Onderzoek van totale eiwitten en fracties: wat het is en hoe het resultaat te begrijpen

De meting van totale eiwitten in het bloed weerspiegelt de voedingsstatus van de persoon en kan worden gebruikt bij de diagnose van nier-, lever- en andere aandoeningen. Als de totale eiwitniveaus worden gewijzigd, moeten verdere tests worden uitgevoerd om te bepalen welk specifiek eiwit is gewijzigd, zodat de juiste diagnose kan worden gesteld.

Eiwitten zijn zeer belangrijke structuren voor de goede werking van het organisme, die verschillende vormen aannemen, zoals albumine, antilichamen en enzymen, functies uitvoeren zoals het bestrijden van ziekten, het reguleren van lichaamsfuncties, het opbouwen van spieren en het transporteren van stoffen door het lichaam.

Referentiewaarden

De referentiewaarden voor personen van 3 jaar en ouder zijn:

• Totaal eiwitten: 6 tot 8 g / dL Albumine: 3 tot 5 g / dL Globuline: tussen 2 en 4 g / dL.

Deze waarden moeten echter als richtlijn worden gebruikt en kunnen enigszins verschillen tussen laboratoria.

Om deze test uit te voeren, wordt de meting uitgevoerd op het serum dat uit het bloedmonster wordt genomen en meestal duurt het 3 tot 8 uur om te vasten, maar u moet het laboratorium raadplegen voor meer informatie over voorbereiding op dit examen.

Wanneer het examen afleggen

Het onderzoek van totale eiwitten kan alleen deel uitmaken van een routineonderzoek, of het kan worden uitgevoerd in gevallen van recent gewichtsverlies, wanneer er tekenen en symptomen zijn van nier- of leverziekte, of om vochtophoping in de weefsels te onderzoeken.

Fracties kunnen ook worden gemeten, die bestaat uit de fractionering van eiwitten in twee grote groepen, albumine en de andere met de rest, waarin het grootste deel globuline is, om een ​​nauwkeurigere diagnose te stellen.

Wat het examenresultaat betekent

Veranderende waarden van eiwitniveaus kunnen indicatoren van verschillende ziekten zijn, sterk afhankelijk van het eiwit dat is veranderd.

1. Laag totaal aantal eiwitten

Mogelijke oorzaken die leiden tot verlaagd eiwit in het bloed zijn:

• Chronisch alcoholisme; Leverziekten, die de productie van albumine en globuline in de lever aantasten; Nierziekten als gevolg van eiwitverlies in de urine; Zwangerschap; Overmatige hydratatie; Cirrose; Hyperthyreoïdie; Calcium- en vitamine D-tekort; Hartfalen; Syndroom malabsorptie.

Bovendien kan ernstige ondervoeding ook leiden tot een verlaging van het eiwitgehalte in het bloed. Kijk wat je eet om het eiwitniveau te normaliseren.

2. Hoog totaal aantal eiwitten

De mogelijke oorzaken die leiden tot een toename van eiwitten in het bloed zijn:

• Verhoogde antilichaamproductie bij sommige infectieziekten; Kanker, vooral bij multipel myeloom en macroglobulinemie; Auto-immuunziekten, zoals reumatoïde artritis en systemische lupus erythematosus, Granulomateuze ziekten; Uitdroging, omdat bloedplasma meer geconcentreerd wordt; Hepatitis B, C en auto-immuunziekten; Amyloïdose, die bestaat uit abnormale eiwitophoping in verschillende organen en cellulaire weefsels.

Hoewel de afname van eiwitniveaus een teken van ondervoeding kan zijn, verhoogt een eiwitrijk dieet niet de eiwitniveaus in het bloed.

Wat kunnen eiwitten in de urine zijn

Eiwitten kunnen ook worden gekwantificeerd in urine, in gevallen van proteïnurie, waarbij de hoeveelheid proteïne hoger is dan normaal. Over het algemeen kunnen eiwitten niet door de glomeruli of nierfilters passeren tijdens de filtratie van het bloed, vanwege hun grootte, maar het is normaal om resterende hoeveelheden te vinden.

Er zijn echter enkele situaties die een tijdelijke verhoging van het eiwitniveau kunnen veroorzaken, die kunnen voortvloeien uit blootstelling aan intense kou, hitte, hoge koorts, intense fysieke activiteit of stress, geen reden tot bezorgdheid of een toename die langer duurt tijd, wat een teken kan zijn van de aanwezigheid van aandoeningen zoals nierziekte, diabetes, hypertensie of reumatoïde artritis, bijvoorbeeld. Meer informatie over proteïnurie.