Hoe de afwezigheidscrisis te identificeren en te behandelen

Afwezigheidsaanvallen zijn een soort epileptische aanval die kan worden geïdentificeerd wanneer er een plotseling verlies van bewustzijn en een vage blik is, stil blijven zitten en eruit zien alsof je ongeveer 10 tot 30 seconden in de ruimte kijkt.

Afwezigheid van aanvallen komt vaker voor bij kinderen dan volwassenen, wordt veroorzaakt door abnormale hersenactiviteit en kan worden bestreden met anti-epileptica.

Over het algemeen veroorzaken afwezige aanvallen geen fysieke schade en het kind heeft van nature geen aanvallen meer tijdens de adolescentie, maar sommige kinderen kunnen de rest van hun leven aanvallen krijgen of andere aanvallen ontwikkelen.

Hoe de afwezigheidscrisis te identificeren

De afwezigheidscrisis kan worden geïdentificeerd wanneer het kind, gedurende ongeveer 10 tot 30 seconden:

Hij verliest plotseling het bewustzijn en stopt met praten als hij praat; Het staat stil, zonder op de grond te vallen, met een lege blik, meestal omhoog gekeerd; Hij reageert niet op wat hem wordt verteld of reageert niet op stimuli; na de afwezigheidscrisis herstelt het kind zich en blijft het doen wat het deed en herinnert het zich niet wat er is gebeurd.

Daarnaast kunnen andere symptomen van de afwezigheidscrisis aanwezig zijn, zoals knipperen of rollen van uw ogen, uw lippen op elkaar drukken, kauwen of kleine bewegingen maken met uw hoofd of handen.

Afwezigheidscrises kunnen moeilijk te identificeren zijn, omdat ze kunnen worden aangezien voor bijvoorbeeld gebrek aan aandacht. Het is dus vaak het geval dat een van de eerste aanwijzingen van een ouder dat het kind afwezigheidscrises heeft, is dat hij aandachtsproblemen heeft op school.

Wanneer moet je naar de dokter?

In aanwezigheid van symptomen van afwezigheidscrisis, is het belangrijk om een neuroloog te raadplegen om de diagnose te stellen via een elektro-encefalogram, een onderzoek dat de elektrische activiteit van de hersenen evalueert. Tijdens het onderzoek kan de arts het kind vragen om heel snel te ademen, omdat dit een afwezigheidscrisis kan veroorzaken.

Het is heel belangrijk om het kind naar de dokter te brengen om de afwezigheidscrisis te diagnosticeren, omdat het kind leerproblemen op school kan hebben, gedragsproblemen of sociaal isolement kan ontwikkelen.

Hoe de afwezigheidscrisis te behandelen

De behandeling van de verzuimcrisis gebeurt meestal met anti-epileptische middelen, die helpen bij het voorkomen van de verzuimaanvallen.

Normaal gesproken stoppen afwezigheidsaanvallen tot 18 jaar meestal op natuurlijke wijze, maar het is mogelijk dat het kind de rest van zijn leven afwezigheidscrises heeft of epileptische aanvallen ontwikkelt.