Pernicieuze anemie, ook bekend als Addison-anemie, is een soort megaloblastaire anemie veroorzaakt door een tekort aan vitamine B12 (of cobalamine) in het lichaam, wat leidt tot symptomen zoals zwakte, bleekheid, vermoeidheid en tintelingen van de handen en voeten, bijvoorbeeld. Meer informatie over vitamine B12.
Dit type bloedarmoede wordt meestal ontdekt na de leeftijd van 30 jaar, maar in gevallen van ondervoeding bij kinderen kan er bijvoorbeeld een tekort aan deze vitamine zijn, wat kenmerkend is voor juveniele pernicieuze anemie.
De diagnose van pernicieuze anemie wordt voornamelijk gesteld door laboratoriumtests, waarbij bijvoorbeeld de concentratie vitamine B12 in de urine wordt gecontroleerd. De behandeling wordt meestal gedaan door vitamine B12 en foliumzuur aan te vullen, naast het nemen van een gezond dieet dat rijk is aan vitamine B12.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van pernicieuze anemie zijn gerelateerd aan het gebrek aan vitamine B12 in het lichaam, de belangrijkste zijn:
- Zwakte; bleekheid; hoofdpijn; vermoeidheid; diarree; gladde tong; tintelingen in de handen en voeten; hartkloppingen; duizeligheid; kortademigheid; prikkelbaarheid; koude voeten en handen; uiterlijk van zweren in de mondhoek.
In de meest ernstige gevallen van pernicieuze anemie is het mogelijk om een verstoring van het zenuwstelsel te hebben, wat kan leiden tot problemen met lopen, depressie en mentale verwarring. Meer informatie over de symptomen van pernicieuze anemie.
Mogelijke oorzaken
Pernicieuze anemie wordt gekenmerkt door een tekort aan vitamine B12 in het lichaam door een verminderde absorptie van deze vitamine vanwege een tekort aan intrinsieke factor, een eiwit waaraan vitamine B12 bindt om door het lichaam te worden opgenomen. Bij een tekort aan intrinsieke factor is de absorptie van vitamine B12 dus in gevaar.
De meest waarschijnlijke oorzaak van pernicieuze anemie is immunologisch: het immuunsysteem zal waarschijnlijk onjuist werken op het maagslijmvlies, waardoor het atrofie en chronische ontsteking veroorzaakt, wat resulteert in een verhoogde zoutzuursecretie uit de maag en een verminderde intrinsieke factorproductie, waardoor de opname van vitamine B12 wordt verminderd.
Naast de immunologische oorzaak kan pernicieuze anemie worden veroorzaakt door situaties zoals coeliakie, homocystinurie, kobaltgebrek, ondervoeding van kinderen, behandeling met paraminosalicylzuur en ondervoeding tijdens de zwangerschap, waardoor de baby kan worden geboren met pernicieuze anemie.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose van pernicieuze anemie wordt gesteld op basis van de symptomen en eetgewoonten van de persoon. Om de diagnose te bevestigen, is het echter noodzakelijk om andere tests uit te voeren, zoals spijsverterings endoscopie, die tot doel heeft laesies in de maag te identificeren. Begrijp hoe endoscopie wordt gedaan.
De laboratoriumtest die wordt gebruikt om de diagnose van pernicieuze anemie te bevestigen, is de Schilling-test, waarbij radioactieve vitamine B12 oraal wordt toegediend en 2 uur later een injectie met niet-radioactieve vitamine B12 wordt toegediend. Na 24 uur wordt urine verzameld en geanalyseerd in het laboratorium. Als een lage concentratie radioactieve vitamine B12 in de urine wordt gevonden, wordt de intrinsieke factor geassocieerd met vitamine B12 toegediend drie tot zeven dagen na de eerste test. Na 24 uur wordt de urine verzameld en opnieuw geanalyseerd en als er een correctie van de vitamine B12-concentratie in de urine is, wordt van de test gezegd dat deze positief is voor pernicieuze anemie, omdat het lichaam is voorzien van een eiwit dat niet wordt geproduceerd en dat het probleem oplost.
Naast de Schilling-test kan een volledig bloedbeeld worden gevraagd, omdat het ook een onderzoek is dat de diagnose van bloedarmoede mogelijk maakt. Het bloedbeeld voor pernicieuze anemie bestaat uit hoge waarden van CMV (gemiddeld corpusculair volume), omdat de rode bloedcellen groter zijn, een afname van het totale aantal rode bloedcellen, een toename van de RDW, wat aangeeft dat er een grote variatie is tussen de grootte van de rode bloedcellen en aanwezigheid van veranderingen in de vorm van rode bloedcellen.
Een myelogram kan ook worden gevraagd, wat de test is die aangeeft hoe het beenmerg werkt, wat in het geval van pernicieuze anemie de aanwezigheid van grote en onrijpe erythroïde voorlopers onthult. Deze test is echter invasief en wordt zelden gevraagd om bloedarmoede te helpen diagnosticeren. Kijk welke tests bloedarmoede bevestigen.
Hoe te behandelen
De behandeling van pernicieuze anemie kan worden gedaan met injecties van vitamine B12 met 50 - 1000 µg of orale tablet met 1000 µg vitamine volgens de medische aanbeveling. Bovendien kan het gebruik van foliumzuur worden aanbevolen om neuronale gevolgen te voorkomen. Meer informatie over de behandeling van pernicieuze anemie.
Het is ook belangrijk om een voedingsdeskundige te raadplegen, zodat u betere aanwijzingen kunt krijgen over de voedingsmiddelen die bij pernicieuze anemie moeten worden geconsumeerd, waarbij normaal gesproken de consumptie van rood vlees, eieren en kaas wordt aangegeven. Kijk welke voedingsmiddelen rijk zijn aan vitamine B12.
Bekijk de volgende video en leer meer over dit soort bloedarmoede:
