Het korte vagina-syndroom is een aangeboren misvorming waarbij het meisje wordt geboren met een kleiner en smaller dan normaal vaginaal kanaal, dat tijdens de kindertijd geen ongemak veroorzaakt, maar dat pijn kan veroorzaken tijdens de adolescentie, vooral wanneer het begint seksueel contact.
De mate van deze misvorming kan van geval tot geval verschillen en daarom zijn er meisjes die misschien niet eens een vaginaal kanaal hebben, wat nog meer pijn veroorzaakt wanneer de menstruatie ontstaat, omdat de overblijfselen die door de baarmoeder worden vrijgegeven, het lichaam niet kunnen verlaten. Begrijp beter wat er gebeurt als het meisje geen vagina heeft en hoe ze wordt behandeld.
Daarom moet elk geval van korte vagina worden beoordeeld door een gynaecoloog om de graad te identificeren en de meest geschikte behandeling te starten, die kan variëren van oefeningen met speciale medische hulpmiddelen tot bijvoorbeeld een operatie.
Hoofdfuncties
Het belangrijkste kenmerk van het korte vagina-syndroom is de aanwezigheid van een vaginaal kanaal met afmetingen die kleiner zijn dan die van de meeste vrouwen, waarbij de vagina vaak een grootte heeft van slechts 1 of 2 cm in plaats van 6 tot 12 cm, wat normaal is.
Afhankelijk van de grootte van de vagina, kan de vrouw bovendien nog steeds symptomen ervaren zoals:
- Afwezigheid van de eerste menstruatie, hevige pijn tijdens intiem contact, ongemak bij het gebruik van tampons;
Veel meisjes kunnen zelfs een depressie ontwikkelen, vooral als ze niet in staat zijn om seks te hebben of hun eerste menstruatie hebben en zich niet bewust zijn van de aanwezigheid van deze misvorming.
Dus wanneer er ongemak is bij intiem contact of grote veranderingen in het verwachte menstruatiepatroon, is het belangrijk om een gynaecoloog te raadplegen, omdat het korte vagina-syndroom in de meeste gevallen alleen wordt geïdentificeerd met een lichamelijk onderzoek door de arts.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Een groot deel van de gevallen van korte vagina kan worden behandeld zonder een operatie te hoeven ondergaan. Dit komt omdat vaginale weefsels over het algemeen vrij elastisch zijn en daarom geleidelijk kunnen worden verwijd, met behulp van speciale apparaten die in grootte variëren en bekend staan als Frank's vaginale dilatatoren.
Dilators moeten ongeveer 30 minuten per dag in de vagina worden ingebracht en moeten in de eerste paar behandelingstijden elke dag worden gebruikt. Met de vergroting van het vaginale kanaal kunnen deze apparaten vervolgens slechts 2 tot 3 keer per week worden gebruikt, of volgens de instructies van de gynaecoloog.
Chirurgie wordt over het algemeen alleen gebruikt wanneer de apparaten geen verandering in de grootte van de vagina veroorzaken of wanneer de vaginale misvorming zeer ernstig is en de totale afwezigheid van het vaginale kanaal veroorzaakt.
