Symptomen en behandeling van aangeboren hartziekten

Aangeboren hartziekte is het defect in de structuur van het hart dat nog steeds wordt ontwikkeld in de buik van de moeder, in staat om een ​​verminderde hartfunctie te veroorzaken en wordt geboren met de pasgeborene.

Er zijn verschillende soorten hartaandoeningen, die mild kunnen zijn en alleen op volwassen leeftijd kunnen worden ontdekt, zelfs de ernstigste, die cyanotische hartaandoeningen zijn en die de bloedstroom naar het lichaam kunnen veranderen. Ze kunnen genetische oorzaken hebben, zoals bij het syndroom van Down, of worden veroorzaakt door interferentie tijdens de zwangerschap, zoals het misbruik van drugs, alcohol, chemicaliën of infecties van de zwangere vrouw.

Congenitale hartziekte kan nog steeds worden gedetecteerd in de uterus van de moeder door echografie en echocardiogram. Deze ziekte kan worden genezen omdat de behandeling ervan via een operatie kan worden uitgevoerd om het defect te corrigeren, wat afhangt van het type en de complexiteit van de hartziekte.

Hoofdtypen

Hartziekten kunnen worden geclassificeerd als:

1. Aangeboren cyanotische hartziekte

Dit type hartaandoening is ernstiger, omdat het defect in het hart de bloedstroom en de zuurstofcapaciteit van het bloed aanzienlijk kan beïnvloeden en, afhankelijk van de ernst, symptomen kan veroorzaken zoals bleekheid, blauwe kleur van de huid, gebrek aan lucht, flauwvallen en zelfs stuiptrekkingen en de dood. De belangrijkste zijn:

• Tetralogie van Fallot: voorkomt doorbloeding van het hart naar de longen, als gevolg van een combinatie van 4 defecten, gekenmerkt door vernauwing in de klep waardoor bloed in de longen kan komen, communicatie tussen de hartkamers, verandering in de positionering van de aorta en hypertrofie van de rechter hartkamer; De anomalie van Ebstein: belemmert de bloedstroom als gevolg van afwijkingen in de tricuspidalisklep, die de kamers van het rechterhart communiceert; Longatresie: veroorzaakt afwezigheid van communicatie tussen het rechterhart en de longen, waardoor wordt voorkomen dat bloed goed wordt geoxygeneerd.

In het ideale geval moet congenitale cyanotische hartziekte zo vroeg mogelijk worden gediagnosticeerd, hetzij in de baarmoeder of kort na de geboorte, met behulp van echocardiogrammen die deze hartveranderingen detecteren, een ingreep plannen en gevolgen voor de baby voorkomen.

2. Congenitale acyanotische hartziekte

Dit type hartaandoeningen veroorzaakt veranderingen die niet altijd zulke ernstige gevolgen hebben voor het functioneren van het hart, en de hoeveelheid en de intensiteit van symptomen hangt af van de ernst van het hartdefect, variërend van de afwezigheid van symptomen, symptomen alleen tijdens inspanningen, tot hartfalen.

Afhankelijk van de veroorzaakte symptomen, kunnen deze veranderingen snel na de geboorte worden ontdekt, of alleen op volwassen leeftijd. De belangrijkste zijn:

• Interatriale communicatie (ASD): abnormale communicatie vindt plaats tussen de hartatria, de bovenste kamers; Interventriculaire communicatie (IVC): er is een defect tussen de wanden van de ventrikels, waardoor een onvoldoende communicatie tussen deze kamers en het mengsel van zuurstofrijk en niet-zuurstofrijk bloed ontstaat; Persistentie van de ductus arteriosus (PDA): dit kanaal bestaat van nature in de foetus om de rechter ventrikel van het hart met de aorta te verbinden, zodat het bloed naar de placenta beweegt en zuurstof ontvangt, maar moet kort na de geboorte sluiten. De persistentie ervan kan problemen veroorzaken bij het zuurstofrijk maken van het bloed van de pasgeborene; Defect in het atrioventriculaire septum (DSVA): het veroorzaakt een onvoldoende communicatie tussen het atrium en de ventrikel, waardoor de hartfunctie moeilijk is.

Ongeacht het type aangeboren hartziekte, cyanotisch of acyanotisch, kan worden gezegd dat het complex is wanneer het hart lijdt aan een associatie van verschillende defecten die de functie het ernstigst beïnvloeden, en die moeilijker te behandelen is, zoals meestal gebeurt in de tetralogie van Fallot bijvoorbeeld.

Tekenen en symptomen

De tekenen en symptomen van aangeboren hartziekten zijn afhankelijk van het type en de complexiteit van de hartafwijkingen. Bij pasgeborenen en baby's kunnen ze zijn:

• Cyanose, dat is de paarse kleuring op de vingertoppen of op de lippen; Overmatig zweet; Overmatige vermoeidheid tijdens voedingen; Bleekheid en apathie; Laag gewicht en weinig eetlust; Snelle en korte ademhaling, zelfs in rust; Irritatie.

Bij oudere kinderen of volwassenen kunnen symptomen zijn:

• Versneld hart en paarse mond na inspanning; Frequente infecties van de luchtwegen; Gemakkelijke vermoeidheid ten opzichte van andere kinderen van dezelfde leeftijd; Ontwikkelt zich niet en wordt normaal niet zwaarder.

Veranderingen in de grootte van het hart kunnen ook worden waargenomen, bevestigd door een röntgenonderzoek en een echocardiogram.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

De behandeling van aangeboren hartaandoeningen kan worden gedaan met behulp van medicijnen om de symptomen te beheersen, zoals diuretica, bètablokkers, om de hartslag te reguleren en inotropen, om de intensiteit van de slagen te verhogen. De definitieve behandeling is echter een operatie voor correctie, geïndiceerd voor bijna alle gevallen, waarbij hartziekten kunnen worden genezen.

Veel gevallen hebben jaren nodig om gediagnosticeerd te worden en kunnen spontaan worden opgelost tijdens de groei van het kind, waardoor zijn leven normaal wordt. Meer ernstige gevallen vereisen echter een operatie in het eerste levensjaar.

Bovendien kunnen verschillende genetische syndromen hartafwijkingen hebben en enkele voorbeelden zijn het syndroom van Down, Alagille, DiGeorge, Holt-Oram, Leopard, Turner en Williams, dus het functioneren van het hart moet goed worden geëvalueerd als het kind is gediagnosticeerd met deze ziekten.