Wat is enterovirus en belangrijkste symptomen van infectie

Enterovirussen komen overeen met een geslacht van virussen waarvan het belangrijkste replicatiemiddel het maagdarmkanaal is en symptomen zoals koorts, braken en keelpijn veroorzaakt. Ziekten veroorzaakt door enterovirussen zijn zeer besmettelijk en komen vaker voor bij kinderen, omdat volwassenen een meer ontwikkeld immuunsysteem hebben en beter reageren op infecties.

Het belangrijkste enterovirus is poliovirus, het virus dat polio veroorzaakt en dat, wanneer het het zenuwstelsel bereikt, kan leiden tot verlamming van ledematen en verminderde motorische coördinatie. De overdracht van het virus vindt voornamelijk plaats door de inname van voedsel en / of water dat besmet is door het virus of contact met besmette mensen of objecten. De beste manier om infecties te voorkomen is dus om, naast vaccinatie, in geval van polio de hygiënegewoonten te verbeteren.

Belangrijkste symptomen en ziekten veroorzaakt door enterovirus

De aanwezigheid en / of afwezigheid van symptomen gerelateerd aan enterovirusinfectie hangt af van het type virus, de virulentie en het immuunsysteem van de persoon. In de meeste gevallen van infectie worden symptomen niet gezien en verdwijnt de ziekte op natuurlijke wijze. In het geval van kinderen, vooral omdat het immuunsysteem slecht is ontwikkeld, is het echter mogelijk dat symptomen zoals hoofdpijn, koorts, braken, keelpijn, huidzweren en zweren in de mond, afhankelijk van het type virus, naast een hoger risico op complicaties.

Enterovirussen kunnen verschillende organen bereiken, de symptomen en de ernst van de ziekte afhankelijk van het aangetaste orgaan. De belangrijkste ziekten veroorzaakt door enterovirussen zijn dus:

1. Poliomyelitis: Polio, ook wel infantiele verlamming genoemd, wordt veroorzaakt door poliovirus, een type enterovirus dat in staat is het zenuwstelsel te bereiken en verlamming van ledematen, veranderingen in motorische coördinatie, gewrichtspijn en spieratrofie veroorzaakt; Hand-mond-mond syndroom: deze ziekte is zeer besmettelijk en wordt veroorzaakt door het enterovirus van het type Coxsackie dat, naast koorts, diarree en braken, het uiterlijk van blaren op de handen en voeten en zweertjes in de mond veroorzaakt; Herpangina: Herpangina kan worden veroorzaakt door het Coxsackie-type enterovirus en het Herpes simplex- virus en wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van zweren in en buiten de mond, naast een rode en geïrriteerde keel; Virale meningitis: dit type meningitis treedt op wanneer het enterovirus het zenuwstelsel bereikt en ontsteking van de hersenvliezen veroorzaakt. Dit zijn de membranen langs de hersenen en het ruggenmerg, wat leidt tot symptomen zoals koorts, hoofdpijn, stijve nek en verhoogde gevoeligheid aan het licht; Encefalitis: Bij virale encefalitis veroorzaakt het enterovirus ontsteking in de hersenen en moet het snel worden behandeld om mogelijke complicaties te voorkomen, zoals spierverlamming, visuele veranderingen en problemen met spreken of horen; Hemorragische conjunctivitis: in het geval van virale conjunctivitis komt het enterovirus in direct contact met de bekleding van het oog, waardoor ontsteking van de ogen en lichte bloedingen worden veroorzaakt, waardoor het oog rood wordt.

De overdracht van het enterovirus vindt voornamelijk plaats via consumptie of contact met besmet materiaal, waarbij de fecaal-orale route de belangrijkste infectieroute is. Besmetting vindt plaats wanneer het enterovirus wordt ingeslikt, waarbij het spijsverteringskanaal de belangrijkste plaats is voor vermenigvuldiging van dit virus, vandaar de naam enterovirus.

Naast fecale-orale overdracht kan het virus ook worden overgedragen via in de lucht verspreide druppels, omdat het enterovirus ook laesies in de keel kan veroorzaken, maar deze vorm van overdracht komt minder vaak voor.

Risico's van enterovirusinfectie tijdens de zwangerschap

Infectie met enterovirus tijdens de zwangerschap vormt een risico voor de baby wanneer de infectie niet wordt geïdentificeerd en de behandeling kort na de geboorte op de baby wordt gestart. Dit komt omdat de baby zelfs tijdens de zwangerschap contact kan hebben met het virus en, na de geboorte, vanwege de geringe ontwikkeling van zijn immuunsysteem, tekenen en symptomen ontwikkelt die kenmerkend zijn voor sepsis, waarbij het virus de bloedbaan bereikt en zich gemakkelijk verspreidt. naar andere lichamen.

Het enterovirus kan dus het centrale zenuwstelsel, de lever, de alvleesklier en het hart bereiken en binnen enkele dagen meerdere falen van de organen van de baby veroorzaken, wat resulteert in de dood. Daarom is het belangrijk dat de infectie met enterovirus tijdens de zwangerschap wordt geïdentificeerd met als doel de behandeling bij de baby te starten en complicaties kort na de geboorte te voorkomen.

Hoe te behandelen

De behandeling van enterovirusinfecties is in de meeste gevallen bedoeld om de symptomen te verlichten, omdat er geen specifieke behandeling bestaat voor de meeste infecties die door dit type virus worden veroorzaakt. Meestal verdwijnen de symptomen van de infectie na een tijdje vanzelf, maar wanneer het enterovirus de bloedbaan of het centrale zenuwstelsel bereikt, kan het fataal zijn en moet de arts volgens de richtlijnen van de arts worden behandeld.

In het geval van betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel, kan de arts de toediening van immunoglobuline in de ader aanbevelen, zodat het lichaam gemakkelijker infecties kan bestrijden. Sommige medicijnen om infectie door enterovirus te voorkomen bevinden zich in de testfase, zijn nog niet gereguleerd en vrijgegeven voor gebruik.

Momenteel is er alleen een vaccin tegen het enterovirus dat verantwoordelijk is voor polio, het poliovirus en het vaccin moet in 5 doses worden toegediend, de eerste op de leeftijd van 2 maanden. In het geval van andere soorten enterovirussen is het belangrijk hygiënemaatregelen te nemen en toegang te hebben tot de beste sanitaire omstandigheden om besmetting van water dat wordt gebruikt voor consumptie of andere doeleinden te voorkomen, omdat de belangrijkste manier van overdracht van deze virussen fecale- mondeling. Kijk wanneer je het poliovaccin kunt krijgen.

Hoe de diagnose wordt gesteld

De initiële diagnose van enterovirusinfectie wordt gesteld op basis van de klinische manifestaties die door de patiënt zijn beschreven en waarvoor laboratoriumtests nodig zijn om de infectie te bevestigen. De laboratoriumdiagnose van de infectie door enterovirus wordt gemaakt door middel van moleculaire tests, voornamelijk de Polymerase Chain Reaction, ook wel PCR genoemd, waarin het type virus en de concentratie ervan in het lichaam wordt geïdentificeerd.

Het virus kan ook worden geïdentificeerd door dit virus in specifieke kweekmedia te isoleren om de replicatiekarakteristieken te verifiëren. Dit virus kan worden geïsoleerd uit verschillende biologische materialen, zoals uitwerpselen, cerebrospinale vloeistof (CSF), secretie van keel en bloed, afhankelijk van de symptomen die door de persoon worden beschreven. In de ontlasting kan het enterovirus tot 6 weken na infectie worden gedetecteerd en kan het in de keel worden gedetecteerd tussen 3 tot 7 dagen vanaf het begin van de infectie.

Serologische tests kunnen ook worden gevraagd om de reactie van het immuunsysteem op infecties te controleren, maar dit type test wordt niet veel gebruikt om enterovirusinfecties te diagnosticeren.