- Wat zijn de tekenen en symptomen
- Wat zijn de risicofactoren
- Mogelijke oorzaken
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
- 1. Mohs-operatie
- 2. Excisiechirurgie
- 3. Curettage en elektrodissectie
- 4. Cryochirurgie
- 5. Radiotherapie
- 6. Fotodynamische therapie
- 7. Laserchirurgie
Huidkanker is verdeeld in twee hoofdgroepen, melanoom en niet-melanoom. Niet-melanoomtumoren omvatten basale celcarcinomen en plaveiselcelcarcinomen, die de meerderheid van kwaadaardige huidtumoren vertegenwoordigen.
Plaveiselcelcarcinoom van de huid is het op één na meest voorkomende type huidkanker. Deze kanker verschijnt in de plaveiselcellen, die de opperhuid vormen en zich in alle delen van het lichaam kunnen manifesteren, inclusief de slijmvliezen en geslachtsorganen, hoewel ze zich vaker ontwikkelen in gebieden die meer aan de zon worden blootgesteld.
De behandelingsopties zijn divers en hangen af van de grootte, locatie en diepte van de tumor, de leeftijd van de persoon en de algemene gezondheidstoestand.
Wat zijn de tekenen en symptomen
Plaveiselcelcarcinoom van de huid komt het meest voor op huid die wordt blootgesteld aan de zon, zoals de hoofdhuid, handen, oren of lippen. De tekenen en symptomen die kunnen optreden, zijn het verschijnen van een stevige, rode bult, een wond met een schilferige korst of pijn en ruwheid in een oud litteken of zweer.
Bovendien kan zich een ruwe, schilferige plek op de lip ontwikkelen die zich kan ontwikkelen tot een open zweer, een pijnlijke rode of pijnlijke zweer in de mond of het verschijnen van een wratachtige zweer op de anus of de geslachtsorganen.
Wat zijn de risicofactoren
Hoewel wordt aangenomen dat dit type kanker erfelijk kan zijn en spontaan kan voorkomen, zijn de gevallen waarin er een grotere neiging is om plaveiselcelcarcinoom te ontwikkelen:
- Met een lichte huid en haar of blauwe, groene of grijze ogen; Frequente blootstelling aan de zon, vooral in de heetste uren; Een geschiedenis van basaalcelcarcinoom; Een ziekte genaamd xeroderma pigmentosa. Meer informatie over deze ziekte; ouder zijn dan 50;
Bovendien komt deze ziekte vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.
Mogelijke oorzaken
De meest voorkomende oorzaken van plaveiselcelcarcinoom van de huid zijn chronische blootstelling aan zonlicht, frequent gebruik van zonnebanken en huidwonden, omdat kanker kan voorkomen bij brandwonden, littekens, zweren, oudere wonden en bij delen van het lichaam die eerder zijn blootgesteld aan röntgenstralen of andere chemicaliën.
Bovendien kan het ook ontstaan door chronische infecties en ontstekingen op de huid of bij mensen met HIV, auto-immuunziekten of mensen die chemotherapie ondergaan of hebben ondergaan en bepaalde medicijnen die het immuunsysteem zwakker maken, waardoor de weerstand afneemt ziekten en het verhogen van het risico op het ontwikkelen van huidkanker.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Als het vroeg wordt behandeld, kan het plaveiselcelcarcinoom van de huid worden genezen, anders kunnen deze tumoren de weefsels rond de kanker binnendringen en de huid vervormen, en kunnen ze ook metastasen creëren en andere organen bereiken, wat kan leiden tot de dood. De behandeling moet worden aangepast aan het type, de grootte, de locatie en de diepte van de tumor, de leeftijd van de persoon en de algemene gezondheidstoestand.
Er zijn verschillende manieren om plaveiselcelcarcinoom van de huid te behandelen:
1. Mohs-operatie
Deze techniek bestaat uit het verwijderen van het zichtbare deel van de tumor, dat onder een microscoop wordt onderzocht, en de procedure wordt herhaald totdat het laatste verwijderde weefsel vrij is van tumorcellen. Na verwijdering kan de wond normaal genezen of worden gereconstrueerd met plastische chirurgie.
2. Excisiechirurgie
Met deze procedure wordt al het kankerweefsel verwijderd, evenals een huidrand rond de laesie, als veiligheidsmarge. De wond wordt gesloten met hechtingen en het verwijderde weefsel wordt verzonden voor analyse, om te verifiëren dat alle kankercellen zijn verwijderd.
3. Curettage en elektrodissectie
In deze procedure wordt de kanker geschraapt met een instrument dat een curette wordt genoemd en vervolgens wordt een elektro cauteriserende naald gebruikt die de kwaadaardige cellen vernietigt en het bloeden regelt. Deze procedure wordt meestal vaker herhaald om ervoor te zorgen dat alle kankercellen zijn geëlimineerd.
Deze procedure wordt niet als effectief beschouwd in meer invasieve en agressieve carcinomen of kanker in kritieke gebieden, zoals de oogleden, geslachtsdelen, lippen en oren.
4. Cryochirurgie
In cryochirurgie wordt de tumor vernietigd door het weefsel te bevriezen met vloeibare stikstof, zonder snijwonden of anesthesie. De procedure moet mogelijk meerdere keren worden herhaald, zodat alle kwaadaardige cellen worden vernietigd.
Deze methode wordt niet veel gebruikt om meer invasieve kankers te behandelen, omdat het niet zo effectief is in diepere delen van de tumor.
5. Radiotherapie
Bij deze procedure worden röntgenfoto's rechtstreeks op de laesie aangebracht en is anesthesie of snijden ook niet nodig, maar het is noodzakelijk om een reeks behandelingen uit te voeren, die meerdere keren gedurende een periode van ongeveer een maand worden toegediend.
Radiotherapie is geïndiceerd voor tumoren die moeilijk te behandelen zijn door een operatie of voor situaties waarin het niet wordt aanbevolen.
6. Fotodynamische therapie
Fotodynamische therapie wordt het meest gebruikt bij mensen wier kanker zich ontwikkelt op het gezicht of de hoofdhuid. In deze procedure wordt 5-aminolevulinezuur gebruikt, dat op de laesies wordt aangebracht en de volgende dag een sterk licht wordt gebruikt. Deze behandeling vernietigt de carcinoomcellen zonder schade aan normaal weefsel te veroorzaken.
7. Laserchirurgie
Bij deze techniek wordt een laser gebruikt om de buitenste laag van de huid en variërende hoeveelheden diepere huid te verwijderen, zonder te bloeden. De risico's op littekens en pigmentverlies zijn iets hoger dan bij andere technieken en de recidiefpercentages zijn vergelijkbaar met die van fotodynamische therapie.
