Crack: wat het is, hoe het wordt gebruikt en de effecten ervan op het lichaam

Crack is een populaire term die wordt gebruikt om cocaïne in zijn gekristalliseerde staat te beschrijven, die agglomeraten vormt die op witte stenen lijken en die, wanneer ze worden verbrand, kleine knetteren - "kraken".

Dit medicijn kan in steenvorm worden verbrand en gerookt, door pijpen die vaak worden geïmproviseerd met alledaagse materialen, of worden gebroken en gebruikt om bijvoorbeeld in sigaretten te mengen. Omdat de opname van rook in de long vrij eenvoudig is, heeft dit medicijn sneller effecten dan cocaïne, dat meestal als poeder wordt ingeademd.

Omdat het een stimulerend medicijn is, creëert crack na roken een snel euforisch effect dat de gebruiker meer energie en een groter zelfvertrouwen geeft, en om deze redenen wordt crack vaak gebruikt, vooral door mensen die maken moeilijke tijden door. Crack, evenals cocaïne, heeft echter ook een hoge verslavende kracht en daarom moet de gebruiker het medicijn vaker en in geleidelijk hogere doses gebruiken, wat verschillende gezondheidsrisico's met zich meebrengt.

Belangrijkste symptomen

Naast het hebben van hogere niveaus van energie, zelfvertrouwen en euforie, kan een persoon die crack gebruikt ook andere tekenen en symptomen hebben, zoals:

• Zeer verwijde pupillen; onvermogen stil te zijn; agressief gedrag; verhoogde hartslag; aanwezigheid van brandwonden of blaren op de lippen en vingers.

Na een paar uur gebruik verschijnt vaak een zeer groot gevoel van uitputting, waardoor de persoon meer dan 12 uur slaapt en met meer honger dan normaal wakker wordt.

Bekijk andere tekenen en symptomen die kunnen optreden bij mensen die drugs gebruiken.

Wat gebeurt er in het lichaam

Na het roken van crack bereikt de rook de longen en wordt snel opgenomen in de bloedbaan. Vervolgens worden deze geabsorbeerde stoffen naar de hersenen getransporteerd waar ze erin slagen de hoeveelheid dopamine te verhogen, via een mechanisme dat voorkomt dat deze neurotransmitter opnieuw wordt geabsorbeerd.

Naarmate de concentratie dopamine in de hersenen toeneemt, zal de persoon een toenemend gevoel van opwinding, energie en euforie ervaren. Met deze effecten die als "positief" kunnen worden beschouwd, zijn er echter ook andere veranderingen die de gezondheid in gevaar kunnen brengen, met name op cardiaal, respiratoir en neuronaal niveau.

De eerste veranderingen verschijnen in de hersenen, omdat het de plaats is waar het medicijn direct werkt en in dit geval is er een verandering in het netwerk van neuronen die de manier verandert waarop de hersenen reageren op het gevoel van plezier en hoe het omgaat met stress, wat het doet met de persoon om crack te gaan zien als de enige oplossing voor hun problemen. Bovendien, en omdat het veranderingen in neuronen veroorzaakt, komen hallucinaties en agressief gedrag ook veel voor.

Vervolgens, en voornamelijk vanwege langdurig gebruik, kan het hartritme ook worden beïnvloed, evenals ademhaling, met een groter risico op ernstige complicaties zoals een infarct, ademhalingsstilstand of epileptische aanvallen.

Omdat crack verslavend is

Omdat het is gemaakt met cocaïne, is crack een uiterst verslavende stof omdat het in staat is een deel van de hersenen dat bekend staat als het "beloningssysteem" chemisch te veranderen. Wat er gebeurt, is dat wanneer je crack rookt, je een hogere concentratie dopamine in de hersenen krijgt, een soort neurotransmitter die, wanneer vrijgegeven, een gevoel van plezier en welzijn creëert en dat meestal wordt vrijgegeven na een aantal essentiële acties aan het leven, zoals eten, sporten of seks hebben, bijvoorbeeld.

Zodra de scheur de werking van deze neurotransmitter verhoogt, nadat het effect is verstreken, is het normaal dat de persoon hetzelfde gevoel opnieuw voelt en daarom begint de scheur vaker te gebruiken. Het effect van barst op het lichaam is echter niet altijd hetzelfde, omdat na verloop van tijd de hersenen sommige van hun receptoren afsluiten en daarom het gevoel van plezier steeds minder wordt, waardoor de persoon moet grotere hoeveelheden crack roken om dezelfde effecten als voorheen te ervaren.

Uiteindelijk ondergaat het brein zo'n ingrijpende verandering in zijn functioneren dat het niet meer in staat is om goed te functioneren zonder de consumptie van crack, en dan wordt aangenomen dat de persoon verslaafd is geraakt. In deze situaties, wanneer het medicijn wordt ingetrokken, is het normaal dat de persoon ontwenningsverschijnselen vertoont, zoals:

• Depressie; Overmatige angst; Gemakkelijke prikkelbaarheid; Agitatie; Gebrek aan energie en spierpijn; Misselijkheid.

De hoeveelheid tijd die nodig is voor de verslaving varieert sterk van geval tot geval, maar bij sommige mensen kan slechts één dosis crack voldoende zijn.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

Behandeling voor crackverslaving moet gericht zijn op de twee hoofdtypen van verslaving die door het medicijn worden veroorzaakt: psychologische verslaving en lichamelijke verslaving. Daarom wordt geadviseerd om de behandeling uit te voeren in een gespecialiseerd centrum, zoals de detox- en revalidatieklinieken, met een multidisciplinair team.

In het geval van psychische afhankelijkheid, worden meestal psychotherapie- of groepstherapiesessies gehouden om de persoon te helpen andere manieren te vinden om plezier en voldoening in het leven te vinden, naast de behandeling van het psychologische probleem dat mogelijk de oorzaak was van drugsgebruik.

Om lichamelijke afhankelijkheid te behandelen, zijn meestal enkele apotheekremmers aangewezen die kunnen helpen, vooral antidepressiva, antipsychotica en anticonvulsiva.

Het is echter belangrijk om te onthouden dat het behandelen van een verslaving altijd een langdurig proces is, dat meerdere jaren kan duren. Het is dus belangrijk om niet op te geven in de eerste maanden van de behandeling, zelfs als het lijkt dat er geen positief resultaat is. Bovendien kan het in sommige gevallen ook heel nuttig zijn om familie en vrienden bij het behandelingsproces te betrekken. Zie meer details over de behandeling van drugsverslaving.