Azotemie is een biochemische verandering die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van hoge concentraties stikstofproducten, zoals ureum, creatinine, urinezuur en eiwitten in het bloed, serum of plasma, die de glomerulaire filtratiesnelheid kunnen beïnvloeden en bijgevolg kunnen leiden tot progressieve en mogelijk permanent voor de nieren.
Deze verandering kan het gevolg zijn van een aandoening die de bloedcirculatie naar de nieren verstoort, zoals bijvoorbeeld hartfalen, uitdroging, bloedingen of tumoren van de urinewegen. Het is belangrijk dat het niveau van deze stoffen snel wordt geïdentificeerd, zodat de arts de juiste behandeling voor de zaak kan starten.
Belangrijkste oorzaken
Azotemie kan naar oorzaak worden ingedeeld in:
- Pre-renale azotemie: de accumulatie van stikstofhoudende stoffen treedt op als gevolg van situaties die het bloedvolume verminderen, interfereren met de aankomst van bloed in de nieren, zoals hartfalen, acute uitdroging, bloeding, een eiwitrijk dieet en verhoogde cortisolconcentratie als gevolg aan een onderliggende ziekte. Nierazotemie: Bij dit type azotemie is er een ophoping van stikstofhoudende stoffen als gevolg van het falen in het proces van uitscheiding van deze stoffen door de nieren, wat leidt tot een toename van de concentratie van ureum en creatinine in het plasma. Nierazotemie treedt meestal op als gevolg van nierfalen, tubulaire necrose en glomerulonefritis. Post-renale azotemie : dit type azotemie wordt gekenmerkt door een onevenredige toename van ureum in relatie tot creatinine als gevolg van veranderingen in de urinestroom of obstructie van de uitscheidingsroutes, die bijvoorbeeld kunnen worden veroorzaakt door nefrolithiasis of een tumor in de urinewegen.
De aanwezigheid van ureum en creatinine in het bloed is normaal, maar wanneer er een verandering in de nieren is of die de bloedcirculatie verstoort, kan de concentratie van deze stoffen toenemen om toxisch te zijn voor het organisme, wat kan leiden tot permanente schade aan de nieren.
Azotemie symptomen
Azotemie kan enkele symptomen vertonen, in deze gevallen uremie genoemd. De belangrijkste symptomen zijn:
- Verlaagd totaal urinevolume; Bleke huid; Dorst en droge mond; Overmatige vermoeidheid; Tremor; Gebrek aan eetlust; Buikpijn.
Naast deze symptomen kunnen er ook problemen zijn met concentratie en aandacht, mentale verwarring en verandering in de kleur van urine. Begrijp wat uremie is.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose van azotemie wordt gesteld door laboratoriumtests, voornamelijk de meting van ureum en creatinine in het bloed. Daarnaast is het belangrijk om de niveaus van totale eiwitten en urinezuur in het bloed te controleren, naast een 24-uurs urinetest, waarmee de nierfunctie kan worden beoordeeld. Ontdek hoe de 24-uurs urinetest wordt uitgevoerd.
Hoe te behandelen
De behandeling van azotemie heeft tot doel de concentratie van stikstofverbindingen in het bloed te verminderen en alle andere bijbehorende symptomen te verlichten, waardoor blijvende schade aan de nieren wordt voorkomen. Dus, afhankelijk van de oorzaak en het type azotemie, kan de nefroloog het beste type behandeling aangeven.
De arts kan toediening in de ader van vloeistoffen aanbevelen om het bloedvolume te verhogen en zo de concentratie van stikstofverbindingen in het bloed te verlagen. Bovendien kan het door de arts worden aanbevolen om diuretica te gebruiken, die de kaliumconcentratie in het bloed of antibiotica verminderen, in geval van een infectie die azotemie kan veroorzaken.
Het is belangrijk om gezonde gewoonten te behouden, met regelmatige lichaamsbeweging en gezond eten, het verminderen van de consumptie van voedingsmiddelen die rijk zijn aan kalium en eiwitten, naast het verhogen van de consumptie van groenten. Weet wat je moet eten om de nierfunctie te verbeteren.
