- Belangrijkste symptomen
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
- Wanneer een operatie nodig is
- Mogelijke oorzaken
- Aangeboren triggervinger
De trekkervinger, ook bekend als de getriggerde vinger of stenoserende tenosynovitis, is een ontsteking van de pees die verantwoordelijk is voor het buigen van de vinger, waardoor de aangetaste vinger altijd wordt gebogen, zelfs bij het proberen te openen, wat ernstige pijn in de hand veroorzaakt.
Bovendien kan chronische peesontsteking ook de vorming van een knobbel aan de basis van de vinger veroorzaken, die verantwoordelijk is voor een klik, vergelijkbaar met een trigger, tijdens het sluiten en openen van de vinger, zoals weergegeven in de afbeelding.
De triggervinger is meestal te genezen met behulp van fysiotherapie-oefeningen, maar in de meest ernstige gevallen kan een operatie noodzakelijk zijn.
Belangrijkste symptomen
Symptomen van de triggervinger kunnen zijn:
- Pijn aan de basis van de vingers of de palm van de hand; zwelling van de vinger; verharding van de vinger; gebogen vinger die, wanneer hij probeert te strekken, een pijnlijke klik produceert als een trigger.
Over het algemeen zijn deze symptomen 's ochtends intenser vanwege inactiviteit en verhoogde zwelling die meestal' s nachts kan optreden.
De duim, middelvinger en ring zijn de vingers die het vaakst worden aangetast, maar bij elke vinger kan ontsteking optreden, vooral bij vrouwen van middelbare leeftijd.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
In milde gevallen wordt de behandeling van de triggervinger gedaan door fysiotherapie, met behulp van oefeningen en massages, die dienen om de spieren te versterken die verantwoordelijk zijn voor het strekken van de hand en vingers, het handhaven van mobiliteit en het verlichten van zwelling en pijn. Hier leest u hoe u enkele van deze oefeningen kunt doen.
Andere behandelingsmaatregelen omvatten echter:
- Rust 7 tot 10 dagen, vermijd repetitieve handmatige activiteiten die inspanning vergen; Draag een goede spalk voor een paar weken die je vinger recht houdt; Breng hete kompressen of lokale warmte aan met warm water, vooral 's morgens, om pijn te verlichten; Gebruik ter plaatse 5 tot 8 minuten om zwelling gedurende de dag te verlichten; Breng ontstekingsremmende zalven aan met Diclofenac, bijvoorbeeld om ontsteking en pijn te verminderen.
In ernstige gevallen, waarin de pijn zeer intens is en fysiotherapie moeilijk maakt, kan de orthopedist een injectie met cortison rechtstreeks op de knobbel toepassen. Deze procedure is eenvoudig en snel en heeft als doel symptomen te verlichten, vooral pijn. Het kan echter nodig zijn om de procedure te herhalen en het is niet raadzaam om deze vaak te gebruiken omdat verzwakking van de pees en het risico op scheuren of infecties kan optreden.
Wanneer een operatie nodig is
Trekkervingeroperaties worden uitgevoerd wanneer andere vormen van behandeling niet werken, met een kleine snede in de palm van de hand waarmee de arts het eerste deel van de peesmantel kan verwijden of loslaten.
Over het algemeen wordt dit type chirurgie onder algemene anesthesie in het ziekenhuis uitgevoerd en daarom kan het, hoewel het een eenvoudige operatie is en met een laag risico op complicaties, noodzakelijk zijn om een nacht in het ziekenhuis te blijven om ervoor te zorgen dat het effect van de anesthesie volledig voorbijgaat. Daarna is het herstel vrij snel en kun je volgens de instructies van de orthopedist binnen 1 tot 2 weken weer lichte activiteiten uitvoeren met je hand.
Mogelijke oorzaken
De meest voorkomende oorzaken voor het verschijnen van de triggervinger zijn:
- Herhalende activiteiten met de handen uitvoeren; Ongecontroleerde diabetes; Reumatische problemen.
In de meeste gevallen is de oorzaak echter onbekend en wordt de diagnose gesteld door de hand te observeren en aanvullende tests uit te voeren, zoals echografie of beeldvorming met magnetische resonantie.
Aangeboren triggervinger
De trekkervinger bij een baby kan optreden als gevolg van aangeboren of traumatische factoren en wanneer deze niet goed wordt behandeld, kunnen ernstige misvormingen optreden als gevolg van de onvolgroeidheid van de botten van het kind.
De behandeling voor deze gevallen kan worden gedaan met fysiotherapie, massage en chirurgie nadat het kind 1 jaar oud is. Sommige artsen geven er de voorkeur aan om de operatie onmiddellijk uit te voeren, terwijl anderen liever andere vormen van behandeling proberen en pas na de operatie. Chirurgie is echter verplicht wanneer beweging wordt geblokkeerd.
