Bacteriurie: hoe te identificeren en wat het kan betekenen

Bacteriurie komt overeen met de aanwezigheid van bacteriën in de urine, wat mogelijk te wijten is aan onvoldoende verzameling van urine, besmetting van het monster, of door urineweginfectie en andere veranderingen in de urinetest, zoals de aanwezigheid van leukocyten, epitheelcellen, kunnen ook in deze situaties worden waargenomen. en in sommige gevallen rode bloedcellen.

De aanwezigheid van bacteriën in de urine wordt geverifieerd door onderzoek van type I urine, waarbij onderzoek de aanwezigheid of afwezigheid van deze micro-organismen aangeeft. Volgens het resultaat van de urinetest kan de huisarts, uroloog of gynaecoloog indien nodig de juiste behandeling aangeven of aanvullende tests aanvragen.

Hoe bacteriurie te identificeren

Bacteriurie wordt geïdentificeerd door middel van een type 1 urinetest, waarbij, door de urine onder een microscoop te bekijken, het mogelijk is om te zien of er bacteriën zijn, zoals aangegeven in het onderzoeksrapport:

• Afwezige bacteriën, wanneer bacteriën niet worden waargenomen; Zeldzame bacteriën, wanneer 1 tot 10 bacteriën worden gevisualiseerd in 10 waargenomen microscopische velden; Sommige bacteriën, wanneer tussen 4 en 50 bacteriën worden waargenomen; Frequente bacteriën, wanneer tot 100 bacteriën worden waargenomen in 10 gelezen velden; Talrijke bacteriën, wanneer meer dan 100 bacteriën worden geïdentificeerd in de waargenomen microscopische velden.

In aanwezigheid van bacteriurie moet de arts die de test heeft besteld, de urinetest in zijn geheel evalueren, en eventuele andere wijzigingen in het rapport observeren, zodat een diagnose kan worden gesteld en de behandeling kan worden gestart. Gewoonlijk is het rapport een indicatie van de normale microbiota van het urinestelsel en geeft dit geen reden tot bezorgdheid of start van de behandeling wanneer het rapport de aanwezigheid van zeldzame of sommige bacteriën aangeeft.

Normaal gesproken wordt in aanwezigheid van bacteriën in de urine urinekweek gevraagd, vooral als de persoon symptomen heeft, zodat de soort van de bacterie wordt geïdentificeerd, het aantal gevormde kolonies en het weerstands- en gevoeligheidsprofiel van de bacteriën, wat belangrijke informatie is voor dat de arts het meest geschikte antibioticum voor de behandeling aanbeveelt. Begrijp hoe urinekweek wordt gemaakt.

Wat kan bacteriën in de urine betekenen

De aanwezigheid van bacteriën in de urine moet worden geëvalueerd samen met het resultaat van de andere parameters van de urinetest, zoals leukocyten, cilinders, rode bloedcellen, pH, geur en kleur van de urine. Dus, volgens het resultaat van de type 1 urinetest, is het mogelijk dat de arts een diagnostische conclusie zal trekken of om de uitvoering van andere laboratoriumtests zal vragen, zodat hij de meest geschikte behandeling kan aangeven.

De belangrijkste oorzaken van bacteriurie zijn:

1. Monstervervuiling

Monsterverontreiniging is een van de meest voorkomende oorzaken van bacteriën in de urine, vooral wanneer verschillende epitheelcellen en afwezigheid van leukocyten worden waargenomen. Deze besmetting vindt plaats op het moment van verzamelen, wanneer de persoon niet de juiste hygiëne voor het verzamelen uitvoert of de eerste stroom urine niet verwaarloost. In deze gevallen maken de geïdentificeerde bacteriën in de meeste gevallen deel uit van het urinestelsel en vormen ze geen gezondheidsrisico.

Wat te doen: Als er geen andere veranderingen in het bloedbeeld zijn geïdentificeerd, houdt de arts mogelijk geen rekening met de toename van het aantal bacteriën, maar in sommige gevallen kan een nieuwe verzameling worden gevraagd, die dit keer belangrijk is om de juiste hygiëne van de intiem gebied, gooi de eerste jet weg en breng deze naar het laboratorium tot 60 minuten na het verzamelen voor evaluatie.

2. Urineweginfecties

Wanneer er geen sprake is van besmetting van het monster, is de aanwezigheid van bacteriën in de urine, vooral wanneer frequente of veel bacteriën worden gezien, een aanwijzing voor infectie van het urinestelsel. Naast bacteriurie kunnen sommige of vele epitheelcellen worden gezien, evenals verscheidene of talrijke leukocyten, afhankelijk van het micro-organisme dat verantwoordelijk is voor de infectie en de hoeveelheid ervan.

Wat te doen: Antibioticumbehandeling van urineweginfecties wordt meestal alleen geïndiceerd als de persoon symptomen heeft die verband houden met de infectie, zoals pijn of branderig gevoel bij het plassen, urine met bloed of een zwaar gevoel in de blaas. In deze gevallen kan de huisarts, uroloog of gynaecoloog het gebruik van antibiotica aanbevelen op basis van de geïdentificeerde bacteriën en hun gevoeligheidsprofiel.

Wanneer echter geen symptomen worden waargenomen, is het gebruik van antibiotica meestal niet geïndiceerd, omdat het bacteriële resistentie kan veroorzaken, wat de behandeling ingewikkelder maakt.

Leer de symptomen van urineweginfectie herkennen en hoe u deze kunt voorkomen.

3. Tuberculose

Hoewel het zeldzaam is, is het mogelijk dat bij systemische tuberculose bacteriën in de urine worden aangetroffen en daarom kan de arts een urinetest aanvragen om te zoeken naar Mycobacterium tuberculosis , de bacterie die verantwoordelijk is voor tuberculose.

Normaal wordt onderzoek naar urine Mycobacterium tuberculosis alleen uitgevoerd als een manier om de patiënt en de respons op de behandeling te controleren, en de diagnose wordt gesteld door onderzoek naar sputum of tuberculinetest, bekend als PPD. Begrijp hoe tuberculose wordt gediagnosticeerd.

Wat te doen: Wanneer de aanwezigheid van bacteriën in de urine van de patiënt met tuberculose wordt geverifieerd, moet de arts beoordelen of de behandeling correct wordt uitgevoerd of dat de bacterie resistent is geworden tegen het aangegeven medicijn, wat kan wijzen op een verandering in het antibioticum of het therapeutische regime. De behandeling voor tuberculose wordt gedaan met antibiotica en moet worden voortgezet, zelfs als de persoon geen symptomen meer vertoont, omdat mogelijk niet alle bacteriën zijn geëlimineerd.