Ziekte van Parkinson fysiotherapie

Fysiotherapie voor de ziekte van Parkinson speelt een belangrijke rol bij de behandeling van de ziekte, omdat het een verbetering van de algemene fysieke toestand van de patiënt oplevert, met als hoofddoel het herstellen of behouden van de functie en het stimuleren van het uitvoeren van activiteiten van het dagelijks zelfstandig leven, waardoor meer kwaliteit van leven.

Dit sluit echter niet de noodzaak uit om de medicijnen te nemen die zijn aangegeven door de geriater of neuroloog, omdat dit slechts een manier is om de behandeling aan te vullen. Meer informatie over de behandeling van de ziekte van Parkinson.

Doelstellingen van fysiotherapie voor de ziekte van Parkinson

De fysiotherapeut moet zo vroeg mogelijk handelen via een behandelplan, waarbij de volgende doelstellingen worden benadrukt:

• Vermindering van functionele beperkingen veroorzaakt door stijfheid, traagheid van beweging en houdingsveranderingen; Handhaving of toename van het bewegingsbereik ter voorkoming van contracturen en misvormingen; Verbetering van evenwicht, looppatroon en coördinatie; Verhoogde longcapaciteit en algemene fysieke weerstand; Preventie van vallen; Stimulans tot zelfzorg.

Het is belangrijk dat het hele gezin betrokken is bij de behandeling van Parkinson-patiënten, zodat activiteiten thuis ook worden aangemoedigd, omdat langdurige pauzes de doelen in gevaar kunnen brengen.

Fysiotherapie met lichte gewichten

Fysiotherapie-oefeningen voor de ziekte van Parkinson

Oefeningen moeten worden voorgeschreven na het uitvoeren van een patiëntevaluatie, waarbij de korte, middellange en lange termijn doelen worden vastgesteld. De meest gebruikte soorten oefeningen zijn:

• Ontspanningstechnieken: moeten aan het begin van de sessie worden uitgevoerd om stijfheid, trillingen en angst te verminderen, door ritmische activiteiten, bijvoorbeeld met een langzame en zorgvuldige balans van de romp en ledematen. Strekken: bij voorkeur door het individu zelf met behulp van een fysiotherapeut, inclusief strekken voor de armen, romp, schouder / bekkengordel en benen; Actieve en spierversterkende oefeningen: ze moeten bij voorkeur zittend of staand worden uitgevoerd, door middel van bewegingen van de armen en benen, rotaties van de romp, met behulp van stokken, elastiekjes, ballen en lichte gewichten; Balans- en coördinatietraining: het wordt gedaan door activiteiten van zitten en staan, het draaien van de romp in zittende en staande posities, lichaamskanteling, oefeningen met richtingsveranderingen en met verschillende snelheden, grijpen van objecten en aankleden; Houdingsoefeningen: moet altijd worden uitgevoerd op zoek naar de verlenging van de romp en voor de spiegel, zodat het individu zich meer bewust is van de juiste houding; Ademhalingsoefeningen: ademen wordt op tijd begeleid met het gebruik van de stok voor de armen, gebruik van ademen door het middenrif en grotere ademhalingscontrole; Oefeningen met gelaatsuitdrukking: bewegingen aanmoedigen om uw mond te openen en te sluiten, glimlachen, frons, pruilen, uw ogen openen en sluiten, een rietje blazen of fluiten en veel op uw eten kauwen; Looptraining: probeer te corrigeren en slepen te voorkomen door langere passen te maken en de bewegingen van de romp en armen te vergroten. Je kunt markeringen op de vloer maken, over obstakels lopen, trainen om vooruit, achteruit en zijwaarts te lopen; Groepsoefeningen: helpen om verdriet, isolatie en depressie te voorkomen, meer stimulatie te brengen door wederzijdse aanmoediging en algemeen welzijn. Dans en muziek kunnen worden gebruikt; Hydrotherapie: oefeningen in water zijn erg voordelig omdat ze helpen om de stijfheid bij een geschikte temperatuur te verminderen, waardoor beweging, lopen en van houding worden vergemakkelijkt; Overdrachtstraining: in een meer geavanceerde fase moet men de juiste manier begeleiden om in bed te bewegen, liggen en opstaan, naar de stoel gaan en naar de badkamer gaan.

Over het algemeen zal fysiotherapie noodzakelijk zijn voor het leven, dus hoe aantrekkelijker de sessies, hoe groter de toewijding en interesse van de patiënt en bijgevolg hoe beter de verkregen resultaten.