Anosognosie komt overeen met bewustzijnsverlies en ontkenning van de ziekte zelf en zijn beperkingen. Typisch is anosognosie een symptoom of een gevolg van neurologische aandoeningen en kan vaak voorkomen in vroege stadia of meer ernstige stadia van Alzheimer, schizofrenie of dementie, bijvoorbeeld vaker bij ouderen.
Er is geen specifieke behandeling voor anosognosie, maar behandeling voor de oorzaak van deze aandoening is meestal effectief bij het verminderen van dit symptoom. Wat de behandeling echter moeilijk maakt, is de ontkenning van de aandoening door de persoon, die elke hulp weigert.
Het is belangrijk om het cognitieve vermogen van die persoon te stimuleren door middel van puzzels, kruiswoordpuzzels of woorden zoeken, bijvoorbeeld, naast het stimuleren van contact met andere mensen, zoals in groepstherapie, omdat het hen kan helpen hun eigen te kennen beperkingen, bijvoorbeeld.
Tekenen van anosognosie
Anosognosie kan worden waargenomen door het plotselinge gedrag van de persoon te veranderen, zoals het uiterlijk van gedrag met als doel bijvoorbeeld aandacht te trekken. Andere tekenen die zowel de arts als de familie kunnen helpen om anosognosie te identificeren, zijn:
- Gebruik altijd dezelfde kleding zonder het te weten; Verminderde hygiënegewoonten; Veranderingen in de stemming doordat uw toestand wordt geconfronteerd met andere mensen; Gebrek aan bewustzijn over uw ziekte.
Bovendien kan de persoon denken dat hij zijn arm normaal kan bewegen, bijvoorbeeld wanneer hij dat echt niet kan, of denken dat hij alle vragen correct heeft beantwoord in een test, terwijl hij in feite faalde en de fout niet realiseerde. Deze symptomen moeten door de familie worden waargenomen en aan de geriater worden meegedeeld, zodat de oorzaak kan worden vastgesteld en de behandeling kan worden gestart.
Belangrijkste oorzaken
Anosognosie is meestal een symptoom of een gevolg van neurologische aandoeningen zoals:
- Beroerte: het is de onderbreking van de bloedtoevoer naar een deel van de hersenen, wat verlamming van een deel van het lichaam veroorzaakt, problemen met spreken en duizeligheid. Leer hoe u een beroerte kunt identificeren en behandelen. Schizofrenie: het is een psychiatrische ziekte die wordt gekenmerkt door veranderingen in het functioneren van de geest die leiden tot stoornissen in denken en gedrag. Leer meer over schizofrenie. Dementie: Komt overeen met het progressieve en onomkeerbare verlies van intellectuele functies, wat bijvoorbeeld kan leiden tot geheugenverlies, redenering en taalgebruik. Kijk wat de symptomen van dementie zijn. Alzheimer: het is een neurodegeneratieve ziekte die wordt gekenmerkt door progressieve geheugenveranderingen. Leer hoe te identificeren en welke tekenen en symptomen van Alzheimer. Hemiplegie: het is een type hersenverlamming dat een zijde van het lichaam aantast. Weet wat cerebrale hemiplegie is en de kenmerken ervan. Bipolaire stoornis: komt overeen met de afwisseling van stemming die dagen, maanden of jaren kan duren. Kijk wat de symptomen, stadia en soorten bipolaire stoornissen zijn.
De diagnose wordt gesteld door de neuroloog of geriater op basis van familierapporten en observatie van het gedrag van de persoon, rekening houdend met enkele factoren zoals taal, geheugen, persoonlijkheidsveranderingen en het vermogen om een bepaalde taak uit te voeren.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Omdat ze zich niet bewust zijn van hun toestand, accepteert de persoon met anosognosie meestal geen psychologische behandeling of medicatie, omdat hij van mening is dat alles in orde is met zijn gezondheidstoestand.
Er is geen specifieke behandeling voor anosognosie, maar behandeling voor de oorzaak en in de meeste gevallen is het voldoende om dit symptoom te elimineren. De beste manier die artsen vinden om deze symptomen te verminderen, is door neurologische stimulatie door het uitvoeren van cognitieve stimulusactiviteiten, zoals het zoeken naar woorden, puzzels of kruiswoordpuzzels, bijvoorbeeld naast lichaamsbeweging, psychotherapie en therapie bij groep.
Bovendien moet de persoon met anosognosie periodiek worden gevolgd door de geriater of neuroloog, zodat de voortgang van het symptoom en de algemene toestand ervan wordt genoteerd.
