Enterale voeding: wat het is en waarvoor het dient

Enterale voeding is een soort voedsel waarmee alle voedingsstoffen, of een deel ervan, via het maagdarmstelsel kunnen worden toegediend, wanneer de persoon geen normaal dieet kan consumeren, hetzij omdat het nodig is om meer calorieën te eten, of omdat er een verlies aan voedingsstoffen is, of omdat het noodzakelijk is om het spijsverteringsstelsel in rust te laten.

Dit type voeding wordt toegediend via een buis, bekend als een voedingsslang, die kan worden geplaatst vanuit de neus, of van de mond, de maag of de darm. De lengte en plaats waar het wordt ingebracht varieert afhankelijk van de onderliggende ziekte, de algemene gezondheidstoestand, de geschatte duur en het te bereiken doel.

Een andere minder gebruikelijke manier om enterale voeding toe te dienen is via een stoma, waarbij een buis rechtstreeks van de huid naar de maag of darm wordt geplaatst, wordt aangegeven wanneer dit soort voeding langer dan 4 weken moet worden uitgevoerd, zoals het gebeurt in gevallen van mensen met gevorderde Alzheimer.

Waar is het voor

Enterale voeding wordt gebruikt wanneer het nodig is om meer calorieën toe te dienen en deze kunnen niet worden geleverd door het gebruikelijke dieet, of wanneer een ziekte de consumptie van de calorieën niet oraal toelaat. De darm moet echter goed functioneren.

Daarom zijn enkele situaties waarin enterale voeding kan worden toegediend:

Premature baby's minder dan 24 weken; Ademhalingsmoeilijkheden syndroom; Misvormingen van het maagdarmkanaal; Hoofdtrauma; Korte darm syndroom; Acute pancreatitis in herstelfase; Chronische diarree en inflammatoire darmaandoeningen; Brandwonden of bijtende slokdarm; Malabsorptiesyndroom;; Ernstige ondervoeding; Eetstoornissen zoals anorexia nervosa.

Bovendien kan dit type voeding ook worden gebruikt als een vorm van overgang tussen parenterale voeding, die direct in de ader wordt geplaatst, en orale voeding.

Soorten enterale voeding

Er zijn verschillende manieren om enterale voeding via de buis toe te dienen, waaronder:

Typen	Wat is	Voordelen	Nadelen
Nasogastric	Het is een buis die door de neus naar de maag wordt ingebracht.	Het is de meest gebruikte route omdat deze het gemakkelijkst te plaatsen is.	Het kan neus-, slokdarm- of tracheale irritatie veroorzaken; kan rond bewegen bij hoesten of braken en kan misselijkheid veroorzaken.
Orogastrisch en oro-enterisch	Het wordt geplaatst van de mond naar de maag of darm.	Het belemmert de neus niet, en wordt het meest gebruikt bij pasgeborenen.	Het kan leiden tot verhoogde speekselproductie.
Nasoenteric	Het is een sonde die van de neus naar de darm wordt geplaatst en die tot aan de twaalfvingerige darm of jejunum kan worden geplaatst.	Het is gemakkelijker te verplaatsen; het wordt beter verdragen; vermindert de mogelijkheid dat de sonde verstopt raakt en minder maaguitzetting veroorzaakt.	Vermindert de werking van maagsappen; geeft het risico op darmperforatie; beperkt de selectie van formules en voedingsschema's.
Gastrostomie	Het is een buis die rechtstreeks op de huid wordt geplaatst tot aan de maag.	Het belemmert de luchtwegen niet; maakt het gebruik van sondes met een grotere diameter mogelijk en is gemakkelijker te hanteren.	Het moet worden geplaatst door een operatie; kan verhoogde reflux veroorzaken; kan huidinfectie en irritatie veroorzaken; vormt een risico op buikperforatie.
Duodenostomie en jejunostomie	De sonde wordt rechtstreeks van de huid naar de twaalfvingerige darm of jejunum geplaatst.	Verlaagt het risico van aspiratie van maagsappen naar de long; maakt voeren mogelijk in de postoperatieve periode van maagoperaties.	Moeilijker te plaatsen, vereist een operatie; vormt een risico op obstructie of breuk van de sonde; kan diarree veroorzaken; u hebt een infusiepomp nodig.

Dit type voeding kan worden toegediend met een spuit, bekend als een bolus, of door de zwaartekracht of een infusiepomp. Idealiter zou het minstens om de 3 tot 4 uur moeten worden toegediend, maar er zijn gevallen waarin continu kan worden gevoed met behulp van een infusiepomp. Dit type pomp bootst darmbewegingen na, waardoor voeding draaglijker wordt, vooral wanneer de sonde in de darm wordt ingebracht.

Hoe een persoon te voeden met enterale voeding

Het voedsel en de toe te dienen hoeveelheid is afhankelijk van enkele factoren, zoals leeftijd, voedingsstatus, behoeften, ziekte en de functionele capaciteit van het spijsverteringsstelsel. Het is echter normaal om te beginnen met voeden met een laag volume van 20 ml per uur, dat geleidelijk toeneemt.

Voedingsstoffen kunnen worden gegeven via een verpletterd dieet of via een enterale formule:

1. Verpletterd dieet

Het bestaat uit het toedienen van geplet en gezeefd voedsel door de sonde. In dit geval moet de voedingsdeskundige in detail het dieet berekenen, evenals het volume van voedsel en het tijdstip waarop het moet worden toegediend. In dit dieet is het gebruikelijk om groenten, knollen, mager vlees en fruit op te nemen.

De voedingsdeskundige kan ook overwegen het dieet aan te vullen met een enterale formule, om te zorgen voor een voldoende toevoer van alle voedingsstoffen, waardoor mogelijke ondervoeding wordt voorkomen.

Hoewel het dichter bij klassiek voedsel ligt, heeft dit type voeding een hoger risico op besmetting door bacteriën, waardoor de opname van sommige voedingsstoffen kan worden beperkt. Omdat het bestaat uit gemalen voedsel, biedt dit dieet bovendien een groter risico op obstructie van de sonde.

2. Enterale formules

Er zijn verschillende kant-en-klare formules die kunnen worden gebruikt om de behoeften van mensen aan enterale voeding te onderdrukken, waaronder:

Polymeer: formules die alle voedingsstoffen bevatten, inclusief eiwitten, koolhydraten, vetten, vitamines en mineralen. Semi-elementaire, oligomere of semi-gehydrolyseerde formules: dit zijn formules waarvan de voedingsstoffen voorverteerd zijn en gemakkelijker op darmniveau kunnen worden opgenomen; Elementair of gehydrolyseerd: ze hebben alle eenvoudige voedingsstoffen in hun samenstelling en zijn zeer gemakkelijk op te nemen op darmniveau. Modulair: formules die slechts één macronutriënt bevatten, zoals eiwitten, koolhydraten of vetten. Deze formules worden vooral gebruikt om de hoeveelheid van een specifieke macronutriënt te verhogen.

Naast deze zijn er andere speciale formules waarvan de samenstelling is aangepast aan sommige chronische ziekten zoals diabetes, leverproblemen of nieraandoeningen.

Mogelijke complicaties

Tijdens enterale voeding kunnen sommige complicaties optreden, van mechanische problemen, zoals obstructie van de buis, tot infecties, zoals aspiratiepneumonie of maagbreuk.

Metabole complicaties of uitdroging, vitamine- en mineraaltekorten, verhoogde bloedsuikerspiegel of elektrolytenbalans kunnen ook voorkomen. Bovendien kunnen diarree, constipatie, een opgeblazen gevoel, reflux, misselijkheid of braken ook voorkomen.

Al deze complicaties kunnen echter worden vermeden als er toezicht en begeleiding door een arts is, evenals een juiste behandeling van de sonde en voedingsformules.

Wanneer niet gebruiken

Enterale voeding is gecontra-indiceerd voor patiënten met een hoog risico op bronchoaspiratie, dat wil zeggen dat de vloeistof uit de buis de longen kan binnendringen, wat vaker voorkomt bij mensen die moeite hebben met slikken of die lijden aan ernstige reflux.

Bovendien moet men ook geen enterale voeding gebruiken bij mensen die gedecompenseerd of onstabiel zijn, die chronische diarree, darmobstructie, frequent braken, maagbloeding, necrotiserende enterocolitis, acute pancreatitis of in gevallen waarin darmatresie heeft. In al deze gevallen is de beste optie meestal om parenterale voeding te gebruiken. Kijk waar dit soort voeding uit bestaat.