- Behandeling voor sleutelbeenbreuk
- Breuk in het sleutelbeen verlaat gevolgen?
- Fysiotherapie voor claviculaire fractuur
Herstel van een breuk van het sleutelbeen vereist geduld en fysiotherapiesessies voor breed herstel van schouderbewegingen, maar het is mogelijk om volledig binnen 2-3 maanden te herstellen.
De fractuur van het sleutelbeen veroorzaakt in sommige gevallen veel pijn bij het proberen de aangetaste arm te bewegen, zwelling en zelfs vervorming op de plaats van het sleutelbeen. Over het algemeen komt fractuur van het sleutelbeen vaker voor bij sporters, vooral fietsers, maar het kan op elke leeftijd voorkomen door vallen op de schouder of bijvoorbeeld door een directe slag op het sleutelbeen.
Behandeling voor breuk van het sleutelbeen hangt af van het type breuk, maar het wordt meestal gedaan door de arm te immobiliseren met een spalk om de stabiliteit van het sleutelbeen te handhaven. Bovendien is breuk in het sleutelbeen ook heel gebruikelijk bij de baby kort na de geboorte, maar het vereist geen speciale immobilisatie, omdat de breuk zichzelf geneest. Zie hoe u voor de baby kunt zorgen: Hoe een breuk van het sleutelbeen bij de baby te behandelen.
De soorten breuken in het sleutelbeen kunnen zijn:
- Verkleind: waar het in verschillende stukken breekt, waarbij een operatie nodig is; Transversaal: gemakkelijker te consolideren, waarbij alleen immobilisatie vereist is; Schuin: afhankelijk van de hoek kan een operatie nodig zijn.
Volgens het gebied waar de fractuur plaatsvond, kan het gebied worden geclassificeerd als: mediaal, midden of lateraal derde deel, waarbij het middelste derde deel meer dan 70% van de claviculaire fracturen vertegenwoordigt omdat het een gebied is waar het bot dunner is en blijft meer onbeschermd, omdat het niet zo bedekt is met spieren.
Om te weten welk type fractuur de persoon had om te beslissen welke behandeling het meest wordt aanbevolen, wordt het altijd aanbevolen radiografie uit te voeren in 2 verschillende posities, anteroposterior (voorkant) en lateraal.
Behandeling voor sleutelbeenbreuk
Behandeling voor sleutelbeenbreuk wordt meestal gedaan door de arm te immobiliseren met een immobiliserende slinger, bijvoorbeeld geplaatst op 8, zodat het sleutelbeen op de juiste locatie kan blijven, waardoor botgenezing wordt versneld. Immobilisatie moet ongeveer 4-5 weken worden gehandhaafd voor volwassenen, of tot 2 maanden voor kinderen.
In de meest ernstige gevallen is een operatie nodig om kleine metalen stabilisatoren op het bot te plaatsen om de kleine stukjes bot te fixeren en volledig herstel mogelijk te maken. Sommige situaties die wijzen op de noodzaak van een operatie zijn botafwijking, botverkorting groter dan 2 cm tussen botfragmenten, in geval van open fractuur, evenals het risico van beschadiging van een zenuw of slagader. Ondanks de complexiteit van chirurgie, is herstel sneller van chirurgie dan bij het gebruik van startonderbrekers.
Hoewel de hersteltijd van persoon tot persoon kan verschillen, kan het nodig zijn om 8-12 weken fysiotherapie te hebben om de normale bewegingen van de aangedane arm te herstellen.
Breuk in het sleutelbeen verlaat gevolgen?
Fracturen in het sleutelbeen kunnen enkele gevolgen hebben, zoals zenuwbeschadiging, het verschijnen van een callus in het bot of vertraagde genezing, die kan worden vermeden wanneer het bot goed is geïmmobiliseerd, dus enkele tips voor een goed herstel zijn onder meer:
- Vermijd activiteiten die uw arm gedurende 4 weken kunnen bewegen, zoals fietsen of hardlopen. Rijd niet gedurende de eerste 3 weken; Gebruik altijd de door de orthopedist aanbevolen armimmobilisatie, vooral gedurende de dag; Slapen op je rug met immobilisatie, indien mogelijk, of slapen met je arm langs je lichaam en ondersteund door kussens; Draag kleding die breder en gemakkelijker te dragen is, evenals schoenen zonder hart.
Om pijn tijdens het herstel te verminderen, kan de arts bovendien pijnstillers voorschrijven, zoals paracetamol of natriumdipyron, die moeten worden gebruikt bij ernstige pijn.
Fysiotherapie voor claviculaire fractuur
Revalidatie varieert sterk afhankelijk van de symptomen die het individu vertoont, maar de doelen van fysiotherapeutische behandeling zijn onder meer het verminderen van pijn, het bevorderen van normale schouderbewegingen zonder pijn, het versterken van de spieren totdat de persoon in staat is om hun activiteiten uit te voeren routine en arbeid normaal.
Hiervoor moet de fysiotherapeut beoordelen of het gebied geconsolideerd is, of er pijn is, wat de beperking van beweging is en de moeilijkheden die de persoon biedt, en vervolgens de noodzakelijke behandeling aangeven.
Aanvankelijk kan in de eerste fysiotherapiesessies het gebruik van ijspakketten worden aangegeven om pijn en zwelling te verminderen en kan apparatuur zoals echografie en spanning worden gebruikt. Oefeningen worden aangegeven vanaf het begin van de behandeling, en het is beter om het revalidatieprogramma met slinger- en rotatiebewegingen in deze eerste fase te starten. Na ongeveer 8-10 weken kunnen oefeningen met katrollen, elastische banden en gewichten ook worden gebruikt om de arm- en schouderspieren te versterken.
Normaal worden na 12 weken meer gewichtsoefeningen, diagonale kabatoefeningen en proprioceptieve training voor de schouder tot ontslag aanbevolen. Zie enkele schouderproprioceptie-oefeningen.
