Anosmie komt overeen met het volledige verlies van geur als gevolg van obstructie van de neusholten, kou, sinusitis of schade aan de reukzenuw, bijvoorbeeld. Omdat de geur direct verband houdt met de smaak, kan de persoon die lijdt aan anosmie meestal geen onderscheid maken tussen de smaken, ondanks dat hij nog steeds de perceptie heeft van wat zoet, zout, bitter en zuur is.
Verlies van geur kan worden ingedeeld in:
- Gedeeltelijke anosmie, die als normaal kan worden beschouwd, omdat het meestal verband houdt met griep, verkoudheid of allergie, wat kan leiden tot neusobstructie en gebrek aan reukvermogen, dat kan worden behandeld en de geur hersteld; Permanente anosmie, die vooral gebeurt door ongevallen die blijvende schade aan de reukzenuwen veroorzaken of door ernstige infecties die de neus aantasten, zonder genezing.
Anosmie kan, naast iets dat ongemak veroorzaakt en beperkend is, als iets gevaarlijks worden beschouwd, omdat de persoon geen gevaarlijke situatie kan identificeren, zoals het lekken van gas, rook of bedorven voedsel, bijvoorbeeld.
De diagnose anosmie wordt gesteld door de huisarts of door de otorhinolaryngoloog door middel van beeldvormende onderzoeken, zoals bijvoorbeeld nasale endoscopie, zodat de oorzaak wordt geïdentificeerd en dus de beste behandeling kan worden aangegeven.
Belangrijkste oorzaken
Anosmie wordt veroorzaakt door situaties die tijdelijke of permanente irritatie in het slijmvlies langs de neus bevorderen, de meest voorkomende oorzaken zijn:
- Neusobstructie; Allergische rhinitis; Sinusitis; Griep of verkoudheid; Inademing van rook; Behandeling van kanker en radiotherapie; Blootstelling aan straling; Hoofdletsel; Botmisvorming.
Bovendien kan er door de jaren heen een afname van de reukcapaciteit zijn, dus het is heel gebruikelijk dat ouderen anosmie hebben. Mensen die een gewoonte hebben om te roken of zelfs mensen die samenleven met rokers, kunnen veranderingen in het neusslijmvlies hebben, resulterend in hyposmie, wat een afname van geur is, en bijgevolg anosmie. Meer informatie over andere gevolgen voor de gezondheid van roken.
Het is belangrijk dat de persoon naar de otorhinolaryngoloog of huisarts gaat als ze de geuren niet voelen, zodat tests kunnen worden uitgevoerd en de oorzaak kan worden vastgesteld. De diagnose wordt meestal gesteld op basis van nasale endoscopie en via een test op kantoor die tot doel heeft na te gaan of de persoon bepaalde geuren kan identificeren, naast röntgenfoto's van de schedel en bloedonderzoek.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De behandeling van anosmie gebeurt volgens de oorzaak. In het geval van anosmie veroorzaakt door verkoudheid, griep of allergie, kan bijvoorbeeld het gebruik van antihistaminica of nasale decongestiva worden aanbevolen. In het geval van allergieën in het bijzonder, wordt aanbevolen dat de persoon de oorzaak van de allergie identificeert en contact vermijdt, naast het vermijden van blootstelling aan elk type rook, omdat dit het neusslijmvlies verder kan irriteren.
In het geval van infecties die de luchtwegen beïnvloeden, zoals bacteriële sinusitis, kan de arts het gebruik van antibiotica volgens de geïdentificeerde bacteriën aanbevelen. Meer informatie over bacteriële sinusitis.
