Oorzaken en behandeling van chirurgische wonddehiscentie

De dehiscentie van de chirurgische hechtdraad is een ernstige complicatie waarbij de randen van de wond, die door een hechtdraad worden verbonden, uiteindelijk openen en weggaan, waardoor het risico op infectie wordt verhoogd en de genezing wordt belemmerd.

Hoewel het relatief zeldzaam is, is het risico op dehiscentie groter tijdens de eerste 2 weken en na een buikoperatie, omdat het genezingsproces zich nog in een vroeg stadium bevindt.

Omdat het een ernstige complicatie is, is het zeer belangrijk om, wanneer er een vermoeden bestaat dat de chirurgische wond open kan zijn, onmiddellijk naar het ziekenhuis te gaan om door een arts of verpleegkundige te worden geëvalueerd en zo nodig met de behandeling te beginnen.

Belangrijkste tekenen van dehiscentie

Het meest duidelijke teken van dehiscentie is de gedeeltelijke of volledige opening van de chirurgische wond, maar wanneer de wond zich op een plaats van moeilijke observatie bevindt, zijn andere tekenen die moeten worden waargenomen en die altijd door een gezondheidsdeskundige moeten worden geëvalueerd,:

• Zwelling in het gebied; Ernstige pijn; Pus-output; Gevoel van overmatige hitte in de wond.

In gevallen waarin de wond niet zichtbaar is, kunt u iemand anders vragen om naar de plaats te kijken of een spiegel te gebruiken.

Zie de belangrijkste zorg die moet worden genomen na de operatie om complicaties te voorkomen.

Wat kan dehiscentie veroorzaken

De belangrijkste oorzaak van wonddehiscentie is de toename van de druk op de plaats van de chirurgische wond, wat kan gebeuren wanneer overdreven fysieke inspanningen worden gedaan in de eerste weken of wanneer u zeer vaak hoest of zelfs niest en de plaats niet voldoende wordt beschermd. bijvoorbeeld.

Bovendien hebben mensen met overgewicht ook een hoger risico op dehiscentie, vooral na een buikoperatie, omdat overgewicht en vet het moeilijk maken om de randen van de wond aan elkaar te plakken.

Andere factoren die het risico op dehiscentie verder kunnen verhogen, zijn een roker, een nierziekte, diabetes of zelfs een ziekte die immunosuppressie veroorzaakt, omdat dit aandoeningen zijn die de genezing belemmeren.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

De behandeling van een dehiscentie moet altijd in het ziekenhuis worden gestart door een arts of verpleegkundige, die de wond moet beoordelen en de beste behandelingsvorm moet bepalen.

In de meeste gevallen wordt de behandeling uitgevoerd met een antibioticum om een ​​mogelijke wondinfectie en pijnstillers te elimineren. Bovendien moet het wondverband worden gedaan door een verpleegster, omdat het belangrijk is het type materiaal aan te passen en een aseptische techniek te handhaven.

Alleen in de ernstigste gevallen kan het nodig zijn om opnieuw een operatie te ondergaan om de wond opnieuw te reinigen en te sluiten.

Mogelijke complicaties

Wanneer de behandeling voor dehiscentie niet vroeg wordt gestart, is er een groot risico op uithalen, dat is wanneer de organen onder de huid uit de wond gaan. Dit is een noodsituatie die onmiddellijk in het ziekenhuis moet worden behandeld, omdat er een zeer verhoogd risico is op een gegeneraliseerde infectie en zelfs orgaanfalen.

Bovendien is het na een dehiscentie heel goed mogelijk dat het litteken lelijker en zichtbaarder wordt, omdat het genezingsproces langer duurt en een groter deel van de huid in beslag neemt.

Hoe de ontwikkeling van dehiscentie te voorkomen

Hoewel wonddehiscentie een zeldzame complicatie is die kan optreden bij bijna alle operaties, vooral die uitgevoerd op de buik, zoals een keizersnede.

Er zijn echter enkele voorzorgsmaatregelen die dit risico verminderen, zoals:

• Oefen druk uit op de wond: vooral als het nodig is om een ​​beweging te maken die verhoogde druk op de plaats veroorzaakt, zoals hoesten, niezen, lachen of braken, bijvoorbeeld; Vermijd constipatie: dit is een zeer belangrijke tip in de postoperatieve periode van buikoperaties, omdat de ophoping van ontlasting de druk in de buik verhoogt en de wond aantast. Daarom moet u minstens 2 liter water per dag drinken en voedingsmiddelen eten die rijk zijn aan vezels, zoals fruit en groenten; Vermijd inspanningen: voornamelijk tijdens de eerste 2 weken of volgens de instructies van de arts; Bevochtig de wond niet tijdens de eerste 2 weken: het verhoogt het risico op infecties die de huid verzwakken.

Bovendien is het raadzaam om de juiste behandeling van de wond te maken met een verpleegster in een gezondheidscentrum, bijvoorbeeld, omdat het een regelmatige beoordeling van de site mogelijk maakt en het gebruik van de meest geschikte materialen.