Hondsdolheid onder controle houden (bij volwassenen en kinderen)

Terugkerende aanvallen van rabiës, wetenschappelijk bekend als intermitterende explosieve stoornis of zelfs het syndroom van Hulk , zijn afleveringen waarin de persoon zeer agressief reageert en verbaal kan gebeuren, zoals vloeken of door fysiek gedrag, zoals slaan of bijten.

Deze woedeaanvallen lijken meestal zonder reden te gebeuren die de intensiteit van de emotionele uitbarsting kunnen rechtvaardigen, maar ze zijn het resultaat van een gebrek aan vermogen om je impulsen te beheersen.

Het is echter mogelijk om deze hondsdolheid aanvallen te beheersen door middel van psychotherapie en in sommige gevallen het gebruik van kalmerende medicijnen.

Tips om hondsdolheid aanvallen te beheersen

Afhankelijk van de leeftijd zijn er verschillende strategieën die kunnen worden gebruikt:

1. Bij volwassenen

Bij volwassenen is een van de meest effectieve manieren om een uitbraak van hondsdolheid te voorkomen, zich te concentreren op de ademhaling. Men kan dus tot 10 tellen en gedurende die seconden van de gelegenheid gebruik maken om het probleem op een andere manier te overdenken en proberen na te denken, zonder onmiddellijk naar agressiviteit te gaan. Een andere optie is ook om weg te gaan van de persoon of situatie die de stress veroorzaakt.

Hoewel het belangrijk is om op dit moment te weten hoe je woede kunt beheersen, wordt er ook geadviseerd om de persoon op de lange termijn te laten werken aan overmatige woede, om verdere crises te voorkomen. Om dit te doen, omvatten enkele stappen:

Vermijd de opeenstapeling van negatieve gevoelens: in plaats van gevoelens te bewaren zonder te reageren, is het belangrijk om met negatieve situaties om te gaan wanneer deze zich voordoen;

Oefen regelmatige lichaamsbeweging: het is essentieel om stress te kanaliseren, met oefeningen met een grotere energieloos, zoals kickboksen of iets meer ontspannen, zoals pilates;

Vermijd bronnen van stress: als bijvoorbeeld wordt vastgesteld dat er een persoon is die deel uitmaakt van het dagelijkse leven en dat veel irritatie veroorzaakt, moet men proberen weg te blijven van hem om de kans op een nieuwe uitbraak te verkleinen;

Begrijp wat woedeaanvallen veroorzaakt: dit kan worden gedaan door therapie met de psycholoog, maar ook door reflectie op dagelijkse momenten. Enkele van de meest voorkomende situaties zijn vastzitten in het verkeer of beledigd worden.

De moeilijkheid om impulsen te beheersen kan worden gekoppeld aan de angst om door anderen te worden geëvalueerd of aan de vraag naar het gedrag van anderen.

Als u denkt dat het explosieve karakter schadelijk is voor interpersoonlijke relaties, is het belangrijk om hulp te zoeken bij een professional, zoals de psycholoog.

2. Bij het kind

In het geval van kinderen is het belangrijk om te beseffen dat de agressieve uitbarsting meestal te wijten is aan het onvermogen om met frustratie om te gaan, omdat het een nieuw gevoel is. Dus, om de onmiddellijke effecten van deze uitbraken, ook driftbuien genoemd, te minimaliseren, moet je proberen het kind af te leiden, bijvoorbeeld door hem uit de stressvolle omgeving te halen of een nieuw spel voor te stellen.

Soms kan het ook belangrijk zijn om een knuffel te geven, omdat deze handeling een beperking van de negatieve emoties mogelijk maakt die het kind op dit moment ervaart. Het is echter noodzakelijk om met het kind te werken om toekomstige uitbraken te voorkomen, en sommige strategieën omvatten:

Nee zeggen: het is belangrijk om de verlangens van het kind te ontkennen, zodat hij leert dat je niet altijd krijgt wat je wilt. Als er een uitbraak van agressie is, kan het kind niet krijgen wat hij wil, anders leert het dat wanneer hij iets wil, hij het moet doen.

Wees een voorbeeld: het kind absorbeert zijn omgeving. Dus als ze constateert dat haar familie agressief is, zal ze dat ook zijn. Daarom is het essentieel om consistent te zijn en de modellen te volgen die we proberen te onderwijzen.

Creëer een klimaat van vertrouwen: zodat het kind zich veilig voelt om los te laten wat hij voelt. Op deze momenten is het belangrijk om uit te leggen dat het normaal is om je verdrietig of overstuur te voelen, maar dat het niet correct is om te slaan, te bijten of ander agressief gedrag te vertonen.

Wanneer u met het kind omgaat, is het raadzaam om de taal te gebruiken die geschikt is voor de leeftijd en om uzelf te verlagen tot de lengte van het kind, zodat de spraak kort, eenvoudig en duidelijk is, omdat jonge kinderen zich niet gedurende lange tijd kunnen concentreren.

Wanneer agressie gerelateerd kan zijn aan een typische fase van de ontwikkeling van het kind of wanneer de bovengenoemde strategieën helpen, hoeft u zich meestal geen zorgen te maken. Als echter blijkt dat het kind niet in staat is om met de frustratie om te gaan, zichzelf of anderen pijn doet, kan het nodig zijn om een evaluatie van een psycholoog te vragen.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

Wanneer woede niet op een gezonde manier kan worden uitgedrukt, kunnen er op de lange termijn problemen ontstaan, zoals depressie, angst, slaapproblemen of zelfs het aannemen van verslavend gedrag, zoals drugs of alcohol.

Daarom wordt het aanbevolen om een psycholoog te raadplegen, die meestal cognitieve gedragstherapie gebruikt om de redenen achter de uitbarstingen van woede te begrijpen. Het is dus belangrijk om je bewust te worden van wat er gebeurt vóór een uitbraak, zodat strategieën kunnen worden gecreëerd om beter met je agressieve impulsen om te gaan.

Uitbraken zijn ook vaak te wijten aan een opeenstapeling van negatieve situaties die in het verleden niet zijn opgelost, maar die zich uiten als ongepaste ongepaste agressieve reacties op een bepaalde situatie als een belediging, die misschien niet eens gerelateerd zijn.

Als hij echter, na overleg met de psycholoog, van mening is dat het na evaluatie nodig is zijn toevlucht te nemen tot het gebruik van medicatie om de stemming te beheersen, verwijst hij naar een psychiater.