Epileptische aanvallen: wat het is, oorzaken, soorten en symptomen

Epileptische aanvallen zijn een aandoening waarbij onwillekeurige samentrekking van de spieren van het lichaam of een deel van het lichaam optreedt als gevolg van overmatige elektrische activiteit in sommige delen van de hersenen.

In de meeste gevallen is de aanval te genezen en kan het nooit meer gebeuren, vooral als het geen verband houdt met een neuronaal probleem. Als het echter gebeurt vanwege een ernstiger gezondheidsprobleem, zoals epilepsie of zelfs het falen van een orgaan, kan het nodig zijn om de juiste behandeling van de ziekte te maken, naast het gebruik van anticonvulsiva, voorgeschreven door de arts, om het uiterlijk te beheersen.

Naast het ondergaan van een behandeling, is het ook belangrijk om te weten wat u moet doen tijdens een aanval, omdat het grootste risico tijdens een van deze afleveringen het vallen is, wat kan leiden tot trauma of verstikking, waardoor uw leven in gevaar komt.

Belangrijkste oorzaken

Epileptische aanvallen kunnen worden veroorzaakt door verschillende situaties, de belangrijkste zijn:

Hoge koorts, vooral bij kinderen jonger dan 5 jaar; Ziekten zoals epilepsie, meningitis, tetanus, encefalitis, HIV-infectie, bijvoorbeeld; Hoofdtrauma; Onthouding na langdurig gebruik van alcohol en drugs; Bijwerking op sommige medicijnen; Stofwisselingsproblemen zoals diabetes, nierfalen of hypoglykemie, bijvoorbeeld; gebrek aan zuurstof in de hersenen.

Koortsstuipen kunnen optreden in de eerste 24 uur van koorts bij kinderen en kunnen een gevolg zijn van sommige ziekten zoals otitis, longontsteking, griep, verkoudheid of sinusitis. Normaal gesproken is de febriele aanval niet levensbedreigend en laat het geen neurologische gevolgen voor het kind.

Ernstige stress kan ook een intense zenuwachtige zenuwinzinking veroorzaken. Om deze reden wordt het ten onrechte een nerveuze aanval genoemd, maar de juiste naam is conversiecrisis.

Soorten aanvallen

Epileptische aanvallen kunnen worden ingedeeld in twee soorten volgens de delen van de hersenen die betrokken zijn bij:

Focale aanvallen, waarbij slechts één hemisfeer van de hersenen wordt aangetast en de persoon al dan niet het bewustzijn verliest en motorische veranderingen heeft; Gegeneraliseerde aanvallen, waarbij beide kanten van de hersenen worden aangetast en meestal gepaard gaan met bewustzijnsverlies.

Naast deze classificatie kunnen epileptische aanvallen worden ingedeeld op basis van de symptomen en de duur van de epileptische episode in:

Simple focal, dat is een type focale aanval waarbij de persoon het bewustzijn niet verliest en veranderingen in sensaties ervaart, zoals geuren en smaken, en gevoelens; Complex focaal, waarbij de persoon zich verward of duizelig voelt en sommige vragen niet kan beantwoorden; Atonisch, dat de persoon spiertonus verliest, flauwvalt en volledig het bewustzijn verliest. Dit type aanval kan meerdere keren per dag voorkomen en duurt seconden; Gegeneraliseerde tonisch-klonische, dat is het meest voorkomende type aanval en wordt gekenmerkt door spierstijfheid en onwillekeurige spiercontracties, naast overmatig speekselvloed en geluidsemissie. Dit type aanval duurt ongeveer 1 tot 3 minuten en na de aanval voelt de persoon extreem moe en weet niet meer wat hij moet doen; Afwezigheid, die vaker voorkomt bij kinderen en wordt gekenmerkt door het verlies van contact met de buitenwereld, waarbij de persoon een paar seconden met een vage en gefixeerde blik blijft en normaal terugkeert naar de activiteit alsof er niets is gebeurd.

Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van epileptische aanvallen, met name de afwezigheid van epileptische aanvallen, omdat het zeer discreet is, het onopgemerkt kan blijven en de diagnose en behandeling kan vertragen.

Epileptische verschijnselen en symptomen

Om erachter te komen of het echt een aanval is, zijn er enkele tekenen en symptomen die kunnen worden waargenomen:

Plotselinge val met bewustzijnsverlies; Ongecontroleerde tremoren van de spieren met gebalde tanden; Onwillekeurige spierspasmen; Kwijlen of schuimvorming in de mond; Verlies van blaas en darmcontrole; Plotselinge verwarring.

Bovendien kan de persoon vóór het optreden van de aanval zonder duidelijke reden klagen over symptomen zoals oorsuizen, misselijkheid, duizeligheid en angstgevoelens. Een aanval kan 30 seconden tot enkele minuten duren, maar de duur is over het algemeen niet gerelateerd aan de ernst van de oorzaak.

Wat te doen

Op het moment van de aanval is het allerbelangrijkste om een veilige omgeving te creëren, zodat de persoon niet gewond raakt of trauma veroorzaakt. Om dit te doen, moet u:

Verwijder objecten zoals stoelen dicht bij het slachtoffer; Leg het slachtoffer opzij en maak strakke kleding los, vooral rond de nek; Blijf bij het slachtoffer tot ze weer bij bewustzijn is.

Steek nooit uw vingers in de mond van het slachtoffer en probeer geen enkel type prothese of voorwerp uit de mond te verwijderen, omdat er een zeer groot risico is dat mensen in hun vingers bijten. Bekijk andere voorzorgsmaatregelen die u moet nemen en wat u niet moet doen tijdens de aanval.

Indien mogelijk, moet u ook de duur van de aanval noteren, om de arts indien nodig te informeren.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

Behandeling voor epileptische aanvallen moet altijd worden aangegeven door een huisarts of neuroloog. Hiervoor moet een evaluatie worden gemaakt om te begrijpen of er een oorzaak is die het optreden van aanvallen veroorzaakt. Als er een oorzaak is, adviseert de arts meestal de juiste behandeling voor dit probleem, evenals het gebruik van een anticonvulsivum, zoals fenytoïne, om het risico van een nieuwe aanval te voorkomen.

Omdat de aanval vaak een uniek moment is dat niet meer gebeurt, is het relatief gebruikelijk dat de arts geen specifieke behandeling aangeeft of tests uitvoert na de eerste aflevering. Dit wordt meestal gedaan wanneer er afleveringen op een rij zijn.