Ernstige ziekte: symptomen, diagnose en behandeling

De ziekte van Graves is een schildklieraandoening die wordt gekenmerkt door overtollige hormonen van deze klier in het lichaam, die hyperthyreoïdie veroorzaken. Het is een auto-immuunziekte, wat betekent dat de antilichamen van het lichaam de schildklier aanvallen en de werking ervan veranderen.

Deze ziekte is de belangrijkste oorzaak van hyperthyreoïdie en treft meer vrouwen dan mannen, voornamelijk tussen de 20 en 50 jaar oud, hoewel het op elke leeftijd kan voorkomen.

De ziekte van Graves wordt behandeld en kan goed worden beheerst en de behandelingsoptie wordt aangegeven door de arts, inclusief het gebruik van medicijnen, zoals Propiltiouracil en Metimazol, radioactieve jodiumtherapieën of schildklierchirurgie. Over het algemeen wordt niet gezegd dat er een remedie is voor de ziekte van Graves, maar het is mogelijk dat de ziekte in remissie komt en vele jaren of een leven lang "slapend" blijft.

Belangrijkste symptomen

De symptomen bij de ziekte van Graves zijn afhankelijk van de ernst en de duur van de ziekte, en van de leeftijd en de gevoeligheid van de patiënt voor het teveel aan hormonen, die meestal verschijnen:

• Hyperactiviteit, nervositeit en prikkelbaarheid; Overmatige hitte en zweet; Hartkloppingen; Gewichtsverlies, zelfs met verhoogde eetlust; Diarree; Overmatige urine; Onregelmatige menstruatie en verlies van libido; Tremor, met natte en warme huid; Struma, dat is vergroting van de schildklier, waardoor zwelling in het onderste deel van de keel wordt veroorzaakt; spierzwakte; gynaecomastie, wat de groei van borsten bij mannen is; veranderingen in de ogen, zoals uitstekende ogen, jeuk, tranen en dubbel zien; huidletsels zoals roze plaques in lichaamsgebieden, ook bekend als de dermopathie van Graves of pre-tibiaal myxoedeem.

Bij ouderen kunnen tekenen en symptomen subtieler zijn en zich manifesteren met overmatige vermoeidheid en gewichtsverlies, wat kan worden verward met andere ziekten.

Hoewel de ziekte van Graves de belangrijkste oorzaak is van hyperthyreoïdie, is het belangrijk om te weten dat overproductie van schildklierhormonen door andere problemen kan worden veroorzaakt, dus kijk hoe u de symptomen van hyperthyreoïdie en de belangrijkste oorzaken kunt identificeren.

Hoe de diagnose te bevestigen

De diagnose van de ziekte van Graves wordt gesteld door de evaluatie van de gepresenteerde symptomen, bloedtesten om de hoeveelheid schildklierhormonen, zoals TSH en T4, te meten en immunologische tests om te zien of er antilichamen in het bloed zijn tegen de schildklier.

Bovendien kan de arts tests bestellen zoals schildklierscintigrafie, computertomografie of beeldvorming met magnetische resonantie, inclusief om de werking van andere organen, zoals de ogen en het hart, te beoordelen. Hier is hoe u zich kunt voorbereiden op schildklierscintigrafie.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

De behandeling van de ziekte van Graves wordt aangegeven door de endocrinoloog, geleid op basis van de klinische toestand van elke persoon. Het kan op 3 manieren:

1. Gebruik van antithyroïde medicijnen, zoals Methimazol of Propylthiouracil, die de productie van schildklierhormonen en antilichamen die deze klier aantasten, zullen verminderen; Gebruik van radioactief jodium, dat de vernietiging van schildkliercellen veroorzaakt, waardoor de productie van hormonen afneemt; Chirurgie, waarbij een deel van de schildklier wordt verwijderd om de productie van hormonen te verminderen, wordt alleen gedaan bij patiënten met de ziekte die resistent is tegen behandeling met medicijnen.

Medicijnen die de hartslag regelen, zoals Propranolol of Atenolol, kunnen nuttig zijn om hartkloppingen, tremoren en tachycardie te beheersen.

Bovendien moeten patiënten met ernstige oogsymptomen oogdruppels en zalven gebruiken om ongemak te verlichten en de ogen te hydrateren, en het is ook noodzakelijk om te stoppen met roken en een zonnebril te dragen met zijbescherming.

Bekijk hoe voedsel kan helpen in de volgende video:

Er wordt niet vaak gezegd over het genezen van een ernstige ziekte, maar er kan spontane remissie van de ziekte zijn bij sommige mensen of na een paar maanden of jaren van behandeling, maar er is altijd een kans dat de ziekte terugkomt.

Zwangerschap Behandeling

Tijdens de zwangerschap moet deze ziekte worden behandeld met de minimale doses medicatie en, indien mogelijk, het gebruik van medicijnen in het laatste trimester staken, omdat antilichaamspiegels de neiging hebben om aan het einde van de zwangerschap te verbeteren.

Er is echter speciale aandacht nodig voor de ziekte in deze levensfase, omdat schildklierhormonen en medicijnen op hoge niveaus de placenta kunnen passeren en toxiciteit voor de foetus kunnen veroorzaken.