- Belangrijkste symptomen
- Auto-immuun hepatitis tijdens de zwangerschap
- Hoe te bevestigen
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Auto-immuun hepatitis is een ziekte die chronische ontsteking van de lever veroorzaakt door een verandering in het immuunsysteem, dat zijn eigen cellen begint te herkennen als vreemd en deze aanvalt, waardoor de leverfunctie afneemt en symptomen zoals buikpijn, gelige huid verschijnen en sterke misselijkheid.
Auto-immuun hepatitis verschijnt meestal vóór de leeftijd van 30 en komt vaker voor bij vrouwen. De exacte oorzaak van het ontstaan van deze ziekte, die waarschijnlijk verband houdt met genetische veranderingen, is nog niet bekend, maar er moet aan worden herinnerd dat het geen besmettelijke ziekte is en daarom niet van de ene persoon op de andere kan worden overgedragen.
Auto-immuun hepatitis kan bovendien worden onderverdeeld in drie subtypen:
- Type 1 auto-immuun hepatitis: meest voorkomend tussen 16 en 30 jaar oud, gekenmerkt door de aanwezigheid van FAN- en AML-antilichamen in de bloedtest, en kan in verband worden gebracht met het verschijnen van andere auto-immuunziekten, zoals thyroiditis, coeliakie, synovitis en colitis ulcerosa; Auto-immuun hepatitis type 2: komt meestal voor bij kinderen in de leeftijd van 2 tot 14 jaar, het kenmerkende antilichaam is Anti-LKM1 en kan voorkomen in combinatie met type 1 diabetes, vitiligo en auto-immuun thyroiditis;
Type 3 auto-immuun hepatitis: vergelijkbaar met type 1 auto-immuun hepatitis, met positief anti-SLA / LP-antilichaam, maar mogelijk ernstiger dan type 1.
Hoewel er geen remedie is, kan auto-immuunhepatitis zeer goed worden gecontroleerd met de behandeling, die wordt gedaan met medicijnen om de immuniteit te controleren, zoals prednison en azathioprine, naast een uitgebalanceerd dieet, rijk aan fruit, groenten en granen, wordt aangegeven, vermijdend de consumptie van alcohol, vetten, overtollige conserveermiddelen en pesticiden. Chirurgie of levertransplantatie is alleen geïndiceerd in zeer ernstige gevallen.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van auto-immuun hepatitis zijn meestal niet-specifiek en het klinische beeld kan variëren van een asymptomatische patiënt tot het optreden van leverfalen. De belangrijkste tekenen en symptomen die kunnen wijzen op auto-immuun hepatitis zijn dus:
- Overmatige vermoeidheid; verlies van eetlust; spierpijn; constante buikpijn; misselijkheid en braken; gelige huid en ogen, ook geelzucht genoemd; milde jeuk; gewrichtspijn; gezwollen buik.
Gewoonlijk begint de ziekte geleidelijk, en verloopt langzaam van weken tot maanden tot het leidt tot fibrose van de lever en functieverlies, als de ziekte niet wordt geïdentificeerd en behandeld. In sommige gevallen kan de ziekte echter snel verergeren en fulminante hepatitis worden genoemd, die uiterst ernstig is en de dood tot gevolg kan hebben. Weet wat het is en wat de gevaren zijn van fulminante hepatitis.
Bovendien kan de ziekte in een klein deel van de gevallen geen symptomen veroorzaken, die worden ontdekt in routinetests, die een toename van leverenzymen vertonen. Het is belangrijk dat de diagnose vroeg wordt gesteld, zodat de behandeling snel door de arts kan worden vastgesteld en complicaties kunnen worden voorkomen, zoals cirrose, ascites en hepatische encefalopathie.
Auto-immuun hepatitis tijdens de zwangerschap
De symptomen van auto-immuun hepatitis tijdens de zwangerschap zijn dezelfde als die van de ziekte buiten deze periode en het is belangrijk dat de vrouw door de verloskundige wordt vergezeld om te controleren of er geen risico's zijn voor zowel haar als de baby, wat zeldzaam is wanneer de ziekte nog steeds in een vroeg stadium.
Bij zwangere vrouwen die de meest ontwikkelde ziekte hebben en cirrose als complicatie hebben, wordt monitoring belangrijker, omdat er een groter risico is op vroeggeboorte, een laag geboortegewicht en behoefte aan een keizersnede. Het is dus belangrijk dat de verloskundige de beste behandeling aangeeft, wat meestal gebeurt met een corticosteroïde, zoals prednison.
Hoe te bevestigen
De diagnose van auto-immuun hepatitis wordt gesteld door de tekenen en symptomen van de persoon te beoordelen en het resultaat van laboratoriumtests die door de arts moeten worden aangevraagd. Een van de tests die de diagnose van auto-immuun hepatitis bevestigt, is een leverbiopsie, waarbij een fragment van dit orgaan wordt verzameld en naar het laboratorium wordt gestuurd om veranderingen in het weefsel waar te nemen die wijzen op auto-immuun hepatitis.
Bovendien kan de arts de meting van leverenzymen, zoals TGO, TGP en alkalische fosfatase, bestellen naast de meting van immunoglobulinen, antilichamen en serologie voor hepatitis A-, B- en C-virussen.
De levensstijlgewoonten van de persoon worden ook in aanmerking genomen op het moment van diagnose, zoals overmatig alcoholgebruik en het gebruik van medicijnen die giftig zijn voor de lever, waardoor andere oorzaken van leverproblemen kunnen worden uitgesloten.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Behandeling voor auto-immuun hepatitis wordt geïndiceerd door de hepatoloog of gastro-enteroloog en wordt gestart met het gebruik van corticosteroïden, zoals prednison, of immunosuppressiva, zoals Azathioprine, die acute ontsteking van de lever verminderen door het jarenlang onder controle te houden, en kan thuis worden gedaan. In sommige gevallen, met name bij jonge patiënten, kan het gebruik van de combinatie van prednison met Azathioprine worden aanbevolen om bijwerkingen te verminderen.
Bovendien wordt het aanbevolen dat patiënten met auto-immuunhepatitis een gevarieerd en uitgebalanceerd dieet volgen, waarbij ze geen alcohol drinken of vettig voedsel eten, zoals worstjes en snacks.
In de meest ernstige gevallen, waarbij het niet mogelijk is om ontsteking te controleren met behulp van medicijnen, kan een levertransplantatiechirurgie worden gebruikt, die bestaat uit het vervangen van de zieke lever door een gezonde. Omdat auto-immuunhepatitis verband houdt met het immuunsysteem en niet met de lever, is het mogelijk dat de ziekte zich na de transplantatie opnieuw ontwikkelt.
