- Belangrijkste symptomen
- Wat zijn de oorzaken?
- Hoe de diagnose te bevestigen
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Auto-immuun hemolytische bloedarmoede, ook bekend onder de afkorting AHAI, is een ziekte die wordt gekenmerkt door de productie van antilichamen die reageren tegen rode bloedcellen, die rode bloedcellen zijn, deze vernietigen en bloedarmoede veroorzaken, met symptomen zoals vermoeidheid, bleekheid, duizeligheid, gele huid en ogen en malaise
Dit type bloedarmoede kan iedereen treffen en komt vaker voor bij jonge volwassenen. Hoewel de oorzaak niet altijd duidelijk is, kan het ontstaan door ontregeling van het immuunsysteem na een infectie, de aanwezigheid van een andere auto-immuunziekte, het gebruik van bepaalde medicijnen of zelfs kanker.
Auto-immuun hemolytische anemie is niet altijd te genezen, maar het heeft een behandeling die voornamelijk wordt gedaan met het gebruik van medicijnen om het immuunsysteem te reguleren, zoals corticosteroïden en immunosuppressiva. In sommige gevallen kan verwijdering van de milt, een splenectomie genoemd, worden aangegeven, omdat dit de plaats is waar een deel van de rode bloedcellen wordt vernietigd.
Belangrijkste symptomen
Symptomen van auto-immuun hemolytische anemie zijn onder meer:
- Zwakte; Zich zwak voelen; Bleekheid; Gebrek aan eetlust; Duizeligheid; Vermoeidheid; Slaperigheid; Hoofdpijn; Zwakke nagels; Droge huid; Kortademigheid; Bleekheid in de slijmvliezen van de ogen en mond; Geheugenstoornissen; Moeilijkheden in concentratie.
Deze symptomen zijn zeer vergelijkbaar met die veroorzaakt door andere soorten bloedarmoede, dus het is noodzakelijk voor de arts om tests te bestellen die kunnen helpen om de exacte oorzaak te identificeren, zoals de verlaagde dosis rode bloedcellen, het hoge aantal reticulocyten, die onrijpe rode bloedcellen, naast immunologische tests.
Bekijk hoe u onderscheid kunt maken tussen de oorzaken van bloedarmoede.
Wat zijn de oorzaken?
De oorzaak van auto-immuun hemolytische anemie wordt niet altijd geïdentificeerd, maar in veel gevallen kan het secundair zijn aan de aanwezigheid van andere auto-immuunziekten, zoals lupus en reumatoïde artritis, kanker, zoals lymfomen of leukemieën of als gevolg van de reactie op medicijnen, zoals Levodopa, Methyldopa, ontstekingsremmers en bepaalde antibiotica.
Het kan ook ontstaan na infecties, zoals die veroorzaakt door virussen zoals Epstein-Barr of Parvovirus B19, of door bacteriën zoals Mycobacterium pneumoniae of Treponema pallidum wanneer het bijvoorbeeld tertiaire syfilis veroorzaakt.
In ongeveer 20% van de gevallen wordt auto-immuun hemolytische anemie verergerd door de kou, omdat in deze gevallen antilichamen worden geactiveerd door lage temperaturen, AHAI genoemd door koude antilichamen. De resterende gevallen worden AHAI genoemd voor hete antilichamen, en zij zijn de meerderheid.
Hoe de diagnose te bevestigen
Voor de diagnose van auto-immuun hemolytische anemie, omvatten de tests die de arts zal bestellen:
- CBC, om bloedarmoede te identificeren en de ernst ervan te observeren; Immunologische tests, zoals de directe Coombs-test, die de aanwezigheid van antilichamen aan het oppervlak van rode bloedcellen aantoont. Begrijp wat de Coombs-test betekent; Tests die hemolyse aantonen, zoals een toename van reticulocyten in het bloed, die onrijpe rode bloedcellen zijn die bij hemolyse in overmaat in de bloedbaan verschijnen; Dosering van indirecte bilirubine, die toeneemt in gevallen van ernstige hemolyse. Weet waar het voor is en wanneer de bilirubinetest wordt aangegeven.
Omdat verschillende anemieën vergelijkbare symptomen en tests kunnen hebben, is het erg belangrijk dat de arts onderscheid kan maken tussen de verschillende oorzaken van bloedarmoede. Lees meer over de testen op: Tests die bloedarmoede bevestigen.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Er kan niet worden gezegd dat er een remedie is voor auto-immuun hemolytische anemie, omdat het gebruikelijk is dat patiënten met deze ziekte periodes van uitbraken ervaren en hun toestand verbeteren.
Om zo lang mogelijk in de remissieperiode te leven, is het noodzakelijk om de behandeling uit te voeren die wordt aangegeven door de hematoloog, gemaakt met geneesmiddelen die het immuunsysteem reguleren, waaronder corticosteroïden, zoals prednison, immunosuppressiva, zoals cyclofosfamide of cyclosporine, immunomodulatoren, zoals humaan immunoglobuline of plasmaferese, die helpt om overtollige antilichamen uit de bloedbaan te verwijderen, in ernstige gevallen.
Chirurgische verwijdering van de milt, een splenectomie genoemd, is in sommige gevallen een optie, vooral voor patiënten die niet goed reageren op de behandeling. Omdat het risico op infectie mensen kan vergroten die dit orgaan verwijderen, worden vaccins zoals pneumokokken en antimeningokokken aanbevolen. Lees meer over verzorging en herstel na verwijdering van de milt.
Bovendien hangt de keuze van de behandeling af van het type auto-immuun hemolytische anemie, de gepresenteerde symptomen en de ernst van de ziekte van elke persoon. De duur van de behandeling is variabel en in sommige gevallen kunt u proberen om het medicijn na ongeveer 6 maanden te gebruiken om de respons te beoordelen, afhankelijk van de begeleiding van de hematoloog.
