Kruisinfectie: wat het is, hoe het te beheersen en de meest voorkomende soorten

Ziekenhuisinfectie of zorggerelateerde infectie (HAI) wordt gedefinieerd als elke infectie die is opgelopen terwijl de persoon in het ziekenhuis is opgenomen en die zich nog steeds kan manifesteren tijdens ziekenhuisopname of na ontslag, zolang deze verband houdt met ziekenhuisopname of ziekenhuisopname. procedures uitgevoerd in het ziekenhuis.

Het is niet ongewoon om een ​​infectie in het ziekenhuis te krijgen, omdat dit een omgeving is waar veel mensen ziek zijn en met antibiotica worden behandeld. Tijdens de periode in een ziekenhuis zijn enkele van de belangrijkste factoren die de infectie veroorzaken:

• Onbalans in de bacteriële flora van de huid en het lichaam, meestal als gevolg van het gebruik van antibiotica; Val in de verdediging van het immuunsysteem van het ziekenhuis, zowel door de ziekte als door het gebruik van medicijnen; Het uitvoeren van invasieve procedures zoals het inbrengen van een katheter, het inbrengen van een katheter, biopsieën, endoscopie of chirurgie, bijvoorbeeld, die de beschermende barrière van de huid breken.

Over het algemeen veroorzaken de micro-organismen die ziekenhuisinfecties veroorzaken geen infecties in andere situaties, omdat ze profiteren van de omgeving met weinig onschadelijke bacteriën en de afname van de weerstand van de patiënt om zich te vestigen. Desondanks ontwikkelen ziekenhuisbacteriën meestal ernstige infecties die moeilijk te behandelen zijn, omdat ze resistenter zijn tegen antibiotica, dus over het algemeen is het nodig om krachtigere antibiotica te gebruiken om dit type infectie te genezen.

Hoe controle wordt gedaan

In Brazilië bepalen het ministerie van Volksgezondheid en ANVISA dat elke gezondheidszorgomgeving bepaalde voorzorgsmaatregelen moet hebben om nosocomiale infecties te voorkomen. In het ziekenhuis moet er een Hospital Infection Control Commission (CCIH) zijn, die overeenkomt met een groep gevormd door gezondheidswerkers wiens functie het is om de epidemiologische kenmerken van het ziekenhuis te bestuderen en een Hospital Infection Control Program uit te werken met als doel het aantal infecties in het ziekenhuis en het aantal multiresistente micro-organismen zoveel mogelijk verminderen.

De CCIH is toereikend volgens de kenmerken van het ziekenhuis en de behoeften, de belangrijkste activiteiten worden uitgevoerd door dit comité:

• Ontwikkeling van regels en routines voor het reinigen en desinfecteren van omgevingen, het vaststellen van de frequentie, het type desinfectiemiddel, vooral in kritieke gebieden, zoals kinderdagverblijven, operatiekamers of IC's; Bepaling van regels voor patiënten, bezoekers en professionals, om het risico op infecties te verminderen, zoals het beperken van het aantal bezoekers, het opstellen van regels en training voor hygiëne, het verzamelen van examens, het toepassen van medicijnen, het uitvoeren van verbanden of het bereiden van voedsel, bijvoorbeeld; Stimulering van hygiënische maatregelen, met name van de handen, die een van de belangrijkste voertuigen zijn voor de overdracht van micro-organismen, bij veelvuldig wassen of bij het gebruik van alcoholgel. Handen wassen maatregelen moeten worden geïmplementeerd zowel voor de metgezellen van de patiënt als voor het medische team, en monitoring van deze praktijk is belangrijk; Richtlijnen voor het juiste gebruik van antibiotica, waardoor wordt voorkomen dat patiënten onnodig worden behandeld met antibiotica of met breedspectrumantimicrobiële middelen, waardoor de ontwikkeling van multiresistente bacteriën wordt voorkomen. Zie hoe het gebruik van ongepaste antibiotica de bron is van superbacteriën en hoe ze te behandelen; Richtlijnen voor het gebruik van chemicaliën om micro-organismen te verwijderen, zoals germiciden, ontsmettingsmiddelen, antiseptica, schoonmaakmiddelen; Toezicht houden op infectiegevallen om de oorzaken te begrijpen en manieren voor preventie te ontwikkelen.

Om de infectiegraad van een ziekenhuis te verminderen, moet bij alle patiënten basiszorg worden verleend, ongeacht hun diagnose en behandeling. Bovendien is het belangrijk om ontslag uit het ziekenhuis zoveel mogelijk aan te moedigen, zodat u niet lang in het ziekenhuis blijft, omdat de kans op infecties na verloop van tijd toeneemt.

De activiteiten van de CCIH worden uitgevoerd met als hoofddoel het bevorderen van patiëntveiligheid door maatregelen gericht op het verminderen van het risico op infectie van de patiënt, zoals bijvoorbeeld het vergroten van het bewustzijn van metgezellen en medisch personeel over de juiste handhygiëne. Leer hoe je je handen goed kunt wassen.

Soorten nosocomiale infecties

Ziekenhuisinfectie kan op verschillende plaatsen op het lichaam worden opgelopen, de meest voorkomende soorten zijn:

1. Longontsteking

Door het ziekenhuis opgelopen longontsteking is meestal ernstig en komt vaker voor bij mensen die bedlegerig, bewusteloos zijn of die moeite hebben met slikken, vanwege het risico op aspiratie van voedsel of speeksel. Bovendien hebben mensen die apparaten gebruiken die de ademhaling bevorderen, meer kans op een ziekenhuisinfectie. Enkele van de meest voorkomende bacteriën in dit type longontsteking zijn Klebsiella, Enterobacter, Pseudomonas, Acinetobacter, Staphylococcus aureus, Legionella, Mycoplasma , naast sommige soorten virussen.

Belangrijkste symptomen: De belangrijkste symptomen geassocieerd met longontsteking in het ziekenhuis zijn pijn op de borst, hoest met gelige of bloederige afscheiding, koorts, vermoeidheid, gebrek aan eetlust en kortademigheid.

2. Urineweginfectie

Urineweginfectie in het ziekenhuis wordt vergemakkelijkt door het gebruik van een sonde tijdens het verblijf in het ziekenhuis, hoewel iedereen deze kan ontwikkelen. Enkele van de bacteriën die het meest betrokken zijn bij deze situatie omvatten Escherichia coli , Proteus sp., Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella sp., Enterobacter sp., Enterococcus faecalis en schimmels, zoals Candida sp .

Belangrijkste symptomen: Urineweginfectie kan worden geïdentificeerd door pijn of verbranding bij het plassen, buikpijn, aanwezigheid van bloed in de urine en koorts.

3. Huidinfectie

Huidinfecties komen veel voor door de toepassing van injecties en veneuze toegang tot medicijnen of examenmonsters, operaties of biopsielittekens of de vorming van doorligwonden. Sommige van de micro-organismen die bij dit type infectie betrokken zijn , zijn Staphylococcus aureus, Enterococcus, Klebsiella sp., Proteus sp., Enterobacter sp., Serratia sp., Streptococcus sp. en Staphylococcus epidermidis bijvoorbeeld.

Belangrijkste symptomen: In geval van huidinfectie kan er een gebied van roodheid en zwelling in de regio zijn, met of zonder de aanwezigheid van blaren. Over het algemeen is de site pijnlijk en heet en kan er een productie van etterende en stinkende afscheiding zijn.

4. Bloedinfectie

Bloedstroominfectie wordt septikemie genoemd en ontstaat meestal na infectie in een deel van het lichaam, dat zich via de bloedbaan verspreidt. Dit type infectie is ernstig en kan, indien niet snel behandeld, snel orgaanfalen en het risico op overlijden veroorzaken. Elk van de micro-organismen door infecties kan zich door het bloed verspreiden, en enkele van de meest voorkomende zijn bijvoorbeeld E. coli , Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis of Candida .

Belangrijkste symptomen: De belangrijkste symptomen die verband houden met de infectie in het bloed zijn koorts, koude rillingen, drukval, zwakke hartslag, slaperigheid. Leer hoe u de infectie in uw bloed kunt identificeren.

Er zijn ook verschillende andere, minder vaak voorkomende soorten ziekenhuisinfecties, die verschillende delen van het lichaam beïnvloeden, zoals de mondholte, het spijsverteringskanaal, geslachtsdelen, ogen of oren, bijvoorbeeld. Elke ziekenhuisinfectie moet snel worden geïdentificeerd en behandeld met geschikte antibiotica, om te voorkomen dat deze ernstig wordt en het leven van de persoon in gevaar brengt, dus in aanwezigheid van enig teken of symptoom van deze situatie moet de verantwoordelijke arts worden gemeld.

Wie loopt het meeste risico

Iedereen kan een nosocomiale infectie ontwikkelen, maar degenen met een grotere immuniteitsbreekbaarheid lopen een groter risico, zoals:

• Ouderen; Pasgeborenen; Mensen met verminderde immuniteit, vanwege ziekten zoals AIDS, post-transplantatie of het gebruik van immunosuppressiva; Diabetes mellitus slecht onder controle; Mensen bedlegerig of met een veranderd bewustzijn, omdat ze een hoger risico op aspiratie hebben; Bloedvataandoeningen, met verminderde circulatie, omdat het de zuurstofvoorziening en weefselgenezing belemmert; patiënten die invasieve apparaten nodig hebben, zoals urinekatheterisatie, inbrengen van veneuze katheter, gebruik van ventilatie door apparaten; operaties uitvoeren.

Bovendien, hoe langer het ziekenhuisverblijf, hoe groter het risico op een ziekenhuisinfectie, omdat er een grotere kans is op blootstelling aan de risico's en verantwoorde micro-organismen.