Doofheid of gehoorverlies is gedeeltelijk of volledig gehoorverlies, waardoor het voor de getroffen persoon moeilijk te begrijpen en te communiceren is. Het kan gebeuren door aangeboren oorzaken, wanneer de persoon met de handicap wordt geboren, of gedurende het hele leven wordt verworven, vanwege een genetische aanleg, trauma of ziekte die dit orgaan aantast.
De oorzaak zal ook het type doofheid bepalen, dat is geclassificeerd als:
- Geleiding of overdracht doofheid: gebeurt wanneer iets de doorgang van geluid naar het binnenoor blokkeert, omdat het het buiten- of middenoor beïnvloedt voor oorzaken die over het algemeen te behandelen of te genezen zijn, zoals scheuren van het trommelvlies, ophoping van oorsmeer, oorinfecties of tumoren, bijvoorbeeld. Meer informatie over dit soort doofheid; Sensorineurale of perceptie doofheid: het is de meest voorkomende oorzaak, en het ontstaat door de betrokkenheid van het binnenoor, en het geluid wordt niet verwerkt of overgedragen naar de hersenen, als gevolg van oorzaken zoals degeneratie van de gehoorcellen door leeftijd, blootstelling aan zeer luid geluid, bloedsomloop of metabole ziekten zoals hoge bloeddruk of diabetes, tumoren of genetische ziekten, bijvoorbeeld.
Er is ook gemengde doofheid, die optreedt door de combinatie van de 2 soorten doofheid, vanwege de betrokkenheid van zowel het midden- als het binnenoor.
Belangrijkste symptomen
Gehoorbeschadiging wordt gekenmerkt door een afname van het vermogen om geluiden waar te nemen, gedeeltelijk, waarbij enige mate van gehoor, of totaal, nog steeds kan aanhouden. Dit gehoorverlies kan worden gemeten met behulp van een apparaat dat een audiometer wordt genoemd, dat het gehoorniveau in decibel meet.
Doofheid kan dus worden ingedeeld in graden:
- Licht: wanneer het gehoorverlies tot 40 decibel is, voorkomt het een zwak of ver geluid. De persoon kan moeite hebben met het begrijpen van een gesprek en vragen om de zin vaak te herhalen, lijkt altijd afgeleid te zijn, maar veroorzaakt meestal geen ernstige taalwijzigingen; Matig: het is het gehoorverlies tussen 40 en 70 decibel, waarbij alleen geluiden met een hoge intensiteit worden verstaan, die communicatieproblemen veroorzaken, zoals taalvertraging, en de behoefte aan lipleesvaardigheden voor een beter begrip; Ernstig: veroorzaakt gehoorverlies tussen 70 en 90 decibel, waardoor sommige intense geluiden en stemmen kunnen worden verstaan, waardoor visuele perceptie en liplezing belangrijk zijn voor begrip; Diep: het is de ernstigste vorm, en het gebeurt wanneer het gehoorverlies groter is dan 90 decibel, waardoor communicatie en spraakbegrip worden voorkomen.
In geval van symptomen die wijzen op gehoorverlies, moet u naar het overleg met de otorhinolaryngoloog gaan, die, naast het audiometrie-onderzoek, de klinische evaluatie zal maken om te bepalen of het bilateraal of eenzijdig is, wat de mogelijke oorzaken en de juiste behandeling zijn. Ontdek waar het audiometrie-examen uit bestaat.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De behandeling voor doofheid is afhankelijk van de oorzaak, zoals het reinigen of leegmaken van het oor als er zich was of een afscheiding ophoopt, of een operatie uitvoeren in geval van een geperforeerd trommelvlies of om eventuele misvormingen te corrigeren.
Om uw gehoor te herstellen, kunt u echter gehoorapparaten of implantaten van elektronische apparaten gebruiken. Meer informatie wanneer het nodig is om gehoorapparaten en de hoofdtypen te gebruiken. Na het aangeven van het hoortoestel zal de logopedist de professional zijn die verantwoordelijk is voor het gebruik, het type apparaat, naast het aanpassen en bewaken van het hoortoestel voor de gebruiker.
Bovendien kunnen sommige patiënten ook baat hebben bij sommige vormen van revalidatie, zoals liplezen of gebarentaal, die de kwaliteit van de communicatie en sociale interactie van deze mensen verbeteren.
Oorzaken van gehoorverlies
Enkele van de belangrijkste oorzaken van doofheid zijn oorzaken die tijdens het leven worden verworven, hetzij plotseling of geleidelijk, zoals:
- Wax in het middenoor, in grote hoeveelheid; Aanwezigheid van vloeistof, zoals afscheidingen, in het middenoor; Aanwezigheid van een vreemd voorwerp in het oor, zoals rijstkorrel, bijvoorbeeld gebruikelijk bij kinderen; Otosclerose, een ziekte waarbij de stapes, wat een bot in het oor is, stopt met trillen en het geluid niet kan passeren; Acute of chronische otitis, in het externe of middelste deel van het oor; Effect van sommige medicijnen zoals chemotherapie, lisdiuretica of aminoglycosiden; Overmatig geluid, meer dan 85 decibel gedurende lange periodes, zoals industriële machines, luide muziek, wapens of raketten, die schade aan de zenuwen van de geluidsgeleiding veroorzaken; Traumatisch hersenletsel of beroerte; Ziekten zoals multiple sclerose, lupus, de ziekte van Peget, meningitis, de ziekte van Ménière, hoge bloeddruk of diabetes; Syndromen zoals Alport of Usher;
Tumor in het oor of hersentumoren die het auditieve deel beïnvloeden.
Gevallen van aangeboren doofheid komen voor wanneer ze tijdens de zwangerschap worden overgedragen, als gevolg van alcohol- en drugsgebruik, ondervoeding van de moeder, ziekten, zoals diabetes, of zelfs infecties die tijdens de zwangerschap optreden, zoals mazelen, rodehond of toxoplasmose. Lees meer over hoe u gehoorverlies kunt identificeren op: Hoe weet u of u gehoorverlies heeft?
