Dyscalculie is de moeilijkheid bij het leren van wiskunde, waardoor het kind geen eenvoudige berekeningen kan begrijpen, zoals het optellen of aftrekken van waarden, zelfs als er geen ander cognitief probleem is. Deze verandering wordt dus vaak vergeleken met dyslexie, maar voor aantallen.
Gewoonlijk hebben degenen die aan dit probleem lijden ook grote moeite om te begrijpen welke aantallen hoger of lager zijn.
Hoewel de specifieke oorzaak nog niet bekend is, wordt dyscalculie vaak geassocieerd met andere concentratie- en begripsproblemen, zoals bijvoorbeeld aandachtstekort en hyperactiviteit of dyslexie.
Belangrijkste symptomen
De eerste symptomen van dyscalculie verschijnen gedurende ongeveer 4 tot 6 jaar, wanneer het kind de cijfers leert, en omvatten:
- Moeilijkheden bij het tellen, vooral achterwaarts; Vertraging bij het leren tellen van getallen; Moeilijkheden om te weten welk getal groter is, bij het vergelijken van eenvoudige getallen zoals 4 en 6; Kan geen strategieën voor het tellen maken, zoals bijvoorbeeld tellen op vingers; Extreme moeilijkheid voor berekeningen complexer dan optellen; Vermijd activiteiten waarbij wiskunde nodig is.
Er is geen enkele test of examen waarmee dyscalculie kan worden gediagnosticeerd, en daarom is het belangrijk om een kinderarts te raadplegen die regelmatig de berekeningsmogelijkheden van het kind moet beoordelen totdat het mogelijk is om de diagnose te bevestigen.
Wanneer er een vermoeden bestaat dat het kind mogelijk dyscalculie heeft, is het belangrijk om familieleden en leerkrachten op de hoogte te stellen, zodat ze op de hoogte zijn van mogelijke tekenen van het probleem, en daarnaast meer tijd en ruimte geven om taken uit te voeren waarbij getallen moeten worden gebruikt.
Omdat wiskunde een van de onderwerpen is die het meest helpt bij de cognitieve ontwikkeling, moet dit probleem zo snel mogelijk worden geïdentificeerd om de behandeling te starten en bijvoorbeeld gevoelens van onzekerheid en onzekerheid te voorkomen.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De behandeling voor dyscalculie moet gezamenlijk worden gedaan door ouders, familie, vrienden en leerkrachten en bestaat uit het helpen van het kind om strategieën te ontwikkelen waarmee ze hun probleem kunnen omzeilen.
Daarom is het erg belangrijk om te proberen gebieden te identificeren waar het kind zich gemakkelijker bevindt, en deze vervolgens op te nemen in leergetallen en berekeningen. Als het bijvoorbeeld gemakkelijk is om tekeningen te maken, kunt u het kind vragen om 4 sinaasappels en vervolgens 2 bananen te tekenen en ten slotte te proberen hoeveel fruit er zijn getrokken.
Enkele ideeën die als leidraad dienen voor alle taken zijn:
- Gebruik objecten om berekeningen te leren optellen of aftrekken; Begin op een niveau waar het kind zich op zijn gemak voelt en ga langzaam over naar meer complexe processen; Geef voldoende tijd om kalm te onderwijzen en het kind te helpen oefenen; Verminder de noodzaak om te onthouden; Maak leren leuk en stressvrij.
Het is ook belangrijk om te voorkomen dat u te veel tijd besteedt aan het uitleggen van taken, zelfs wanneer u een leuke methode gebruikt. Dit komt omdat veel tijd besteden aan hetzelfde denken het kind gefrustreerd kan maken, wat het moeilijk maakt om te onthouden en het hele leerproces.
