Ziekte van Lyme: wat het is, belangrijkste symptomen en behandeling

De ziekte van Lyme, ook bekend als tekenziekte, is een ziekte die wordt veroorzaakt door de beet van een teken die is besmet door de bacterie Borrelia burgdorferi , wat leidt tot het verschijnen van een cirkelvormige rode vlek op de huid, die na verloop van tijd toeneemt. Meestal bijt de teek de huid zonder dat de persoon het merkt totdat de eerste symptomen verschijnen.

Zodra de eerste symptomen worden opgemerkt, is het belangrijk om een ​​infectoloog of huisarts te raadplegen om tests te ondergaan, de infectie te bevestigen en de juiste behandeling te starten, wat meestal wordt gedaan met het gebruik van antibiotica.

Als de behandeling niet of onjuist wordt gedaan, kunnen complicaties optreden, zoals artritis, meningitis of hartproblemen, die de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen.

Roodachtige cirkelvormige vlek

Belangrijkste symptomen

Symptomen van de ziekte van Lyme zijn progressief en worden ingedeeld in:

Eerste symptomen

De eerste symptomen verschijnen tussen 3 tot 30 dagen na de geïnfecteerde tekenbeet en omvatten:

1. Huidletsel en roodheid op de bijtplaats, vergelijkbaar met een schot in de roos, tussen 2 en 30 cm, die in de loop van de tijd toeneemt; vermoeidheid; pijn in spieren, gewrichten en hoofdpijn; koorts en koude rillingen; nek.

Wanneer u een van deze symptomen heeft, vooral gepaard met een vlek en roodheid op de huid, is het raadzaam om onmiddellijk een huisarts of infectieziekte te raadplegen om de diagnose te bevestigen en de behandeling met antibiotica te starten.

Late symptomen

Late symptomen verschijnen wanneer de behandeling niet op tijd wordt gestart en zijn gerelateerd aan het optreden van complicaties zoals:

1. Artritis, vooral in de knie, waar er pijn en zwelling in de gewrichten is; neurologische symptomen, zoals gevoelloosheid en pijn in de voeten en handen, verlamming van de gezichtsspieren, geheugenstoornissen en concentratiemoeilijkheden; meningitis, die wordt gekenmerkt door pijn in ernstig hoofd, stijve nek en verhoogde gevoeligheid voor licht; hartproblemen, opgemerkt worden door hartkloppingen, kortademigheid en flauwvallen.

In de aanwezigheid van deze symptomen wordt het aanbevolen om naar het ziekenhuis te gaan om een ​​behandeling voor de ziekte te krijgen en verergering van complicaties te voorkomen die, wanneer niet behandeld, levensbedreigend kunnen zijn.

Hoe de diagnose te bevestigen

De ziekte van Lyme wordt meestal gediagnosticeerd via bloedtesten die 3 tot 6 weken kunnen worden uitgevoerd nadat de persoon door de teek is gebeten, wat de tijd is die nodig is om de infectie te ontwikkelen en op het onderzoek te verschijnen.

Aldus omvatten tests die kunnen worden gebruikt om de ziekte van Lyme te detecteren:

• ELISA-test: is een type serologische test uitgevoerd met als doel het identificeren van specifieke antilichamen die door het immuunsysteem tegen de bacteriën worden geproduceerd en dus de concentratie van deze bacterie in het lichaam controleren; Western-blot-test: het is een soort test waarbij een klein bloedmonster wordt gebruikt om de eiwitten te bestuderen die de antilichamen gebruiken om de bacteriën te bestrijden die de ziekte veroorzaken.

De ziekte van Lyme wordt bevestigd wanneer de resultaten van beide tests positief zijn. Bovendien kan de arts om een ​​bloedtelling en de meting van C-reactief eiwit (CRP) vragen om een ​​infectie te identificeren.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

De behandeling voor de ziekte van Lyme wordt gedaan door het gebruik van antibiotica zoals bijvoorbeeld Doxycycline, en hoe eerder de behandeling begint, hoe sneller het herstel, en complicaties vermijden.

1. Gebruik van antibiotica

Behandeling voor de ziekte van Lyme moet altijd door de arts worden geïndiceerd en normaal gesproken wordt de infectie behandeld met antibiotica, zoals Doxycycline 100 mg, die twee keer per dag moet worden ingenomen gedurende 2 tot 4 weken of volgens medisch advies. In het geval van kinderen en zwangere vrouwen is het gebruik van Amoxicilline of Azithromycine geïndiceerd voor dezelfde periode.

Over het algemeen wordt het antibioticum oraal ingenomen, maar in meer ernstige gevallen moet het ziekenhuis worden opgenomen, zodat het medicijn rechtstreeks in de ader wordt toegediend en complicaties kunnen worden voorkomen. Bovendien kunnen vrouwen die borstvoeding geven worden behandeld met antibiotica zonder dat de baby risico loopt.

2. Fysiotherapie sessies

In ernstige situaties kan de ziekte van Lyme artritis veroorzaken, vooral in de knie, wat leidt tot pijn en zwelling in de gewrichten. In dergelijke gevallen moet de persoon mogelijk fysiotherapiesessies doen om mobiliteit te hervinden en dagelijkse activiteiten zonder pijn te kunnen doen. De sessies worden uitgevoerd door fysiotherapeuten en omvatten mobiliteitsoefeningen en rekoefeningen of het gebruik van apparatuur volgens de ernst van de zaak.

In sommige gevallen kan de arts het gebruik van ontstekingsremmende medicijnen, zoals Ibuprofen, aanbevelen om gewrichtsontsteking te verminderen.

Bekijk enkele oefeningen die de symptomen van artritis in de knie en andere gewrichten verlichten.

Wat veroorzaakt de ziekte van Lyme

De ziekte van Lyme wordt voornamelijk veroorzaakt door de beet van teken die zijn geïnfecteerd door de bacterie Borrelia burgdorferi en die zich voeden met menselijk bloed, voornamelijk teken van de soort Ixodes ricinus . Om ervoor te zorgen dat deze teken soorten de ziekte op mensen kunnen overbrengen, is het noodzakelijk dat deze minimaal 24 uur aan de persoon gehecht blijft.

Deze bacterie kan aanwezig zijn in het bloed van verschillende dieren, zoals bijvoorbeeld herten en ratten, en wanneer de teek parasiteert op deze dieren, verwerft het de bacterie en kan deze overbrengen op andere dieren en mensen.

Hoe overdracht plaatsvindt

De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi die aanwezig kan zijn in het bloed van verschillende dieren, zoals ratten, herten of merels. Wanneer een teek een van deze dieren bijt, is deze ook besmet met de bacteriën en kan die bacterie vervolgens op mensen overbrengen.

Teken zijn zo klein dat de persoon misschien niet weet dat ze gebeten zijn, dus als er verdenking is, zijn de beste plaatsen om een ​​teken op het lichaam te zoeken: achter de oren, op de hoofdhuid, navel, oksels, lies of op de achterkant van de knie, bijvoorbeeld. Het risico om geïnfecteerd te raken is groter wanneer de teek langer dan 24 uur op de huid kan blijven.

Mensen die in bosgebieden werken, zoals wandelaars, kampeerders, boeren, bosarbeiders of soldaten, lopen een verhoogd risico om door teken gebeten te worden en de ziekte te krijgen. Kijk welke andere ziekten door de teek kunnen worden veroorzaakt.