Symptomen en behandeling van colloïde cyste in de hersenen en schildklier

De colloïde cyste komt overeen met een laag bindweefsel met daarin een gelatineus materiaal dat colloïde wordt genoemd. Dit type cyste kan rond of ovaal zijn en varieert in grootte, maar het heeft niet de neiging om veel te groeien of zich naar andere delen van het lichaam te verspreiden.

De colloïde cyste kan worden geïdentificeerd:

• In de hersenen: meer precies in de hersenventrikels, regio's die verantwoordelijk zijn voor de productie en opslag van hersenvocht (CSF). Aldus kan de aanwezigheid van de cyste de doorgang van het CSF belemmeren en leiden tot de ophoping van vloeistof in dit gebied, wat hydrocefalie, verhoogde intracraniële druk en, in zeldzamere gevallen, plotselinge dood veroorzaakt. Hoewel het meestal goedaardig en asymptomatisch is, is het bij de diagnose belangrijk dat de arts de grootte en positie van de colloïde cyste evalueert, zodat de mogelijkheid om de doorgang van het CSF te belemmeren wordt geverifieerd en dus de behandeling kan worden gedefinieerd. In de schildklier: het meest voorkomende type goedaardige schildklierknobbel is de colloïde knobbeltje. Als een knobbel schildklierhormonen produceert, ongeacht de behoefte van het lichaam, wordt het een autonome (hete) knobbel genoemd en kan het af en toe leiden tot hyperthyreoïdie. Als de klont gevuld is met vloeistof of bloed, wordt dit een schildkliercyste genoemd. In tegenstelling tot de cyste komt de knobbel overeen met een afgeronde en zachte laesie die normaal groeit en een kwaadaardig aspect kan vertonen, wat een van de belangrijkste zorgen is over het verschijnen van deze laesies in de schildklier. Ze kunnen worden waargenomen door de nek te palperen, het is belangrijk om een ​​arts te raadplegen zodat tests kunnen worden aangevraagd en de diagnose kan worden gesteld. Meer informatie over de schildklierknobbel en hoe de behandeling wordt uitgevoerd.

Belangrijkste symptomen

In de hersenen:

Meestal is de colloïde cyste in de hersenen asymptomatisch, maar sommige mensen melden enkele niet-specifieke symptomen, zoals:

• Hoofdpijn; Misselijkheid; Duizeligheid; Slaperigheid; Weinig vergeetachtigheid; Kleine veranderingen in stemming en gedrag.

Vanwege het gebrek aan specificiteit van de symptomen, wordt de colloïde cyste in de hersenen meestal niet snel geïdentificeerd en wordt de diagnose gesteld door middel van beeldvormingstests, zoals computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming, die vanwege andere situaties worden gevraagd.

In de schildklier:

Er zijn geen bijbehorende symptomen en de cyste wordt alleen ontdekt bij het palperen van de nek. Het echografie-examen is bedoeld om te identificeren of de randen ervan zijn afgerond, wat helpt om te bepalen of er een mogelijkheid is om kanker te zijn of niet. De aspiratiebiopsie helpt om de inhoud te identificeren, of er vloeistof, bloed of hard weefsel in zit.

Hoe de behandeling wordt uitgevoerd

In de hersenen:

De behandeling van de colloïde cyste in de hersenen hangt af van de symptomen en de positie waarin de cyste zich bevindt. Als er geen symptomen zijn, wordt er geen behandeling vastgesteld door de neuroloog en wordt alleen periodieke follow-up uitgevoerd om te controleren of de cyste is gegroeid. Wanneer de symptomen worden geverifieerd, wordt de behandeling chirurgisch uitgevoerd, waarbij de cyste wordt afgevoerd en de wand volledig wordt verwijderd. Na de operatie is het gebruikelijk dat de arts een deel van de cyste naar het laboratorium stuurt om de biopsie te laten doen en te verifiëren dat het inderdaad een goedaardige cyste is.

In de schildklier:

Het is niet nodig om enige vorm van behandeling uit te voeren als de cyste goedaardig is en u kunt alleen waarnemen of deze in de loop van de tijd toeneemt of niet. Als het erg groot is, meer dan 4 cm, of als het symptomen veroorzaakt, zoals pijn, heesheid of belemmeringen om te slikken of te ademen, kan een operatie om de aangetaste lob te verwijderen worden geïndiceerd. Als er een ongecontroleerde productie van hormonen is of als het kwaadaardig is, kan naast een operatie ook een behandeling met radioactief jodium worden uitgevoerd.