecten en tekeningen van het kind gemaakt door het kind; Houd het gebruikelijke schema van het kind aan, zoals slaap- en maaltijdtijden; Neem de tijd om met het kind te spelen, te spelen of een activiteit doen; de telefoon, computer of andere middelen gebruiken zodat het kind een vader kan zien en horen die niet bij hem kan zijn; om zeer eenvoudige uitleg te geven over wat er gebeurt, zelfs als hij verdrietig is of huilt, bijvoorbeeld: "Ik ben me vandaag een beetje verdrietig en moe voelen en huilen helpt me om beter te worden "; het kind leren om zijn gevoelens op een gezonde manier te uiten, zoals tekenen, praten of een kussen slaan, in plaats van bijten, schreeuwen, slaan of schoppen; het goede gedrag van het kind belonen als het samenwerkt met medische onderzoeken of procedures, bijvoorbeeld een ijsje geven als dit mogelijk is.

Kinderen van 6 tot 12 jaar oud

Hoe voel je je?

Kinderen op deze leeftijd kunnen boos zijn omdat ze school moeten missen en geen vrienden en schoolgenoten zien, zich schuldig maken aan het denken dat ze kanker hebben veroorzaakt en zich zorgen maken over het denken dat de kanker vangt. Kinderen tussen 6 en 12 jaar oud kunnen ook boosheid en verdriet tonen dat ze ziek zijn geworden en dat hun leven is veranderd.

Wat te doen?

Leg het diagnose- en behandelplan op een eenvoudige manier uit zodat het kind het kan begrijpen; beantwoord alle vragen van het kind oprecht en eenvoudig. Als het kind bijvoorbeeld vraagt: "Gaat het wel goed met me?" antwoord oprecht: "Ik weet het niet, maar artsen zullen al het mogelijke doen"; sta erop en versterk het idee dat het kind geen kanker heeft veroorzaakt; leer het kind dat hij het recht heeft om verdrietig of boos te zijn, maar dat hij praat erover met ouders; deel met de leraar en schoolgenoten wat er met het kind gebeurt, moedig het kind aan om dit ook te doen; organiseer dagelijkse activiteiten van schrijven, tekenen, schilderen, collage of lichamelijke oefening; help het kind om contact hebben met broers en zussen, vrienden en schoolgenoten via bezoeken, kaarten, telefoontjes, sms-berichten, videogames, sociale netwerken of e-mail; ontwikkel een plan voor het kind om contact te houden met de school, lessen te volgen via de computer, toegang hebben tot materiaal en huiswerk, bijvoorbeeld; Moedig het kind aan om andere kinderen met dezelfde ziekte te ontmoeten.

Tieners van 13 tot 18 jaar

Hoe voel je je?

Tieners voelen zich overstuur omdat ze school moeten missen en stoppen met bij hun vrienden te zijn, naast het gevoel dat ze geen vrijheid of onafhankelijkheid hebben en dat ze de steun van hun vrienden of leraren nodig hebben, die niet altijd aanwezig zijn. Tieners kunnen ook spelen met het feit dat ze kanker hebben of proberen positief te denken en op een ander moment in opstand komen tegen ouders, artsen en behandelingen.

Wat te doen?

Bied comfort en empathie, en gebruik humor om frustratie aan te pakken; Betrek de tiener bij alle discussies over de diagnose of het behandelplan; Moedig de tiener aan om alle vragen aan artsen te stellen; Sta erop en versterk het idee dat de tiener niet veroorzaakte de kanker; laat de tiener alleen met gezondheidswerkers praten; moedig de tiener aan om nieuws over zijn ziekte met vrienden te delen en contact met hen te houden; moedig de tiener aan om een dagboek te schrijven zodat hij zijn gevoelens kan uiten; organiseren bezoeken van vrienden en samen activiteiten plannen, indien mogelijk; een plan ontwikkelen voor de tiener om contact te houden met de school, lessen volgen via de computer, bijvoorbeeld toegang hebben tot het materiaal en huiswerk; de tiener helpen contact te hebben met andere tieners met dezelfde ziekte.

Ouders lijden ook met hun kinderen met deze diagnose en daarom moeten ze goed voor hun eigen gezondheid zorgen. Angst, onzekerheid, schuldgevoel en woede kunnen worden verlicht met de hulp van een psycholoog, maar gezinsondersteuning is ook belangrijk om kracht te vernieuwen. Het wordt daarom aanbevolen dat ouders momenten in de week reserveren om te rusten en om over deze en andere zaken te praten.