Hoe drugsverslaving te identificeren en hoe is de behandeling

Chemische afhankelijkheid wordt gedefinieerd als een ziekte die wordt gekenmerkt door het misbruik van psychoactieve stoffen, dat wil zeggen stoffen die veranderingen in de mentale toestand van de persoon kunnen veroorzaken, zoals cocaïne, crack, alcohol en sommige medicijnen. Deze stoffen geven aanvankelijk een gevoel van plezier en welzijn, maar ze veroorzaken grote schade aan het lichaam, vooral aan het centrale zenuwstelsel, waardoor de persoon volledig afhankelijk wordt van toenemende doses om zogenaamd het welzijn te bereiken dat hij aanvankelijk met kleine doses had bereikt..

Chemische afhankelijkheid is een situatie die schade toebrengt aan de gebruiker van de stoffen, maar ook aan de mensen met wie hij leeft, omdat de persoon vaak stopt met het gebruik van de chemische stof in de sociale kring, waardoor uiteindelijk mensen meer fragiele relaties.

Het is belangrijk dat de indicatieve tekenen van chemische afhankelijkheid worden geïdentificeerd, zodat de behandeling kan worden gestart. Hoewel de verslaafde vaak niet de kracht heeft om hulp te zoeken, is het belangrijk dat mensen met wie hij woont proberen te helpen, waarbij vaak ziekenhuisopname in gespecialiseerde behandelingseenheden voor klinische afhankelijke personen nodig is, zodat een passende behandeling kan worden gestart.

Hoe tekenen van chemische afhankelijkheid te identificeren

Chemische afhankelijkheid kan worden geïdentificeerd aan de hand van enkele tekenen en symptomen die de persoon kan hebben, zoals:

• Te veel verlangen om de stof te consumeren, bijna dwangmatig; Moeilijkheid om de wens te beheersen; Ontwenningsverschijnselen wanneer de circulerende hoeveelheid van de stof erg laag is; Tolerantie voor de stof, dat wil zeggen wanneer de gewoonlijk gebruikte hoeveelheid geen effect meer heeft, wat zorgt ervoor dat de persoon de hoeveelheid die wordt geconsumeerd verhoogt zodat ze de gewenste effecten ervaren; Deelname aan de deelname aan evenementen die ze bijwoonden verminderen of staken om de stof te kunnen gebruiken; Consumptie van de stof, hoewel ze zich bewust zijn van de gevolgen voor de gezondheid; Bereidheid om stop of verminder het gebruik van de stof, maar faal.

Afhankelijkheid wordt overwogen wanneer de persoon ten minste 3 van de tekenen van afhankelijkheid in de afgelopen 12 maanden heeft, en dit geval is geclassificeerd als mild. Wanneer de persoon 4 tot 5 tekenen vertoont, wordt dit gedefinieerd als matige afhankelijkheid, terwijl meer dan 5 symptomen de afhankelijkheid als ernstig classificeren.

Behandeling voor chemische afhankelijkheid

Behandeling voor verslaving aan illegale drugs kan worden gedaan met of zonder de toestemming van de verslaafde door het gebruik van medicijnen en monitoring van gezondheidswerkers zoals arts, verpleegkundige en psycholoog, familie en vrienden. In sommige gevallen, vooral bij mensen met een milde afhankelijkheid, kan groepstherapie nuttig zijn, omdat in deze omgeving mensen die aan dezelfde ziekte lijden, samenkomen om zwakheden bloot te leggen terwijl ze elkaar ondersteunen.

In gevallen van ernstige verslaving wordt meestal aangegeven dat de persoon is opgenomen in een kliniek die gespecialiseerd is in de behandeling van drugsverslaafden, omdat het dus mogelijk is dat de persoon nauwlettend wordt gevolgd als de hoeveelheid stoffen in het bloed afneemt.

In het geval van chemische afhankelijkheid veroorzaakt door het gebruik van medicijnen zoals pijnstillers of slaappillen (chemische afhankelijkheid van legale medicijnen) bestaat de behandeling uit het verlagen van de dosis van het medicijn systematisch geleid door de arts, omdat wanneer u plotseling stopt met het innemen van het geneesmiddel, een rebound-effect en de persoon kan de verslaving niet stoppen.