Strongyloidiasis: symptomen en hoe te behandelen

Strongyloidiasis is een darmaandoening veroorzaakt door de parasiet Strongyloides stercoralis , die symptomen veroorzaakt zoals diarree, buikpijn en winderigheid. Er is echter een meer ernstige en wijdverspreide variant van de ziekte, die de longen en de bloedsomloop beïnvloedt en koorts boven 38 ° C, braken, hoesten en kortademigheid veroorzaakt.

Deze worm infecteert mensen door de huid, in de vorm van een larve, en verspreidt zich door het lichaam totdat het de darm bereikt, waar het groeit en zich reproduceert. Om deze ziekte te voorkomen, wordt het aanbevolen om op straat te lopen en uw eten goed te wassen voordat u gaat eten, en de behandeling wordt gedaan met vermifuge-tabletten, zoals Albendazole en Ivermectin.

Belangrijkste symptomen

Wanneer het immuunsysteem niet wordt aangetast of wanneer het aantal parasieten erg laag is, verschijnen de symptomen meestal niet. In sommige gevallen, vooral wanneer het aantal parasieten erg groot is, kunnen echter enkele symptomen optreden, zoals:

• Roodachtige vlekken op de huid, die verschijnen wanneer de larven de huid penetreren of er doorheen bewegen; Diarree, winderigheid, buikpijn, misselijkheid en slechte eetlust ontstaan ​​wanneer de parasieten zich in de maag en darm bevinden; Droge hoest, kortademigheid of astma-aanvallen, wanneer de larve ontsteking in de longen veroorzaakt bij het passeren van dit gebied.

Mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem, zoals mensen met aids of ondervoeding, ontwikkelen bijvoorbeeld vaak de verspreide vorm van de ziekte, die zich manifesteert met koorts boven 38 ° C, ernstige buikpijn, aanhoudende diarree, braken, kortademigheid, hoesten met afscheiding of zelfs bloed.

Omdat deze parasiet in staat is om de darmwand te doorboren, is het waarschijnlijk dat darmbacteriën naar andere delen van het lichaam worden getransporteerd, wat bijvoorbeeld resulteert in een algemene infectie.

Strongyloides stercoralis levenscyclus

De infecterende larven van de parasiet, ook wel filarioïde larven genoemd, zijn op de grond aanwezig, vooral in de grond met zand en modder, en kunnen door de huid doordringen in het lichaam, zelfs als er geen wond is. Daarna verspreiden ze zich door de bloedbaan totdat ze de longen bereiken. In dit gebied vermengen de larven zich met slijm en ademhalingssecreties en bereiken de maag en darm wanneer deze secreties worden ingeslikt.

In de darm vinden de parasieten gunstige plaatsen om te groeien en zich voort te planten, waar ze tot 2, 5 mm groot worden, en laten eieren vrij die aanleiding geven tot nieuwe larven. Strongyloidiasis wordt voornamelijk door mensen overgedragen, maar ook door honden en katten, die larven via de ontlasting in de omgeving vrijgeven.

Andere vormen van infectie zijn de inname van water en voedsel besmet met larven of uitwerpselen van besmette mensen. De periode tussen besmetting tot het vrijkomen van larven door ontlasting en het optreden van symptomen kan variëren tussen 14 en 28 dagen.

Hoe is de diagnose en behandeling

Strongyloidiasis wordt gediagnosticeerd door ontlasting te onderzoeken door de larven te identificeren, maar voor bevestiging kan het vaak nodig zijn om het onderzoek meerdere keren te herhalen totdat de parasiet is gevonden.

De behandeling wordt gedaan met antiparasitaire medicatie in tabletten onder begeleiding van de huisarts, zoals Tiabendazol, Albendazol of Nitazoxanide gedurende 3 tot 5 dagen of ivermectine in een enkele dosis. Om het effect te verbeteren en alle parasieten te elimineren, is het ideaal om de doses na 10 dagen te herhalen, omdat de persoon de ziekte opnieuw kan krijgen met de larven die via de ontlasting naar buiten komen.

Preventie van Strongyloidiasis

Het voorkomen van strongyloidiasis kan worden gedaan door eenvoudige maatregelen, zoals:

• Loop niet op blote voeten, vooral niet op zand en moddervloeren; Was voedsel goed voor het eten; Was handen na naar de badkamer te zijn geweest; Behandel de infectie correct om te voorkomen dat ze weer oprapen.

Bovendien is het wassen van het genitale gebied na het poepen een goede manier om te voorkomen dat de larve het organisme opnieuw infecteert of doorgeeft aan andere mensen.